لعنت

لعنت یا لعن (به عربی: لَعْنَة) در اصل به معنی راندن است و در ادیان ابراهیمی به معنی دور شدن یا دور کردن بنده از رحمت خداوند یا قرار گرفتن در معرض عذاب الهی است.^[۱] ضد آن سلام و صلاة است که به معانی درود و نیایش می‌باشند.

لعن انسان‌ها به معنای تقاضای قطع رحمت از درگاه خداوند برای طرف مقابل است. اما لعن به معنای محروم شدن از رحمت، لطف و برکات خداوند در دنیا و آخرت است. البته، باید توجّه داشت لعن الهی به این معنی نیست که خداوند در قالب الفاظ و به کار بردن لفظ لعن به اراده لعنت میپردازد؛ بلکه به مفهوم فعل طردی خدا، و به معنای دور ساختن ملعونان از رحمت خویش است که ملعون بر اثر آن، از رحمت الهی محروم می‌شود.^[۲]

انواع لعنت کردن

برای شخصان مشرور یا شیطانی به چند طریق لعنت می‌شوند.

گویش	معنی
لَعَنَهُ ٱللَّٰهُ (مفرد مذکر)	خدا لعنتش کند
لَعَنَهَا ٱللَّٰهُ (مفرد مؤنث)	خدا لعنتش کند
لَعَنَهُمَا ٱللَّٰهُ (جمع دوگانه)	خدا لعنتشان کند
لَعَنَهُمُ ٱللَّٰهُ (جمع مذکر)
لَعَنَهُنَّ ٱللَّٰهُ (جمع مؤنث)
عَلَيْهِ ٱللَّعْنَةُ (مفرد مذکر)	بر او لعنت
عَلَيْهَا ٱللَّعْنَةُ (مفرد مؤنث)	بر او لعنت
عَلَيْهِمَا ٱللَّعْنَةُ (جمع دوگانه)	بر آنان لعنت
عَلَيْهِمُ ٱللَّعْنَةُ (جمع مذکر)
عَلَيْهِنَّ ٱللَّعْنَةُ (جمع مؤنث)
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِ (مفرد مذکر)	لعنتِ خدا بر او
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهَا (مفرد مؤنث)	لعنتِ خدا بر او
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِمَا (جمع دوگانه)	لعنتِ خدا بر آنان
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِم (جمع مذکر)
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِنَّ (جمع مؤنث)