ضد حمله در نیروی نظامی به معنی نوعی آفند از سوی نیروهایی است که در برابر یک عملیات حملهٔ دشمن مقاومت کرده‌اند و توانسته‌اند آن را متوقف کنند در حالی که هنوز در گارد دفاعی خود قرار دارند.
ضدحمله هنگامی صورت می‌گیرد که خط مقدم دشمن دچار فرسایش و ناتوانی شده و نمی‌تواند (فرصت نمی‌کند) شکل دفاعی هم به خود بگیرد. اهداف در ضدحمله معمولاً کوچکترند. کارل فون کلاوزویتس، ضدحمله را یکی از پربازده‌ترین روش‌های جنگ معرفی کرده‌است.[۱]
این یک مقالهٔ خرد مرتبط با نیروی نظامی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.