عدد مرکب عددی طبیعی به جز یک (یک نه مرکب است نه اول) است که اول نباشد.[۱][۲]
یا به عبارت دیگر اعدادی طبیعی که بتوان به صورت ضرب حداقل دو عدد طبیعی بزرگتر از یک نوشت.[۳][۴]
پنجاه عدد مرکب ابتدایی عبارتاند از:۴, ۶, ۸, ۹, ۱۰, ۱۲, ۱۴, ۱۵, ۱۶, ۱۸, ۲۰, ۲۱, ۲۲, ۲۴, ۲۵, ۲۶, ۲۷, ۲۸, ۳۰, ۳۲, ۳۳, ۳۴, ۳۵, ۳۶, ۳۸, ۳۹, ۴۰, ۴۲, ۴۴, ۴۵, ۴۶, ۴۸, ۴۹, ۵۰, ۵۱, ۵۲, ۵۴, ۵۵, ۵۶, ۵۷, ۵۸, ۶۰, ۶۲, ۶۳, ۶۴, ۶۵, ۶۶, ۶۸, ,۶۹, ۷۰. (دنباله A002808 در OEIS)
هر عدد مرکب را میتوان به صورت حاصل ضرب چند عدد اول نوشت.[۴] مثلاً عدد ۲۹۰ را میتوان به صورت ۲۳ × ۳۲ × ۵ نوشت و با توجه به قضیه اساسی حساب این طرز نمایش یکتاست.[۵][۶][۷][۸]
قانون ( n − 1 ) ! ≡ 0 ( mod n ) {\displaystyle (n-1)!\,\,\,\equiv \,\,0{\pmod {n}}} برای تمام اعداد مرکب و بزرگتر از ۵(فقط ۴ از این قاعده پیروی نمیکند) صدق میکند.[۹]
یکی از راههای تقسیمبندی اعداد مرکب تقسیمبندی آنها به وسیلهٔ تعداد شمارندهٔ اول آنها است؛ مثلاً به اعداد مرکبی که فقط دو شمارندهٔ اول دارند اعداد شبه اول میگویند.
این یک مقالهٔ خرد مربوط به نظریه اعداد است. میتوانید با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید.