Universitato de Göttingen

universitato de Göttingen Georg-August-Universität Göttingen
kampusa universitato comprehensive university ^(en) publika universitato Stiftungshochschule ^(en) neprofitcela organizaĵo
moto	In publica commoda Por la bono de ĉiuj
Informoj
fondodato	1734
fondinto(j)	Georgo la 2-a de Britio ^vd
speco	ŝtata
Situo
Geografia situo	51° 32′ 2″ N, 9° 56′ 17″ O (mapo)51.5339798333339.93792Koordinatoj: 51° 32′ 2″ N, 9° 56′ 17″ O (mapo)
lando	Germanio
urbo	Göttingen, Germanio
Estraro
ĉefestro(j)	Metin Tolan ^(mul) ^vd
Nombroj
nombro de studentoj	31 619 ^vd (stato: oktobro 2018)
retejo	Oficiala retpaĝaro [+]
Listoj
membro de
ORCID (2023–) Guild of European Research-Intensive Universities ^(en) (2022–) Koimbra Grupo Scienca Informa Servo nacia asocio pri infrastrukturo de esploraj datumoj Asocio de Eŭropaj Universitatoj Konfederacio de Malfermite Atingeblaj Deponejoj Konferenco de Altlernejaj Rektoroj Germana Altlerneja Sporta Asocio European Open Science Cloud Association ^(en) ^vd
filiita al
German Universities Excellence Initiative ^(en) ^vd
filioj
^vd
Partoj Partoj Institute for Small Business Economics Göttingen ^(en) , Malsuprasaksia Ŝtata kaj Universitata Biblioteko de Getingeno, Auditorium (Göttingen) ^(en) , Art Collection of the University Göttingen ^(en) kaj Georg-August-Universität Göttingen Institut für Kulturanthropologie/Europäische Ethnologie ^(en) ^vd
jura formo	foundation under public law ^vd
universitato de Göttingen Georg-August-Universität Göttingen (Malsupra Saksio) DEC
universitato de Göttingen Georg-August-Universität Göttingen (Germanio) DEC
universitato de Göttingen Georg-August-Universität Göttingen

La Universitato de Göttingen (en la germana Georg-August-Universität Göttingen) malfermiĝis al studentoj en la jaro 1737 fondita de Georgo la 2-a Aŭgusto, princo-elektisto de Hanovro kaj reĝo de Britio en la jaro 1734. Tuj akiris elstaran lokon en la scienca medio. Jam en 1823 ĝi studigis 1.547 studentojn. Ĝi startis per kvar altlernejoj (Teologio, Medicino, Juro kaj Literaturo) kaj tuj konvertiĝis en unu de la universitatoj plej vizitataj de Eŭropo. La institucio apartenas al la Koimbra Grupo, internacia asocio de 41 universitatoj en Eŭropo.

La universitato nune havas 13 altlernejojn kaj 24.000 studentojn. Tie laboras 2.500 profesoroj kaj aliaj universitatanoj, asistitaj de kromaj 8.000 teknikoj kiuj laboras en administrado. Postmilite ties etendo okazigis la setlejon de nova "universitata" kvartalo norde de la urbo, situa en Weende. La arkitekturo de la malnova universitato vidiĝas en la Auditorium Maximum (1826/1865) aŭ la granda prelegejo (1835/1837) en la Wilhelmsplatz (Vilhelmaplaco).

La biblioteko de la universitato (Niedersächsische Staats- und Universitätsbibliothek, SUB) enhavas pli da 4,5 milionoj de libroj kaj valoregaj manuskriptoj; la akademio de sciencoj, planita kiel Reĝa Societo por la Sciencoj kaj kvar institutoj priserĉadaj de Societo Max Planck por la helpo de sciencoj kun laboras kun la universitato.

Universitato de Göttingen, Wilhelmsplatz

Biblioteko SUB.

Inter la docentoj de la universitato estas ekzemple

• Sepo de Göttingen
• Georg Friedrich Benecke, germanisto,
• Adolf Busemann, frua pioniro de aerodinamiko,
• David Hilbert, matematikisto,
• Gerald Hüther, konata neŭrosciencisto,
• Claude Trésorier, romanistikisto kaj esperantisto

pliaj esploristoj

• Luigi Schiaparelli, itala historiisto kaj paleografo (1871–1934)

Elektitaj studentoj

• August Wilhelm Schlegel
• Wilhelm Wattenbach, historiisto kaj paleografo (1819–1897)

Historio

Bernhard Rust, Ministro de Scienco, Edukado kaj Nacia Kulturo (Reichserziehungsminister) en Nazia Germanio ludis gravan rolon en la "purigo" de germanaj universitatoj el judoj kaj aliaj konsiderataj malamikoj de la ŝtato, ĉefe en la Universitato de Gotingeno, kiu tiam estis konsiderita grava centro de matematika esplorado kie laboris aŭ studentis gravuloj kiel David Hilbert, Felix Klein, Ernst Zermelo, Carl Gustav Hempel, John von Neumann, Emmy Noether, Alonzo Church, Hermann Weyl, Emmy Noether, Edmund Landau, Paul Bernays, Gergely Berzeviczy kaj (laŭ dato de doktoriga disertacio) Otto Blumenthal (1898), Hermann Weyl (1908), Richard Courant (1910), Erich Hecke (1910), Hugo Steinhaus (1911), kaj Wilhelm Ackermann (1925). La unua skermmajstro universitata estis Anton Sebert.

Eksteraj ligiloj

• Oficiala retejo (germane)