اپتیک فعال (انگلیسی: Active optics) اپتیک فعال یک فناوری است که با تلسکوپ‌های بازتابی توسعه یافته در دهه ۱۹۸۰ استفاده می‌شود،[۱] که به‌طور فعال آینه‌های تلسکوپ را شکل می‌دهد تا از تغییر شکل ناشی از تأثیرات خارجی مانند باد، دما و تنش مکانیکی جلوگیری کند. بدون اپتیک فعال، ساخت تلسکوپ‌های کلاس ۸ متر امکان‌پذیر نیست، همچنین استفاده از تلسکوپ‌هایی با آینه‌های قطعه بندی شده امکان‌پذیر نیست.
این روش در میان دیگران، توسط تلسکوپ‌های نوری نوردیک،[۲] تلسکوپ فناوری جدید، تلسکوپ Nazionale Galileo و تلسکوپ کک، و همچنین در همهٔ بزرگ‌ترین تلسکوپ‌هایی که از اواسط دههٔ ۱۹۹۰ ساخته شده‌اند، استفاده می‌شود.
اپتیک فعال نباید با اپتیک تطبیقی که در مقیاس زمانی کوتاه‌تر عمل می‌کند و اعوجاج‌های جوی را تصحیح می‌کند، اشتباه گرفته شود.
این یک مقالهٔ خرد فناوری است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.