سورنجان سردهای است علفی با حدود ۳۰ گونه که بومی اوراسیا هستند؛ گلهای آنها بدون ساقه و شبیه گل زعفران است که در پاییز میشکفد و به آنها زعفران پاییزه یا چمنزار گفته میشود؛ میوهٔ آنها پوشینهٔ سهحجرهای است که در بهار، زمانی که برگها ظاهر میشوند، میرسد.
سورنجان در نقاط معتدل و مرطوب میروید. پیاز آن در عمق ۲۵ تا ۳۰ سانتیمتر در خاک فرومیرود و در پائیز گلهای سفید یا بنفش شش بخشی از آن خارج گردد؛ و این گلها لوله دراز دارند و تخمدانشان بر روی پیاز قرار گرفتهاست. پس از آمیزش قریب شش ماه در خاک باقی میماند و تخمدان بزرگ میشود و در بهار با برگهای پهن و براق از خاک بیرون میآید و کپسولی سرخانه میسازد که دانههای درشت بسیار دارد. این گیاه بسیار سمی و ماده مؤثر آن به نام کلشیسین در بیماری نقرس بکار میرود.
افسانه گل حسرت
دلیل نامگذاری این گل به افسانه ای قدیمی باز میگردد.
طبق این افسانه ، گل حسرت )سورنجان( در اواخر اسفندماه رشد میکند ، ولی به دلیل تلخ بودن این گل ، موجوداتی مانند پرندگان و پروانه ها به این گل نزدیک نمیشوند . و این گل در حسرت دیدن آنها پژمرده می شود . سپس در پاییز دوباره به شوق دیدن پرندگان و پروانه ها رشد خواهد کرد ولی بازهم در حسرت دیدار این موجودات زیبا میماند.