Alokairuko ibilgailu gidaridunak (AIG) bidaiariak leku batetik bestera eramaten dituztenak dira. Ohiko garraio publikoaren aldean (non bezeroek geltoki jakin batzuetan igo eta jeitsi behar izaten diren) AIG-etan bezeroek, neurri batean, bidaia non hasi eta non amaitu erabaki dezakete. Era berean, AIG-ak ez dira nahastu behar gidaririk gabeko alokairuko ibilgailuekin.
Taxia ere alokairuko ibilgailu gidariduna da berez (zaharrena eta munduan hedatuena[1]); halere, AIG izena taxiak ez diren beste zerbitzuei eman ohi zaio.
AIG-en ezaugarriak eta arautzea asko aldatzen dira herrialdearen arabera.
Remis
Argentinan, Paraguayen, Uruguayen eta Bolivian hedatua dago. Remisak (“voiture de remise” esaeraren elipsia) 1940. hamarkadan Buenos Aireseko gau giroan sortu ziren, gidari partikularren ekimenez, taxiak bete ezin zuten eskariari erantzuteko. Denborarekin, gidari hauek elkartu eta koordinatu ziren, taxien aldean ezaugarri propioak dituen zerbitzua emanez.[2]
Taxi kolektiboak
Taxiaren eta autobusaren arteko hibridoak, munduko leku askotan erabiltzen direnak.[3]
Garraio publikoaren bertsio aurreratua, biztanle gutxiko eskualdeetan ibilbide malguak ezartzen dituena erabiltzaileen neurrira.[4]
P2P sareak
Azken urteetan P2P ereduko sareak hedatu dira; hauetan, telefono mugikorren aplikazioak erabiliz, bezeroak eta gidariak ados jartzen dira bitartekaririk gabe. Sistema honi esker nazioarteko konpainia handiak (Cabify, Uber, Didi Chuxing, Grab...) AIG-en negozioan sartu dira, ohiko taxi zerbitzuari konpetentzia handia eginez.[5]
.jpg)
