Ο Οίκος της Ορλεάνης-Μπραγκάνσα είναι ένας πλάγιος κλάδος του Οίκου της Ορλεάνης. Αποτελείται από τους απογόνους του Γκαστόν της Ορλεάνης κόμη του Ε και της συζύγου του Ισαβέλλας της Μπραγκάνσα, κόρης και διαδόχου του Πέτρου Β΄ αυτοκράτορα της Βραζιλίας. Μετά την εκθρόνιση του Πέτρου Β΄ το 1889, οι απόγονοι της Μαρίας είναι διεκδικητές του στέμματος της Βραζιλίας.
Ο Πέτρος Β΄ είχε δύο τέκνα, την Ισαβέλλα και τη Λεοπολδίνα και όταν έψαχνε γαμπρούς γι' αυτές, η αδελφή του Φραγκίσκα, σύζυγος του Φραγκίσκου Ορλεάνης πρίγκιπα της Ζουανβίλ, του πρότεινε δύο ανίψια του άνδρα της: τον Γκαστόν του Ε και τον Λουδοβίκο-Αύγουστο των Βέττιν πρίγκιπα της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα. Το 1864 οι δύο νέοι ταξίδεψαν στη Βραζιλία, γνώρισαν τις κόρες του αυτοκράτορα και τις νυμφεύτηκαν: ο Γκαστόν τη διάδοχο Ισαβέλλα και ο Λουδοβίκος-Αύγουστος τη Λεοπολδίνα.
Από το πρώτο ζεύγος ιδρύθηκε τότε ο Οίκος Ορλεάνης-Μπραγκάνσα. Το 1875 γεννήθηκε το πρώτο τέκνο τους, ο Πέτρος-Αλκάνταρα. Το 1889 ο στρατηγός Τεόντορο ντα Φονσέκα έκανε πραξικόπημα, εκθρόνισε τον Πέτρο Β΄ και έγινε Πρόεδρος της χώρας.
Η αυτοκρατορική οικογένεια εξορίστηκε και τα εισοδήματά της καταργήθηκαν. Μετέβη στη Λισαβόνα και με την οικονομική βοήθεια ενός Πορτογάλου διέμεινε στις Κάννες, στο Οτέλ Μπω Σαζούρ. Ο Πέτρος Β΄ μετέβη στο Παρίσι, όπου απεβίωσε το 1891. Ο πατέρας τού Γκαστόν τού παρείχε μηνιαίο εισόδημα και ο Γκαστόν με την Ισαβέλλα και τα παιδιά μετέβησαν σε μία βίλα στο προάστειο του Παρισιού Μπουλόν-συρ-Σάιν, πιο οικονομικά από το Οτέλ Μπω Σαζούρ. Τα τρία τους παιδιά εγγράφηκαν σε σχολεία του Παρισιού. Μοναρχιστές από τη Βραζιλία προσπάθησαν ανεπιτυχώς να παλινορθώσουν τη μοναρχία, αλλά η Ισαβέλλα δεν επιθυμούσε τη με τα όπλα επιβολή.
Το 1896 απεβίωσε ο Λουδοβίκος δούκας του Νεμούρ, πατέρας του Γκαστόν και η κληρονομία του τους επέτρεψε να ζουν με ασφάλεια. Ενέγραψαν τα τρία αγόρια σε στρατιωτική Σχολή στη Βιέννη. Η Ισαβέλλα συνέχιζε τις φιλανθρωπίες της μέσω της Καθολικής Εκκλησίας και ο Γκαστόν αγόρασε το Σατώ Ε (Εu), την πρώην κατοικία του πάππου του Λουδοβίκου-Φιλίππου της Γαλλίας, όπου ο ίδιος είχε ζήσει παιδί. Επιπλώθηκε με αντικείμενα από τη Βραζιλία. Το 1907 ο δευτερότοκος Λουδοβίκος ταξίδευσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, αλλά δεν του επετράπη να αποβιβαστεί. O Πέτρος-Αλκάνταρα έκανε μοργανατικό γάμο, έτσι ο Λουδοβίκος έγινε διάδοχος. Ο τρίτος γιος Αντώνιος έμεινε άγαμος.
