Ο Φραγκίσκος Γ' της Βρετάνης (28 Φεβρουαρίου 1518 - 10 Αυγούστου 1536[3][4]) από τον Οίκο των Βαλουά-Ορλεάνης-Ανγκουλέμ ήταν δούκας της Βρετάνης και δελφίνος της Γαλλίας σαν μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του βασιλιά της Γαλλίας Φραγκίσκου Α΄ και της πρώτης συζύγου του Κλαυδίας των Βαλουά-Ορλεάνης δούκισσας της Βρετάνης, κόρης του Λουδοβίκου ΙΒ΄ της Γαλλίας[5]. Ο δελφίνος βαπτίστηκε το Μάιο του 1518 στην Αμπουάζ, όπου ο Λεονάρντο ντα Βίντσι είχε σχεδιάσει τις διακοσμήσεις και είχε οργανώσει την εορτή[6].
Σε βρεφική ηλικία ο πατέρας του τον μνήστευσε με τη Μαρία Τυδώρ η οποία ήταν 4 χρόνια μεγαλύτερή του, αλλά ο αρραβώνας τελικά χάλασε. Το 1524 σε ηλικία 6 ετών διαδέχθηκε τη μητέρα του στο δουκάτο της Βρετάνης σαν Φραγκίσκος Γ', αλλά επειδή ήταν ανήλικος, το δουκάτο συνέχισε να διοικείται από τον βασιλιά[7]. Το 1532 όταν ενηλικιώθηκε, έγινε δούκας της Βρετάνης ο τελαυταίος, καθώς το 1532 με ψηφοφορία η διαδοχή του δουκάτου είχε συνδεθεί με το γαλλικό στέμμα και όχι με τη γραμμή διαδοχής των δουκών της Βρετάνης[8], ενώ με το θάνατό του το 1536 το δουκάτο έγινε οριστικά Γαλλική επαρχία[9].
Ο πατέρας του Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας συνετρίβη στη μάχη της Παβίας (1525) από τους Ισπανούς, τραυματίστηκε και μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στην αυλή του Καρόλου Ε΄ της Γερμανίας για έναν χρόνο· στη συνέχεια ελευθερώθηκε (1526), αφού υπέγραψε την -ταπεινωτική γι'αυτόν- Συνθήκη της Μαδρίτης. Για να εξασφαλίσει την τήρηση των όρων της συμφωνίας ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε' ζήτησε από τον Γάλλο βασιλιά σαν ομήρους τους 2 μεγαλύτερους γιους του: τον 8χρονο δελφίνο Φραγκίσκο και τον 7χρονο Ερρίκο (Β΄) στην αυλή του στη Μαδρίτη για τρία χρόνια· ο Φραγκίσκος Α' συμφώνησε. Η ανταλλαγή έγινε στις 15 Μαρτίου 1526 στα σύνορα Ισπανίας και Γαλλίας· η παραμονή στην Ισπανική αυλή σημάδεψε έντονα την ψυχολογία των δυο παιδιών για το υπόλοιπο της ζωής τους[10][11].
Τον Αύγουστο του 1536 ο Φραγκίσκος αρρώστησε, αφού ήπιε ένα ποτήρι παγωμένο νερό και πέθανε λίγες μέρες αργότερα στις 10 Αυγούστου 1536 στο Σατώ ντε Τουρνόν[12]. Χωρίς προφανή αιτία, ο πρόωρος θάνατός του έγινε αιτία για φήμες την εποχή εκείνη για δηλητηρίαση, κάτι που σήμερα θεωρείται λιγότερο πιθανό από τους ιστορικούς[13]. Στην αρχή αίτιος θεωρήθηκε ο κόμης Μοντεκούκολι[14], ο οποίος τού έφερε ένα ποτήρι νερό ύστερα από έναν αγώνα τέννις στο Tουρνόν. Ο πατέρας του Φραγκίσκος Α΄, πεπεισμένος ότι την εντολή έδωσε ο Κάρολος Ε΄, συνέλαβε τον κόμη, ο οποίος καταδικάστηκε και εκτελέστηκε στη Λυών παρουσία του Φραγκίσκου Α΄ και της Αυλής[14]. Η πιθανότητα φυσικού θανάτου από πλευρίτιδα, που είχε αποκτήσει κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις ανθυγιεινές συνθήκες κράτησής του στα ισπανικά φρούρια, παραμένει η πιθανότερη αιτία θανάτου του[15][13]. Τον διαδέχθηκε ο αδελφός του Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας.