La maior tonalitatea (LaM ere Europako notazioan eta A notazio amerikarrean) la notan oinarritutako eskala maiorra da, eta la, si, do#, re, mi, fa# eta sol# notek osatzen dute. Bere klabe armaduran hiru sostenitu ditu (do, fa, sol).. Bere erlatibo minorra fa sostenitu maior da eta bere tonalitate homonimoa la minor.
La maiorren eskala Nahiz eta literatura sinfonikoan beste tonalitate iraunkor batzuk bezain arraroa ez izan, La maiorreko sinfoniak ez dira re maiorrean edo sol maiorrean daudenak bezain ugariak. Erromantizismoan , Beethovenen 7. sinfonia, Brucknerren 6. sinfonia eta Mendelssohnen 4. sinfonia dira tonalitate horretako sinfonia nagusiak. Mozarten klarineterako kontzertua, et klarineterako kintetoa ) La maiorren daude. Ganbera-musikan , maizago aurkitzen dira tonalitate horretan idatzitako lanak. Brahms-ek eta César Franck-ek biolinerako sonatak idatzi zituzten la maiorren .
Schubart -en arabera, la major tonalitate egokia da honako hauek deskribatzeko: "maitasun inozoaren adierazpenak,... kanpora atera ondoren estimatua berriro ikusteko itxaropena, gazteen poza eta Jainkoaren fedea". Sinestesian kolore berdea irudikatzeko erabiltzen da.
Musika klasikoko obrak
Pop abestiak
Erreferentziak
Kanpo estekak