Ο Πέτρος Β΄ της Βραζιλίας ήταν εξάδελφος του Φραγκίκσου-Ιωσήφ της Αυστρίας και τις παραμονές του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Λουδοβίκος και ο Αντώνιος ζήτησαν να αποδεσμευθούν από τον Αυστριακό στρατό και να πολεμήσουν στον Γαλλικό, αλλά η Γαλλία αρνήθηκε, επειδή ήταν μέλη της Βασιλικής Οικογένειας. Πολέμησαν με τους Άγγλους. Ο Αντώνιος σκοτώθηκε μετά τη λήξη του Πολέμου, το 1918 σε αεροπορικό δυστύχημα. Το 1920 τους επετράπη η διαμονή στη Βραζιλία. Η Ισαβέλλα ήταν ασθενής για να ταξιδέψει· το 1921 ο Πέτρος-Αλκάνταρα και ο πατέρας του μετέβησαν στη Βραζιλία για τη δεύτερη ταφή του Πέτρου Β΄ και της συζύγου του στον Καθεδρικό της Πετρόπολης. Η Ισαβέλλα απεβίωσε το ίδιο έτος και ο Γκαστόν το επόμενο.
Ο Πέτρος-Αλκάνταρα αγόρασε στην Πετρόπολη το ανάκτορο Γκράο-Παρά που ανήκε στην οικογένειά του και εγκαταστάθηκε εκεί, όπου απεβίωσε το 1940. Η κόρη του Μαρία-Φραγκίσκα παντρεύτηκε τον Ντουάρτε-Νούνο, διεκδικητή βασιλιά της Πορτογαλίας. Ο πρωτότοκος γιος του Λουδοβίκου, ο Πέτρος-Ερρίκος νυμφεύτηκε την εγγονή του Λουδοβίκου Γ΄ Βίττελσμπαχ της Βαυαρίας.
Ο Πέτρος-Αλκάνταρα είχε νυμφευτεί την Ελισάβετ κόμισσα ντε Ντομπρεζέσκυ από τη Βοημία[1]. Η μητέρα του έκρινε μοργανατικό τον γάμο[2], έτσι ο Λουδοβίκος έγινε διάδοχος. Αν και ο Πέτρος-Αλκάνταρα είχε υπογράψει[3][4] αποκήρυξη[5][6] των δικαιωμάτων του[7][8][9], το 1940 ο πρωτότοκος γιος του, ο Πέδρο-Γκαστάο δεν δέχθηκε την αποκήρυξη και διεκδίκησε τον θρόνο της Βραζιλίας.
Ο Γκαστόν ήταν γιος του Λουδοβίκου, δευτερότοκου γιου του Λουδοβίκου-Φιλίππου της Γαλλίας και ζήτησε δικαίωμα διαδοχής του Γαλλικού θρόνου για τον γιο του Πέτρου-Αλκάνταρα. Τότε ο Φίλιππος δούκας της Ορλεάνης, αρχηγός του Οίκου, θέσπισε τη Συνθήκη (Pact) του Οίκου της Ορλεάνης[10], σύμφωνα με την οποία μέλη που έχουν μεταναστεύσει, θεωρούνται ξένοι στη Γαλλία και λόγω της κατάστασής τους αυτής (pérégrinité)[11][12] εξαιρούνται της διαδοχής. Το ίδιο ίσχυσε και για τον μικρότερο γιο του Λουδοβίκου-Φιλίππου της Γαλλίας, τον Αντώνιο δούκα του Μονπανσιέ, του οποίου ο γιος Αντώνιος δούκας της Γκαλιέρα είχε νυμφευτεί την κόρη τής Ισαβέλλας Β΄ της Ισπανίας και διέμενε μόνιμα στην Ισπανία[13][10].