Léon-Paul Fargue (Paris, 1876ko martxoaren 4a - ib., 1947ko azaroaren 24a) frantses olerkaria izan zen. Mallarméren jarraitzailea zen. Verlaine, Jammes eta Laforgueren bideari jarraituz, lirikotasun neurtu batean azaldu zituen bere fantasia, oroitzapenarekiko leialtasuna eta tristura, prosazko poemetan edo bertso askeetan (Tancrède, 1895; Poèmes, 1912; Pour la musique, 1914). Ohiko ez diren irudiz betetako hizkuntza oparoa erabili zuen; bere sorterriari kantatu zion (D´après Paris, 1932; Le Piéton de Paris, 1939) eta Parisko gizartea, artistak eta eskulangileak goraipatu zituen bere kroniketan (Haute Solitude, 1941; Refuges, 1942; Lanterne magique, 1944; Méandres, 1947; Portraits de famille, 1947).
Erreferentziak
