Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες (ή οι τέσσερεις αλήθειες των ευγενών[1]) (catvāri āryasatyāni, 'phags pa'i bden pa bzhi, ή cattāri ariyasaccāni) είναι μία από τις θεμελιωδέστερες βουδιστικές διδασκαλίες. Υπό την ευρεία έννοια αυτές οι τέσσερεις αλήθειες σχετίζονται με τη φύση, την προέλευση την απελευθέρωση και την ατραπό που οδηγεί στην απελευθέρωση από την οδύνη. Ταξινομούνται ανάμεσα στις αλήθειες που κατανόησε ο Γκοτάμα Βούδας κατά τη διάρκεια της εμπειρίας της φώτισης[2].
Οι τέσσερεις ευγενείς αλήθειες εμφανίζονται συχνά στα Χειρόγραφα Πάλι τα αρχαιότερα βουδιστικά κείμενα. Οι πρώιμες διδασκαλίες και η παραδοσιακή κατανόηση στην Τεραβάντα είναι ότι οι τέσσερεις αλήθειες είναι προχωρημένη διδασκαλία για εκείνους που είναι έτοιμοι να τις κατανοήσουν. Ο Βουδισμός Μαχαγιάνα, αντίθετα, τις θεωρεί πρωταρχικές διδασκαλίες για ανθρώπους που δεν είναι έτοιμοι για τις διδασκαλίες του[3].
Ορισμένοι θεωρούν τον όρο αλήθειες ως λανθασμένη μετάφραση, κάποιος μάλιστα προτείνει τον όρο πραγματικότερες ως καλύτερη επιλογή από την άποψη της αρχικής γραμματικής[4]. Ωστόσο, οι πρώτοι θιβετανοί Λοτσάβα (Σανσκρ.: locchāwa, Θιβετ.: lo ts'a ba), που μελέτησαν προσεκτικά τη σανσκριτική γραμματική, μετέφρασαν τον όρο από τα Σανσκριτικά στη θιβετιανή γλώσσα ως «bden pa» που σημαίνει «αλήθεια».