Ο Χαράρικ ή Χαράριχ, λατιν.: Chararic ή Chararich [2], ήταν ο βασιλιάς της Γαλισίας (π. 550 – 558/559) σύμφωνα με τον Γρηγόριο του Τουρ, ο οποίος είναι η μόνη κύρια πηγή για έναν Σουηβό βασιλιά με αυτό το όνομα.
Βιογραφία
Σύμφωνα με την αφήγηση του Γρηγορίου (το Historia Francorum, που γράφτηκε μεταξύ 573 και 579), η λέπρα ήταν μία κοινή ασθένεια στη Γαλισία κατά τα μέσα του 6ου αι. και ο γιος του βασιλιά έγινε θύμα της. Οι Σουηβοί εκείνη την εποχή ήταν Αρειανοί, αλλά ο Χαράρικ, έχοντας ακούσει για τον Martin of Tours, υποσχέθηκε να δεχτεί τις πεποιθήσεις του αγίου, μόνο αν ο γιος του θεραπευόταν, και έτσι έστειλε μερικά λείψανα από το Toυρ. Όταν τα λείψανα μεταφέρθηκαν στη Γαλισία και ο γιος του θεραπεύτηκε με τη μεσολάβηση του Αγίου Μαρτίνου, ο Χαράρικ και ολόκληρος ο βασιλικός οίκος προσηλυτίσθηκαν στην ορθόδοξη πίστη της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας. [3] Ο Γρηγόριος σημειώνει επίσης, ότι την ίδια ημέρα που τα λείψανα του Μαρτίνου εισήλθαν στο λιμάνι της Γαλισίας, ένα άλλο πλοίο έφερε τον Μάρτιν του Δούμιο, μελλοντικό αρχιεπίσκοπο της Μπράγκα και άγιο. Ο Γρηγόριος είναι αναξιόπιστος σε αυτό το σημείο, ωστόσο, επειδή προσθέτει περαιτέρω στο De Virtutibus S. Martini ότι τα λείψανα και ο μελλοντικός επίσκοπος είχαν φύγει και οι δύο στο ταξίδι τους στη Γαλισία την ίδια μέρα, αλλά καθώς τα λείψανα ταξίδεψαν με ταχύτητα και ο Μάρτιν ταξίδεψαν από την Παννονία, τα ταξίδια τους δεν θα μπορούσαν να έχουν την ίδια διάρκεια. [4]
Η αφήγηση του Γρηγορίου έχει γίνει αντικείμενο κριτικής στη σύγχρονη εποχή, κυρίως επειδή έρχεται σε αντίθεση με τις άλλες αφηγήσεις για την ορθοδοξοποίηση των Σουηβών, δηλαδή τον Ισίδωρο της Σεβίλλης, τον Ιωάννη του Μπικλάρο και τα πρακτικά του Α' Συνόδου της Μπράγκα. Αν, όπως αναφέρει ο Γρηγόριος, ο Μάρτιν απεβίωσε περί το έτος 580 και ήταν επίσκοπος για περίπου 30 χρόνια, τότε η μεταστροφή του Χαράρικ πρέπει να έγινε γύρω στο 550 το αργότερο. [3] Απόπειρες να καθοριστεί η χρονολογία και η ταυτότητα των τριών βασιλέων που σχετίζονταν με τον καθολικισμό —του Χαράρικ, του Θεοδέμιρ και του Αριάμιρ— υπήρξαν πολλές. [5] Ο Ράινχαρτ πρότεινε ότι ο Χαράρικ μεταστράφηκε πρώτα μέσω της θεραπείας τού γιου του και ότι ο Θεοδέμιρ μεταστράφηκε αργότερα μέσω του κηρύγματος του Mάρτιν του Δούμιo. [5] Έχει επίσης υποστηριχθεί, ότι εάν υπήρχε ο Χαράρικ, θα πρέπει να ήταν διάδοχος του Aριάμιρ, αφού ο Aριάμιρ ήταν ο πρώτος μονάρχης των Σουηβών που ήρε την απαγόρευση των Ορθοδ'οξωνν συνόδων. [6] Ο Φερέιρο πιστεύει ότι η μεταστροφή των Σουηβών ήταν προοδευτική και σταδιακή και ότι η δημόσια μεταστροφή του Χαράρικ ακολούθησε την άρση της απαγόρευσης των Ορθοδόξων συνόδων κατά τη βασιλεία τού διαδόχου του, που θα ήταν ο Αριάμιρ. [7] Ο Χαράρικ έχει επίσης ταυτιστεί με τον Θεοδέμιρ, μερικοί μάλιστα λένε ότι το τελευταίο ήταν το όνομα, που πήρε κατά τη βάπτιση (άποψη τού Νταχν). [8] Έχει επίσης προταθεί ότι ο Θεοδέμιρ και ο Aριάμιρ ήταν το ίδιο πρόσωπο, και γιος του Χαράρικ. [5] Κατά τη γνώμη ορισμένων ιστορικών, ο Χαράρικ δεν είναι τίποτε άλλο από ένα λάθος από την πλευρά του Γρηγορίου του Τουρ και δεν υπήρξε ποτέ. [9]
Ο Χαράρικ εισήγαγε τη λατρεία του Mαρτίνου του Τουρ στη Γαλισία και τον έκανε προστάτη άγιο (beatus patronus) της επαρχίας. Απεβίωσε το αργότερο την 1η Μαΐου 559 και όχι νωρίτερα από τις 2 Μαΐου 558, ημερομηνίες μεταξύ των οποίων ο Αριάμιρ ανήλθε στον θρόνο.
Πηγές
Σημειώσεις
- ↑ Γρηγόριος Τουρώνης: csla.history.ox.ac.uk/record.php?recid=E02847.
- ↑ Also possible Carriaric, Kharriaric, Hariaric, or Argeric, from the East Germanic root *Harja-reiks, meaning "lord of the army".
- ↑ 3,0 3,1 Thompson, 83.
- ↑ Thompson, 83 n2.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Thompson, 86.
- ↑ Thompson, 87.
- ↑ Ferreiro, passim.
- ↑ Thompson, 86 n2.
- ↑ Thompson, 88.
