میانه (به انگلیسی: Median) در آمار و نظریه احتمالات یکی از سنجشهای گرایش به مرکز است. میانه عددی است که یک جمعیت آماری یا یک توزیع احتمالی را به دو قسمت مساوی تقسیم میکند.
یکی از مزیتهای مهم میانه نسبت به میانگین این است که میانه از اعداد بسیار بزرگ و بسیار کوچک مجموعهٔ اندازهها متأثر نمیشود.[۱]
یکی از مهمترین خاصیت میانه این است که مجموع قدر مطلق تفاوتهای مقادیر مختلف متغیر تصادفی از میانه کمینه است.[۲] یعنی:
بررسی میانه در مجموعه متناهی
برای پیدا کردن میانه در یک مجموعه عضوی:
ابتدا باید اعداد را از کوچک به بزرگ مرتب کرد.
اگر تعداد اعداد مجموعه مرتب شده، فرد باشد عدد وسط میانه (عدد ردیف ) خواهد بود.[۳] بهطور مثال در مجموعه هفت عضوی {۱٬۳٬۳٬۵٬۷٬۸٬۹} میانه عدد چهارم یعنی ۵ است.
اگر تعداد اعداد مجموعه مرتب شده، زوج باشد، میانه برابر میانگین دو عدد میانی (عددهای ردیف و ) خواهد بود.[۴] بهطور مثال در مجموعه هشت عضوی {۱٬۲٬۳٬۳٬۵٬۶٬۷٬۱۰} میانه برابر میانگین اعداد چهارم و پنجم (۳ و ۵)، یعنی ۴ خواهد بود.
ابتدا از فرمول محل میانه به دست میآید. سپس در ستون فراوانی تجمعی، اولین ستونی که فراوانی تجمعی آن بزرگتر یا مساوی در نظر گرفته میشود، میانه از رابطه زیر به دست میآید.
که ستون م ستون شامل میانه، فراوانی تجمعی ستون پیشین ستون شامل میانه، حد پایین طبقه میانهدار، فراوانی ستون شامل میانه، طول بازه و تعداد دادهها است.