از چپ به راست (پایین) سالی کی راید، رابرت ال کریپن، فدریک ایچ هائک (بالا) جان اف فابیان، نورمن ای تاگارد
اس‌تی‌اس-۷ (به انگلیسی: STS-7) هفتمین ماموریت شاتل‌های فضایی و دومین ماموریت شاتل فضایی چلنجر بود. این ماموریت در صبح روز ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳ آغاز شد و پس از ۶ روز و ۹۷ بار گردش به دور زمین در ۲۴ ژوئن همان سال پایان یافت. در این ماموریت برای اولین بار فضانوردی زن به همراه شاتل به فضا رفت. اس‌تی‌اس-۷ طولانی‌ترین ماموریت در زمان خود بود.[۱]
سالی کی راید اولین زن فضانوردی بود که در فضا به پرواز درآمد. شاتل در این ماموریت دو ماهواره آنکی سی-۲ برای تلستکانادا و پالاپا بی-۱ برای اندونزی را در انبار خود حمل می‌کرد. این دو ماهواره با موفقیت در مدار قرار گرفتند. ۷ جعبه دیگر نیز در انبار قرار داشتند که برای مطالعات در فضا در نظر گرفته‌شده‌بودند. یکی از این جعبه‌ها وظیفهٔ بررسی رفتار اجتماعی مورچه‌ها در وضعیت جاذبهٔ صفر را داشت. ۱۰ پلت به ماهوارهٔ پلت شاتل (اسپاس -۰۱) متصل بودند، که برای تحقیقات روی آلیاژهای فلزها در جاذبهٔ صفر و سنسورهای از راه دور استفاده شدند. [۱]
آزمایش‌های انجام گرفته در این ماموریت عبارت‌اند از:
این ماموریت ابتدا قرار بود، با فرود در پایگاه فضایی کندی پایان پذیرد، ولی با وجود هوای بد در فلوریدا مجبور به فرود در پایگاه ادواردز شد. برای فراهم شدن فرود در پایگاه ادورادز ماموریت برای دو گردش مداری تمدید شد. مدارگرد در ۲۹ ژوئن ۱۹۸۳ به پایگاه فضایی کندی انتقال یافت.[۱]
پانویس
↑ ۱٫۰۱٫۱۱٫۲۱٫۳۱٫۴خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام sts7 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑«Chronology of Wakeup Calls»(PDF). NASA. ۲۵ ژوئن ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از اصلی(PDF) در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۳ اوت ۲۰۰۷. از پارامتر ناشناخته |نام‌خانوادگی= صرف‌نظر شد (کمک); پارامتر |first1= بدون |last1= در Authors list وارد شده‌است (کمک)
