Maurice Druon

Maurice Druon
Persona informo
Maurice Druon
Naskonomo	Samuel Roger Charles Wild, puis Druon
Naskiĝo	23-an de aprilo 1918 (1918-04-23) en 13-a arondismento de Parizo
Morto	14-an de aprilo 2009 (2009-04-14) (90-jaraĝa) en 7-a arondismento de Parizo
Tombo	Les Artigues-de-Lussac ^vd
Lingvoj	franca ^vd
Ŝtataneco	Francio ^vd
Alma mater	Gimnazio Louis-le-Grand lycée Michelet ^(mul) ^vd
Partio	Rassemblement Pour la République ^vd
Profesio
Okupo	politikisto scenaristo verkisto verkisto de porinfana literaturo ^vd
Laborkampo	Kreiva kaj profesia verkado, prozo kaj politiko ^vd
Aktiva en	Strasburgo • Bruselo ^vd
Aktiva dum	1942– ^vd
Verkado
Verkoj	Q3233030 ❦ La Malbenitaj Reĝoj ❦ Tistou: The Boy with Green Thumbs ^vd
Postenoj Postenoj perpetual secretary of the French Academy ^(en) (1985–1999) membro de la Eŭropa Parlamento (1979–1980) substitua membro en la Parlamenta Asembleo de la Konsilio de Eŭropo (1978–1981) ministro pri kulturo de Francio (1973–1974) prezidanto (1967, 1983–1973, 1988) seĝo 30 de la Franca Akademio (1966–2009) deputito (parlamentano de Francio) ^vd
Honorigoj Honorigoj (1993)  Ordeno de Amikeco (1966)  Prince Pierre Award ^(en) (1948)  Premio Goncourt, kialo de la premio Les Grandes Familles ^(fr) (1936)  Konkurso Ĝenerala  Granda Kruco de la Milita Ordeno de Kristo  honora doktoro de la Universitato de Toronto  Granda Kruco de la Honora Legio  Kavaliro-Komandoro de la Ordeno de la Brita imperio  Ordeno de Amikeco inter Popoloj  Komandoro de la Artoj kaj la Leteroj  honorary doctorate of the University of Tirana ^(en) ^vd
Membrecoj Membrecoj Franca Akademio (1966–) Parlamenta Asembleo de la Konsilio de Eŭropo Rumana Akademio Academy of the Kingdom of for Royaume ^(en) (asociita ano) ^vd
^vd	Fonto: Vikidatumoj

Maurice Druon

Maurice DRUON (naskiĝis la 23-an de aprilo 1918; mortis la 14-an de aprilo 2009^[1]) estis franca romanverkisto, historiisto kaj membro de la Franca Akademio.

Li naskiĝis en Parizo. Li estas la nevo de la verkisto Joseph Kessel, kun kiu li redaktis la faman Chant des Partisans (la himno de la franca rezisto dum la Dua mondmilito).

En 1948, li ricevis la premion Goncourt pro sia romano titolita Les grandes familles ("La grandaj familioj"). Je la 8-a de decembro 1966, li estis balotelektita por fariĝi la nova 30-a sidanto de la Franca Akademio (post la morto de Georges Duhamel), ĉefe pro siaj klerulaj verkoj.

Post la demisio de Jean Mistler, li estis elektita kiel dumviva sekretario de la Franca Akademio (de la 7a de novembro 1985 ĝis oktobro 1999, kiam li demisiis). Siavice sinjorino Hélène Carrère d'Encausse estis elektita kiel dumviva sekretario de la Franca Akademio en la 25a de oktobro ĝis sia forpaso en la 5a de aŭgusto de 2023.

Sed Druon estas pli famkonata pro serio da historiaj romanoj, kiujn li redaktis dum la 1950-aj jaroj kaj titolis Les Rois Maudits ("La Malbenitaj Reĝoj"), pri la reĝadoj de Filipo la Bela kaj de la idoj de tiu ĉi.

Maurice Druon estis franca ministro pri kulturo en 1973 kaj 1974, kiam Pierre Messmer estis ĉefministro. Li pli poste fariĝis deputito de Parizo ekde 1978 ĝis 1981.

Verkoj

• Mégarée, teatraĵo en tri aktoj, kreita en Grand Théâtre de Monte Carlo (1942)
• Le Sonneur de bien aller, novelo (1943)
• Préface au Silence de la mer (1943)
• Le Chant des Partisans kun Joseph Kessel (1943)
• Lettres d’un Européen, eseo (1944)
• La Dernière Brigade, romano (1946)
• Ithaque délivrée, drama poemo tradukita el la angla; laŭ The Rescue de Edward Sackville-West (1947)
• Les Grandes Familles (1948)
• La Chute des corps (Les Grandes Familles, II) (1950)
• Rendez-vous aŭ enfers (Les Grandes Familles, III (1951)
• Remarques (1952)
• Un voyageur, komedio en unu akto, en repertuaro de la Comédie française (1953)
• Le Coup de grâce, melodramo en tri aktoj, kun Joseph Kessel (1953)
• La Volupté d’être, romano (1954)
• La Reine étranglée (Les Rois maudits, II) (1955)
• Le Roi de fer (Les Rois maudits, I) (1955)
• Les Poisons de la couronne (Les Rois maudits, III) (1956)
• L’Hôtel de Mondez, novelo (1956)
• La Loi des mâles (Les Rois maudits, IV) (1957)
• Tistou les pouces verts (1957)
• Alexandre le Grand (1958)
• La Louve de France (Les Rois maudits, V) (1959)
• Le Lis et le Lion (Les Rois maudits, VI) (1960)
• Des Seigneurs de la plaine à l’hôtel de Mondez, novelaro (1962)
• Théâtre - Mégarée, Un voyageur, La Contessa (1962)
• Les Mémoires de Zeus (1963)
• Bernard Buffet, eseo (1964)
• Paris, de César à Saint Louis, historia eseo (1964)
• Le Pouvoir, notes et maximes (1965)
• Les Tambours de la mémoire (1965)
• Les Rois maudits, historia romano (6 volumoj) (1966)
• Les Mémoires de Zeus, II, historia romano (1967)
• Le Bonheur des uns, noveloj (1967)
• Vézelay, colline éternelle (1968)
• L’Avenir en désarroi, eseo (1968)
• Grandeur et signification de Leningrad (1968)
• Lettres d’un Européen et Nouvelles Lettres d’un Européen, 1943-1970, eseo (1970)
• Splendeur provençale (1970)
• Une Église qui se trompe de siècle (1972)
• La Parole et le Pouvoir (1974)
• Œuvres complètes, 25 volumoj kun nepublikitaj verkaĵoj (1977)
• Quand un Roi perd la France (Les Rois maudits, VII) (1977)
• Attention la France ! (1981)
• Réformer la démocratie (1982)
• La Culture et l’État (1985)
• Vézelay, colline éternelle, nova eldono (1987)
• Lettre aŭ Français sur leur langue et leur âme (1994)
• Circonstances (1997)
• Circonstances politiques, 1954-1974 (1998)
• Le bon français (1999)
• Circonstances politiques II, 1974-1998 (1999)
• La France aŭ ordres d’un cadavre (2000)
• Ordonnances pour un État malade (2002)
• Le Franc-parler (2003)
• Mémoires. L'aurore vient du fond du ciel (2006)

Referenco

1. france [1] artikolo de la 14-a de aprilo 2009, en la retejo de la ĵurnalo Le Monde (konsultita je 2009-04-16)