Anteo Zamboni gazteak Mussolini hiltzen saiatu ondoren, gobernu italiarrak legedi errepresiboa aldarrikatu zuen. Erregimen faxistaren aurkako alderdi politiko, elkarte eta erakunde guztiak desegin ziren, eta "ordena sozial, ekonomiko edo nazionala bortizki iraultzeko edo segurtasun nazionala ahultzeko edo gobernuaren ekintzen aurka egiteko edo oztopatzeko ekintzak egiteko konpromisoa edo asmoa" izan zuela frogatu zen oro urrutiko lekuetara erbesteratu zezakeen poliziak.
Polizia Indar Nazionalaren berrantolaketa lehenetsi zen, "Pubblica Sicurezza" edo PS izenez ezagutzen zena. Lan horren arduraduna Arturo Bocchini polizia-ofiziala eta Partito Nazionale Fascistaren partaidea izan zen. Segurtasun Publikoari buruzko lege-kode berriak ("Testo Unico delle Leggi di Pubblica Sicurezza", sarritan TULPS bezala laburtua), 1926an aldarrikatua eta 1931n berrikusia, "Polizia Politikoaren Saila" aipatzen zuen poliziaren atal berezi gisa, disidentzia politikoa kontrolatu eta prebenitzea xede zuena. Geroago, dibisio hori OVRA izenez ezagutu zen, nahiz eta 1930eko abendura arte isilpean gorde zen haren existentzia. Orduan, prentsa-agentzia ofizialak, Stefanik, OVRA poliziaren "atal berezi" gisa aipatzen zuen adierazpen bat argitaratu zuen.
Bocchinik OVRAko zuzendari izendatu zuen Francesco Nudi inspektorea, geroago Guido Letok ordezkatuko zuena. Heinrich Himmler Bocchinirekin bildu zen behin baino gehiagotan, eta erakundea modelatu zuen Gestapo eredutzat hartuta. 1936ko apirilaren 2an, bi polizia-erakundeetako zuzendariek lankidetza-protokolo sekretu bat sinatu zuten.
Errepresioa
OVRAren eginkizunik garrantzitsuenetako bat CPCa ("Casellario Politico Centrale") operatzea eta mantentzea zen. Artxibo berezi horretan, "subertsiboei" buruzko informazio guztia jasotzen zen kontu handiz, "profil pertsonala" sortzeko, hezkuntzari, kulturari eta ohiturei buruzko datu guztiekin, haien izaera eta orientazio sexualari buruzko xehetasunak barne.[2]
Aurretik, 1926koazaroaren 25ean, "Legge di Difesa dello Stato" (Estatuaren Defentsarako Legea) berriak "Tribunale Speciale" (Auzitegi Berezia) sortu zuen, "Estatuaren etsai" izateaz akusatuak epaitzeko eta espetxe-zigor larriak edo are heriotza zigorrak ezartzeko, legedi berriak heriotza-zigorra berrezarri baitzuen.
OVRAren jardueraren ondorioz, 300.000 antifaxista inguru erbesteratu behar izan ziren, eta beste 10.000 inguru Italiako uharte edo urruneko lekuetara eraman zituzten; leku haietan bizi-baldintzak oso txarrak eta osasungaitzak ziren. 1927 eta 1940 bitartean, "Tribunale Speciale" ek hamar pertsona baino ez zituzten heriotzara kondenatu, eta hori ez dator bat garaiko beste polizia politiko batzuen ekintzekin, hala nola Gestapo eta Alemania nazikoSS, Japoniako Inperioko Kenpeitai edo Sobiet Batasuneko NKVD.[3][4]
.svg)
