اَخترشناس، ستاره‌شناس یا مُنَجّمْ، دانشمندی است که روی اجرام آسمانی مانند ستارگان، سیارات و کهکشان‌ها مطالعه می‌کند. ستاره شناسی و یا اختر شناسی،در گروه علومی قرار دارد که با تحقیق،توضیح و مشاهده ی وقایعی که خارج از زمین و جو آن رخ می دهد درگیر است. این علم منشأ پیدایش و خواص فیزیکی و شیمیایی اشیایی که قابل در آسمان بوده (و خارج از زمین قرار دارد) و همینطور فرایند های منتجه از آنها را مطالعه می‌کند. اخترشناسان کنونی معمولاً تا مقطع پسادکترا در رشتهٔ فیزیک یا اخترشناسی ادامه تحصیل می‌دهند و سپس در مراکز تحقیقاتی یا دانشگاه‌ها استخدام می‌شوند.[۱]
از اخترشناسان مشهور ایرانی در دوران طلایی اسلام می‌توان به ابوریحان بیرونی و حاسب طبری (آملی) و خواجه نصیرالدین توسی (سازندهٔ زیج توسی) اشاره کرد.