José Eulalio Loyola Fernández (Cienfuegos, Kuba, 1941) konpositore, irakasle eta flautista kubatarra da.
Prestakuntza akademikoa
Efraín Loyola aitarekin hasi zituen flauta ikasketak Jose Loyolak, eta Arte Eskola Nazionalean jarraitu zuen, Juan Pablo Ondina eta Emigdio Mayo irakasleekin, 1963an. Loyolak 1967an amaitu zituen erdi mailako musika ikasketak, eta geroago Federico Smith irakasle iparramerikar ospetsuaren instrukzioa jaso zuen.
1967an, Loyolak Varsoviako Goi Mailako Musika Eskolan konposizio ikasketak egiteko beka jaso zuen Graïyna Bacewicz, Andrzej Dobrowolski eta Witold Rudziński irakasleekin. 1973an ikasketak amaitu zituen, eta 1981etik 1985era Varsoviako Frederick Chopin Akademian Musika Doktore titulua lortu zuen.
Jarduera profesionala
José Loyolak flautista gisa hasi zuen bere ibilbide artistikoa, Efraín Loyola aitaren orkestran, eta garai hartan Elio Revé, Pancho el Bravo eta Orquesta Modelo talde ezagunetarako moldaketak egin zituen.
Loyolak Konposizio eta Orkestrazio irakasle gisa funtzionatu zuen, baita Goi Mailako Arte Institutuko (Habana) «Gradu Zientifikoen Batzordeko» kide gisa ere. Berak ere kolaboratu zuen Hermanos Sáiz Brigadaren Musika Sailekin eta Kubako Idazle eta Artisten Batasunarekin (UNEAC), eta epaimahai gisa parte hartu zuen UNEACen Musika Konposizioko Lehiaketetan, 1975ean eta 1976an.
Polonian, Frederyk Babinski piano-jotzaile poloniarraren laukoteko flautista eta moldatzaile gisa aritu zen José Loyola. Varsoviako "Jazz Jamboree" eta Breslaviako "Jazz de Oder" jaialdietan parte hartu zuen laukotearekin, baita Komedako Jaialdian ere. Garai horretan, Loyola Frederyk Babinskiren laukotearekin aritu zen hainbat film poloniarren soinu-banda grabatzen.
José Loyolak aktiboki parte hartu zuen nazioarteko hainbat kultur jardueratan, hala nola, Sofian, Bulgarian, 1976ko Opera, Ballet eta Antzerki Musikaleko Jardunaldietan; 1977an, Nigeriako Lagosen, Zibilizazio Beltzaren eta Hezkuntzaren mahai-inguruan; Mosku eta Tbilisiko Herrialde Sozialistetako Musika Buruzagien eta Konpositoreen Topaketa, 1977an; Buenos Airesen, 1988ko Nazioarteko Musikaren mahai-inguruan; Mexikoko Bambuco-ri buruzko Nazioarteko mahai-inguruan, 1990ean; Venezuelako Boleroari buruzko Nazioarteko mahai-inguruan, 1994an eta 1995ean. 1987an, Kubako Idazle eta Artisten Batasunak (UNEAC) antolatutako "Boleros de Oro" jaialdiak sortu zituen . Duela gutxi, José Loyolak "Charanga de Oro ", bere egiturazko eraketa "Frantziar txarangaren" formatu klasikoan oinarritzen den musika taldea, XX. mendearen hasierako urteetan orkestra tipiko edo haizezkoaren erator gisa sortu zena.
Sariak eta aintzatespenak
• Urteko Aintzatespen Saria bere obra osoagatik. (1992)
• «Juan Marinello» ordena (1996)
• “Alejo Carpentier” domina (2002)
Obrak
Pianoa
- Tres piezas cubanas.
- Percusión
- Música viva núm. 1.
Ganbera-musika
- Construcción, Ensamblaje, para conjunto de viento metal
- Música, para flauta y cuerdas, 1970
- Música viva núm. 4, para conjunto de cámara
- Música de cámara, 1975; Pas de deux, para flauta y oboe
- Sinfonietta, para orquesta de cuerdas, quinteto de viento y piano
- Trío, para oboe, clarinete y fagot.
Talde instrumentala
- Canción del soy todo II, texto: Eloy Machado, para oboe, recitador y percusión afrocubana
- Canto negro, texto: Nicolás Guillén, para barítono, coro mixto, piano y percusión
- Homenaje a Brindis de Salas, para violín solo
- Música viva núm. 3, para flauta y percusión afrocubana
- Poética del Guerrillero, texto: Carlos Pellicer, para trompeta, coro y orquesta de cuerdas
- Tres imágenes poéticas, para barítono, piano e instrumentos de percusión.
- Orquesta sinfónica
- Música viva núm. 2. Música viva núm. 3
- Textura sonora, 1979
- Tropicalia.
Korua
- Antipoemas, texto: Nicanor Parra
- Cinco poemas, para coro mixto a capela
- Variaciones folklóricas, para barítono, coro, piano y percusión.
Opera
Erreferentziak
Kanpo estekak
