نَهاد (فاعل و مسندالیه) بخشی از جمله است که درباره ی آن سخن میگوییم؛ یا کاری را انجام میدهد (فاعل فعل) و یا صفت و حالتی را به آن نسبت می دهیم (مسندالیه فعل).[۱] نهاد واژه یا گروهی از واژگان یک جملهواره است که دربارهٔ آن خبری میدهیم.[۲] یعنی صاحب خبر است.[۳] هر جملهواره (جمله ساده) دارای دو بخش نهاد و گزاره است. نشانهٔ نهاد همخوانی آن با شناسه است. نهاد معمولاً پیش از گزاره مینشیند و توسط گزاره تکمیل میشود. نهاد در جواب «چه کسی» یا «چه چیزی» میآید.
نمونهها
هر واژهای که نهاد است را در درون «» میتوانید ببینید:
«فاعل» نهادی است که کاری انجام دادهاست؛ همان کنندهٔ کار است که انجام دادن کار یا عامل روی دادن حالتی به آن نسبت داده میشود. برای نمونه:
پرویز [فاعل] رفت [فعل].
علی [فاعل] حلب ساخت [فعل].
بعضی کتب واژهٔ فاعل را به عنوان ترجمه برای subject یا grammatical subject استعمال میکنند. در حالیکه با تعریفی که برای فاعل قائل هستیم این واژهٔ مفهوم کنشگر را میرساند. گرچه عبارات real subject و logical subject را میتوان به فاعل برگرداند اما grammatical subject معادل دیگری میطلبد. خانلری معادل نهاد را برای واژهٔ grammatical subject برگزید که استفاده هم میشود اما فرهنگستان برای آن اصطلاح فاعلِ دستوری را وضع کردهاست. دیگر آنکه بعضی نویسندگان nominative case را حالت فاعلی میگویند.
مسندالیه
«مسندالیه» نهادی است که به آن صفت یا حالتی را نسبت میدهیم. برای نمونه:
به جملهوارهای که دارای فاعل است جملۀ فعلیه و به جملهوارهای که دارای مسندالیه است جملۀ اسمیه گفته میشود. فعلیه یا اسمیه بودن جملهواره ارتباط مستقیمی با فعل جمله دارد.