Ferenc Fejtő

Ferenc Fejtő
Persona informo
François Fejtő
Naskiĝo	31-an de aŭgusto 1909 (1909-08-31) en Nagykanizsa
Morto	2-an de junio 2008 (2008-06-02) (98-jaraĝa) en 4-a arondismento de Parizo, Parizo,  Francio
Tombo	Malnova tombejo de Budapeŝto ^vd
Lingvoj	franca • germana • hungara ^vd
Ŝtataneco	Francio Hungario ^vd
Alma mater	Universitato Eötvös Loránd (1929–) Universitato de Pécs ^vd
Profesio
Okupo	lektoro (1972–1984) politikologo literaturkritikisto historiisto ĵurnalisto ^vd
Honorigoj Honorigoj (2006)  Hazám-díj ^(en) (2004)  grandkruco de la Meritordeno de Hungario (2003)  premio Széchenyi (1997)  Paul Demeny award ^(en) (1996)  Commander with Star of the Order of Merit of Hungary ^(en) (1996)  honora civitano de Budapeŝto (1994)  Grand Decoration of Honour for Services to the Republic of Austria ^(en) (1994)  Joseph Pulitzer Memorial Prize ^(en) (1990)  Pierre Lafue Prize ^(en) (1988)  Kavaliro de Honora Legio ^vd
Membrecoj Membrecoj Hungara Scienca Akademio Comité des intellectuels pour l'Europe des libertés ^(en) ^vd
^vd	Fonto: Vikidatumoj

Ferenc FEJTŐ, france François Fejtő [fransoa], laŭ hungarlingve kutima nomordo Fejtő Ferenc estis hungara historiisto, literaturhistoriisto, kritikisto, verkisto, membro ekstera de Hungara Scienca Akademio (2001).

Memortabulo de Ferenc Fejtő

Busto de Ferenc Fejtő

Ferenc Fejtő [1] naskiĝis kiel Fischel Ferenc la 31-an de aŭgusto 1909 en Nagykanizsa. Li mortis la 2-an de junio 2008 en Parizo.

Biografio

Ferenc Fejtő devenis el juda familio. Li frekventis mezlernejon en sia naskiĝurbo, universitaton en Pécs, poste en Universitato Pázmány. Dum lernado li prenis la katolikan religion kaj jam tiam li poemadis. Poste li ekinstruis, sed sekrete li aliĝis al komunistoj. Lia amiko iĝis Attila József. En 1932 li estis kondamnita pro politikaĵo. En la sekva jaro li edziĝis. Baldaŭe li forlasis la komunistojn kaj verkadis en Népszava kaj Nyugat. En 1938 li fuĝis al Francio, kie li sendis artikolojn al Hungario kaj li konatiĝis kun Egon Erwin Kisch, Arthur Koestler, György Faludy. Dum la 2-a mondmilito li batalis por Francio. Post la venko dufoje li hejmenvojaĝis, sed vidanta la komunistajn agojn li interrompis la rilatojn kun Hungario. En 1955 li ekhavis francan ŝtatanecon kaj li aktive verkadis en francaj gazetoj. Post la politika ŝanĝo en Hungario li kelkfoje vizitis Hungarion. Li havis filon kaj ekster geedziĝo filinon. Post la morto li estis entombigita en Budapeŝto. Li ricevis francajn, hungarajn, italan, francan, internacian premiojn.

Memorigiloj

• premio nomata Fejtő Ferenc
• busto en Budapeŝto de 2008
• memortabuloj en Parizo kaj Nagykanizsa
• librovendejo en Újpest de 2009

Verkaro hungare (elekto)

• Érzelmes utazás (1936) - romano
• Európa az 1848-as forradalmak előestéjén – Európa tavasza, (1948)
• Budapesttől Párizsig. Emlékeim. (De Budapeŝto ĝis Parizo) (1990) - memuaro
• A népi demokráciák története I–II (Historio de la popoldemoratioj) (1991)
• József Attila – A szép és jó szó mestere, (Attila József - Majstro de la bela vorto)
• A magyar tragédia 1956 (La hungara tragedio 1956), (2006)

Verkaro en aliaj lingvoj (elekto)

• Henri Heine, (1946) angle
• Ungheria 1945–1957 (1957)
• Budapest, l’insurrection 1956., (1966)
• Le coup de Prague 1948 (1976)
• La fin des démocraties populaires, (1992)

Fontoj

• biografio france