جنگل با ارزش حفاظتی بالا (به انگلیسی: High conservation value forest (HCVF))، یک نوع مدیریت جنگل در شورای سرپرستی جنگل (FSC) است که برای توصیف جنگل‌هایی که معیارهای تعریف‌شده توسط اصول FSC و معیارهای نظارت بر جنگل را برآورده می‌کنند، استفاده می‌شود.
معیارها
به‌طور خاص، جنگل‌های با ارزش حفاظتی بالا آنهایی هستند که دارای یک یا چند ویژگی زیر باشند:
- مناطق جنگلی دارای اهمیت در سطح جهانی، منطقه‌ای یا ملی: غلظت ارزش‌های تنوع زیستی (مانند بومی، گونه‌های در خطر انقراض، پناهگاه‌ها) و/یا جنگل‌های بزرگ در سطح چشم‌انداز، در داخل یا شامل واحد مدیریت، که در آن جمعیت‌های قابل دوام بیشتر گونه‌های طبیعی، اگر نه همه گونه‌های طبیعی، در الگوهای طبیعی پراکندگی و فراوانی وجود دارند.
- مناطق جنگلی که در یا دارای اکوسیستم‌های نادر، در معرض تهدید یا در معرض خطر هستند.
- مناطق جنگلی که خدمت اولیه طبیعت را در شرایط بحرانی ارائه می‌دهند (مانند حفاظت از حوزه آبریز، کنترل فرسایش).
- مناطق جنگلی اساسی برای برآوردن نیازهای اساسی جوامع محلی (مانند اقتصاد معیشتی، بهداشت) و/یا برای هویت فرهنگی سنتی جوامع محلی بسیار مهم است (مناطق با اهمیت فرهنگی، بوم‌شناختی، اقتصادی یا مذهبی که با همکاری چنین جوامع محلی شناسایی شده‌اند).[۱]
منابع
- ↑ FSC-STD-01-001 (April 2004)
