گویش برومی یا برامی (به انگلیسی: Brummie)، یا به‌طور رسمی‌تر گویش بیرمنگام گویش رایج در بیرمنگام انگلستان و برخی از مناطق اطراف آن است. «برومی» همچنین نام اهلیت برای مردم بیرمنگام است. این نام اغلب به اشتباه در اشاره به همه لهجه‌های میدلندز غربی استفاده می‌شود، [۲] زیرا به‌طور قابل‌توجهی از لهجه سنتی سرزمین سیاه مجاور متمایز است، اما جمعیت امروزی تمایل دارد این تمایز را محو کند.
انگلیسی بیرمنگام در میان شنوندگان بریتانیایی در مطالعات دانشگاهی و نظرسنجی‌ها به‌طور مداوم به عنوان نامطلوب‌ترین گونه انگلیسی بریتانیایی شناخته می‌شود، اما هیچ توضیح رضایت‌بخشی از دلیل آن وجود ندارد. در برابر آن، بازدیدکنندگان خارج از کشور، آن را «آشوب‌انگیز و آهنگین» می‌دانند، و به نظر می‌رسد چنین بیزاری ناشی از افسانه‌های زبانی مختلف و عوامل اجتماعی خاص بریتانیا مانند فخرفروشی اجتماعی، کلیشه‌های رسانه‌ای منفی، وجهه عمومی ضعیف از شهر بیرمنگام، و شکاف جغرافیایی و زبانی شمال/جنوب است.[۳]
به عنوان مثال، با وجود تاریخ فرهنگی و نوآورانه شهر، پیشینه صنعتی آن (همان‌طور که با بازو و چکش در نشان بیرمنگام نشان داده شده‌است) منجر به یک کلیشه مرد عضلانی و غیرهوشمندانه اهل بیرمنگام شده‌است: «پیچ‌گوشتی بیرمنگام» یک اصطلاح عامیانه بریتانیایی برای چکش است.[۴] همچنین در رسانه‌های جمعی و صنعت سرگرمی نیز بازیگران، که معمولاً غیربیرمنگامی هستند، از لهجه‌های نادرست و/یا نقش‌های منفی استفاده کرده‌اند.