سوخو سو-۳۳ (به روسی: Сухой Су-۳۳ و نام‌گذاری در ناتو: Flanker-D) یک جنگنده برتری هوایی چندمنظوره دوموتوره سنگین برای تمامی شرایط آب‌وهوایی است که توسط شرکت سوخو طراحی گردیده. این جنگنده برگرفته و توسعه یافته از جنگنده سوخو-۲۷ بوده و در ابتدا با نام سوخو-۲۷کی شناخته می‌شد.[۱]
استفاده از این هواپیما برای اولین بار در سال ۱۹۹۵ از روی عرشه ناو هواپیمابر آدمیرال کوزنتسوف صورت گرفت. اما رسماً از ماه آگوست ۱۹۹۸ با نام سوخو-۳۳ به خدمت نیروهای مسلح روسیه درآمد. پس از تجزیه اتحاد جماهیر شوروی و به دنبال آن کوچک‌سازی نیروی دریایی روسیه، تنها ۲۴ فروند سوخو-۳۳ تولید شد و فروش آن به کشورهای چین و هند متوقف شد. این جنگنده برای نیروی دریایی و ناوهواپیمابر ساخته شده‌است.
از مهم‌ترین برتری‌های این جنگنده نسبت به سوخو-۲۷ می‌توان به بال تاشو و قابلیت پرواز و فرود بر عرشه ناو هواپیمابر اشاره کرد. سوخو-۳۳ دارای ساختار و ارابه‌های فرود تقویت شده‌است. بال‌های آن بزرگتر است و علت اصلی بزرگتر بودن بال‌هایش این است که هواپیما قادر گردد تا در هنگام فرود روی عرشه ناو هواپیمابر در مسافت کوتاهی متوقف شود. موتور ارتقا یافته، چرخ‌های جلوی بهتر و همچنین قابلیت سوختگیری هوایی نیز از مزیتهای سوخو-۳۳ در مقایسه با سوخو-۲۷ است. در سال ۲۰۰۹ میلادی نیروی دریایی روسیه میگ 29K را به عنوان جایگزینی برای سوخو-۳۳ سفارش داد.
داده‌ها از KnAAPO,[۲] Sukhoi,[۳][۴] airforce-technology.com,[۵] Gordon and Davison,[۶] Williams,[۷]
ویژگی‌های عمومی
عملکرد
موشک R-73 8 × R-27، یا ۸ × R-77 و ۴ × هوا به هوا، بمب‌ها و راکت‌های مختلف
<ref>
Su-33 arms