Τάφος του βασιλιά της Δανίας Χριστοφόρου Α΄ στον Καθεδρικό ναό του Ριμπ
Ο Χριστόφορος Α΄ της Δανίας (δανικά: Christoffer I, 1219 - 29 Μαΐου1259)[4], βασιλιάς της Δανίας (1252 - 1259) ήταν ο μικρότερος γιος του κορυφαίου βασιλιά της Δανίας Βάλντεμαρ Β΄ και της δεύτερης συζύγου του Μπερενγκάριας της Πορτογαλίας, μικρότερος αδελφός των βασιλέων Ερρίκος Δ΄ της Δανίας και Άβελ της Δανίας. Διαδέχθηκε το καλοκαίρι του 1252 τον δεύτερο αδελφό του Άβελ μετά την δολοφονία του, στέφθηκε βασιλιάς της Δανίας στον Καθεδρικό ναό του Λουντ.
Προσπάθειες αγιοποίησης του μεγαλύτερου αδελφού του Έρικ
Αμέσως μετά την στέψη του ο Χριστόφορος ζήτησε από τον πάπα πάπα να αγιοποιηθεί ο μεγαλύτερος αδελφός του Έρικ λόγω της δολοφονίας του από τον αδελφό του Άβελ, με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να αποκλειστούν οι απόγονοι του Άβελ από το στέμμα της Δανίας. Ο πάπας το δέχθηκε αλλά δεν το δέχθηκε ο αρχιεπίσκοπος του Λουντ Ιάκωβος Ερλάντσεν. Ο βασιλιάς Χριστόφορος Α΄ ξόδεψε όλη την βασιλεία του σε εμφύλιες διαμάχες απέναντι στους γιους του αδελφού του Άβελ και τον αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο Ερλάντσεν ο οποίος είχε ορκιστεί πίστη στον Άβελ και τους απογόνους του. Ο γιος του Άβελ Βάλντεμαρ Αμπέλσον έγινε δούκας του Σλέσβιχ, από την θέση αυτή μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στον θείο του. Ο Χριστόφορος ήθελε να φορολογήσει την περιουσία της εκκλησίας αλλά ο αρχιεπίσκοπος το αρνήθηκε με τον ισχυρισμό ότι η περιουσία της εκκλησίας ανήκει στον θεό και δεν μπορεί να φορολογηθεί από τον βασιλιά. Ο Ερλάντσεν ήταν ο πλουσιότερος άνθρωπος της Δανίας στην εποχή του και είχε μεγάλη επίδραση στους κόλπους της εκκλησίας.
Έντονες αντιδράσεις από τον αρχιεπίσκοπο για τον αποκλεισμό από τον θρόνο των απογόνων του Άβελ
Μετά την απόκρουση της επίθεσης του Χάακων Δ΄ της Νορβηγίας ο οποίος είχε προσκληθεί από τους οπαδούς του Άβελ ο Χριστόφορος έκλεισε ειρήνη με τους βασιλείς της Νορβηγίας και της Σουηδίας. Οι αγρότες εξεγέρθηκαν στην συνέχεια 2 φορές (1256, 1258) αντιδρώντας στην φορολογική του πολιτική με τους ψηλούς φόρους. Ο αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος Ερλάντσεν αρνήθηκε να αναγνωρίσει τον γιο του Χριστόφορου Έρικ διάδοχο του στον θρόνο της Δανίας (1257) και απείλησε με αφορισμό οποιονδήποτε επίσκοπο δεχτεί να στέψει τον Έρικ. Η πράξη αυτή εξόργισε σε τέτοιο βαθμό τον Χριστόφορο Α΄ που διέταξε να συλλάβουν τον αρχιεπίσκοπο και αφού πρώτα τον διέσυρε επιβάλλοντας του να φορέσει κοσμικά ρούχα και ένα καπέλο με ουρά αλόγου τον έριξε σιδεροδέσμιο στην φυλακή. Ο Ερλάντσεν είχε παραγγείλει στο εκκλησιαστικό συμβούλιο ότι αν φυλακιστεί από τον βασιλιά να θέσουν το βασίλειο υπό απαγόρευση αλλά κανένας ιερέας δεν τόλμησε να το κάνει, ο επίσκοπος του Ρόσκιλντ, Πέτερ Μπάνγκ δραπέτευσε στο Ρούγκεν πείθοντας τον Ζαριμάρ Β΄ του Ρούγκερ να επιτεθεί στην Σγιέλαν. [5]
Ο Χριστόφορος με κάθε μέσο προσπάθησε να ολοκληρώσει τις προσπάθειες του να αγιοποιηθεί ο αδελφός του Έρικ αλλά αυτό δεν μπορούσε να γίνει χωρίς την σύμφωνη γνώμη του αρχιεπισκόπου, ο δούκας Βάλντεμαρ Γ΄ πέθανε πρόωρα (1257) και έγινε δούκας ο αδελφός του Έρικ Α΄, η χήρα του Βάλντεμαρ κάλεσε πολλούς ευγενείς από την βόρεια Γερμανία να εξεγερθούν.
Ο Χριστόφορος Α΄ πέθανε αιφνίδια αμέσως μετά την λήψη της Θείας Κοινωνίας γεγονός που άφησε έντονες υποψίες ιδιαίτερα στους οπαδούς του ότι ο επίσκοπος Άρνφαστ που τον κοινώνησε έβαλε μέσα στην κοινωνία δηλητήριο. Οι οπαδοί του τον έλεγαν Κοινωνία του Χριστού, τάφηκε στον Καθεδρικό ναό του Ριμπ, τον διαδέχθηκε ο γιος του Έρικ Ε΄.
