بهمن میرزا ملقب به بهاءالدوله (۲۳ شوال ۱۲۲۶ برابر با نوامبر ۱۸۱۱−؟) پسر سی و هفتم فتحعلی‌شاه و برادر تنی سیف‌الله میرزا بود. در تولد او آمده است :" گنجور خزانه شوکت و جلال، مقالید ابواب دولت و اقبال، نواب بهمن میرزا در شب یکشنبه، بیست و سیم شهر شوال المکرم سنه هزار و دویست و بیست و شش، از خزانه غیب، لولوء وجودش رونق ده بحر هستی آمد".[۱]
مادر بهمن میرزا گلبدن خانم خازن‌الدوله از زنان محبوب و خزانه‌دار حرم فتحعلی‌شاه بود.[۲]
بهمن میرزا در زمان سلطنت پدرش حاکم استرآباد بود و این خطه را با نیابت مهدی‌قلی‌خان قاجار دولو اداره می‌کرد.[۳] در سال ۱۲۵۲ هجری قمری (۱۸۳۶ میلادی) بر اثر شکایات مردم کاشان از حکومت عباسقلی معتمدالدوله جوانشیر به حکومت آن شهر برگزیده شد. اما محمدشاه در همان سال او را برکنار و مصطفی‌خان سمنانی را حاکم کاشان کرد. از آن پس بهمن میرزا در رکاب شاه بود تا در سال ۱۲۵۴ به جای خانلر میرزا حاکم یزد شد. او در این مقام کوشید آقاخان را که در کرمان شورش کرده بود، سرکوب کند. آقاخان به مهریز گریخت و در کالمند با سپاه بهاءالدوله که توسط مصطفی‌خان سمنانی فرماندهی می‌شد رودرو شد و شکستش داد. در نتیجه بهمن میرزا به یزد فرار کرد و آقاخان به کرمان بازگشت.[۴]
بهمن میرزا به جمع‌آوری کتب علاقه‌مند بود. او همچنین خاطراتی نوشته است که حاوی نکاتی از تاریخ قاجار است.[۲]
↑گلشن محمود، نوشته محمود میرزا قاجار، در "گنجینه بهارستان" ، به کوشش سید سعید میر محمد صادق، کتابخانه موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی، تهران، 1384، ص. 234
↑ ۲٫۰۲٫۱ʿA. Navāʾī. «BAHMAN MĪRZĀ». Encyclopædia Iranica. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ نوامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱ شهریور ۱۳۹۱.
↑ روزنامه خاطرات بهمن میرزا بهاءالدوله،به کوشش بهمن بیانی و مجید عبد امین،انتشارات دکتر محمود افشار، تهران، 1399 خورشیدی
↑ربیعی، منیژه. «بهمن میرزا». Encycدائره‌المعارف بزرگ اسلامی. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژوئیه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱ شهریور ۱۳۹۱.
↑صدر التواریخ، محمدحسن خان اعتماد السلطنه، به کوشش محمد مشیری، ص. 132، انتشارات روزبهان، تهران، 1357 خورشیدی
