مطالعهٔ موردی (به انگلیسی: Case study)[۱] یا موردپژوهی، یکی از روش‌های تحقیق کیفی در علوم اجتماعی است. موردپژوهی، بررسی متمرکز و عمیق یک فرد، گروه، رویداد یا اجتماع است.[۲] راه‌های دیگر نمونه‌پژوهی شامل تجربه‌ها، بررسی آماری و کندوکاو داده‌های بایگانی‌شده می‌باشد.[۳]
موردپژوهی بر اقدام عملی مبتنی است و به همین دلیل ممکن است پیچیده و میان‌رشته‌ای باشد و فرصت‌هایی را برای درک مسائل و جستارهای وابسته با نمونه پژوهش پدیدآورد.[۴]
در نمونه‌پژوهی دانشگاهی چهار مرحله وجود دارد:
روشنگری استاد در مورد گسترهٔ موضوع مورد پژوهش و مسائل پیرامونی آن
مطالعه شخصی و یادداشت‌برداری از هر گونه موضوع مرتبط توسط دانشجو
بیان مهارت‌ها، دانش و نگرش دانشجویان در گروه‌های سه تا شش نفره، ارزیابی درستی داده‌ها، ارائه راهکارها و برگزیدن بهترین گزینه‌ها
برگزاری نشستی اولیه که در آن، هر گروه فرعی ممکن است به ارائه بهترین راه حل خود مبادرت ورزد و استاد نیز به بیان کردن مسایل و اصول نهفته و پیش‌فرض‌های آنان بپردازد.[۵]
نمونه‌پژوهی‌های علمی باید بر پایه یک یا چند چارچوب یا مدل مفهومی معتبر باشد.[۶]
↑Shepard, Jon (2003), Sociology and You (به انگلیسی), Robert W. Greene, Ohio: Glencoe McGraw-Hill, p. A-22{{citation}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
↑Robert K. Yin. Case Study Research: Design and Methods. Fourth Edition. SAGE Publications. California, 2009. [۱]بایگانی‌شده در ۴ سپتامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine
↑پایگاه حوزه، روش‌های آموزش در گروه‌های کوچک، بازدید: اکتبر ۲۰۰۹.
