محجور در اصطلاح حقوقی به کسی گفته می‌شود که از بخشی از تصرفات و اعمال حقوقی منع شده‌است[۱]، به عبارت دیگر حجر عبارت است از منع شخص به حکم قانون از اینکه بتواند امور خود را به‌طور مستقل و بدون دخالت دیگری اداره کند و شخصاً اعمال حقوقی انجام دهد و فاقد اهلیت استیفا باشد.[۲] محجور از ریشه حجر و به معنی منع و بازداشتن برگرفته شده‌است.[۳]
قانون مدنی ایران محجورین را به سه دسته طبقه‌بندی کرده‌است:[۴]
|تاریخ بازیابی=
|پیوند=