Teresa Lanceta Aragonés (Bartzelona, 1951ko uztailaren 1a) kataluniar artista da, ehungintzan, pinturan, bideoan eta idazketan lan egiten duena . Marokoko ehungintzako arte herrikoia, tabako industrian emakumeen lana eta XV. Mendeko Espainiako alfonbra ikertu ditu.[1]
Ibilbidea
Lanceta Historia Modernoan eta Garaikidean lizentziatu zen Bartzelonako Unibertsitatean eta Artearen Historian doktoratu zen Madrilgo Unibertsitate Konplutentsean. 70ko hamarkadan ehuntzen hasi zen, tradizionalki artisautza bezala hartu izan zena artetzat hartuz. Laster hasi zitzaion emakume ehuleekiko interesa pizten, batez ere marokoarrekikoa.[2]
Bere lehen proiektuetako bat Alfonbra Gorria izan zen, 1989an Bartzelonako Ehungintza eta Jantzigintza Museoan erakutsi zuena. 2000. urtean Madrilgo Reina Sofía Museoan.erakusketa egin zuen.[3] Erakusketa Marie-France Vivier-ek komisariatua eta Marokoko oihalak izenekoa.[4] Handik hilabete batzuetara Tejidos Marroquíes Casablancako (Maroko) Villa des Arts-en erakutsi zen. Urte horretan bertan Tejida abstracción erakusketa Eivissako Arte Modernoko Museoan eta Teruelgo Museoan egin zuen.
2011. urtean Cierre es la respuesta aurkeztu zuen, Alacanteko tabako-fabrika zaharreko langileei buruzko dokumentala.5 Gai berari buruz bi urte geroago Mujeres e industria tabaquera en Alicante liburua argitaratu zuen, ikerketa etnografikoen Bernat Capó saria jaso zuena.[5]
2015ean Madrilgo Espacio Minimo galerian El paso del Ebro (Ebro ibaiaren igarotzea) proiektua aurkeztu zuen, bost tapizez osatutako lan bat. Teresak Alacantetik Bartzelonara egiten zuen bidaia astero eta txikitan kontatzen zizkioten istorioak etorri zitzaizkion gogora, hala nola, bertatik pasatu zela 1938an Parisko Komuna batailoia, Errepublikaren aldeko nazioarteko brigadistena. Igaro zirenean, ia denak hil zituztela. Lancetak txikitatik entzun zuena eremu horretatik zetozen senitartekoen hitzetan. Guduaren bost hilabeteak irudikatzen dituzten bost ehunak dira, 115 argazkiko bi serierekin batera, ibilbide bakoitzean trenetik ateratakoak, guduaren 115 egunengatik. Proiektuarekin batera, izeba Teresinari eskainitako bideo bat eta narrazio bat zeuden.[6]2018an Donostiako Kristinaeneko Ingurumen Baliabideen Etxeko erakusketan egon ziren 5 tapizak. [7]
2016an La Casa Encendida Adiós al rombo aurkeztu zuen, bere proiektu handietako beste bat. Oraingo honetan, Erdialdeko Atlaseko ehuleen ehungintzako tradizioetara jo zuen, haien egunerokoak eta sinbolikoak batzen dituzten ehunek erakusketa inspiratzen baitute. Nuria Enguitak komisariatuta, erakusketak tapizak, margolanak, marrazkiak, testu bat eta inguruko emakumeak edo haien senideek Espainian egindako elkarrizketetatik egindako bideoak bildu zituen.[8] Hilabete batzuk geroago Adiós al Rombo Bilboko Azkuna Zentroan jarri zen ikusgai.[9]
2019an Espacio Minimo galeriara itzuli zen XV. Mendeko Espainiako Alfonbra aurkeztera,[10] mende hartan Albaceten, Cuencan eta Toledon zegoen inspirazio eta exekuzio moriskoaren industria azpimarratzeko hogeita hamar marrazki, pintura eta tapiz inguru erakutsiz.[11]Moncloako Tàpies salan ere badago Teresaren tapiz bat.[12]
Lancetak talde erakusketetan ere parte hartu du, hala nola: Kairoko Gezira Arte Zentroan , Alacanteko Arrain Azokan eta Tolosako Musée d'Angers-Université Le Mirail (2009); São Pauloko 31. Bienalean (2014) Azkuna Zentroan, Bilbon (2014); Dos de Mayo Arte Zentroan, Móstoles (2016); Veneziako 57. Bienalean (2017)[13]; Valentzian (2017-18); Castellón (2018), Sevillan (2019); Bergen, Norvegian (2019) Stuttgarten (2020-21), Móstolesen (2020-21).
2013 eta 2020 artean Bartzelonako Eskola Massanako irakaslea izan da eta Bartzelonako Arte Garaikidearen Museoak (MACBA), Diàlegs de dona elkarteak eta Miquel Tarradell IES- k sustatutako Los oficios del Raval proiektuan kolaborattu du.[14] Concreta aldizkarian idazten du maiz.
Sariak
- 2011an ikerketa etnografikoen Bernat Capó saria jaso zuen, Mujeres e industria tabaquera en Alicante argitalpenagatik.[5]
Erreferentziak
Kanpo estekak
