|
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 25/01/2020. |
Συντεταγμένες: 37°56′12″N 21°51′11″E / 37.93667°N 21.85306°E / 37.93667; 21.85306
Η Ιερά Μονή Πορετσού είναι ανδρώο μοναστήρι που ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Ηλείας και είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Βρίσκεται εντός του Νομού Αχαΐας κοντά στα όριά του με τον Νομό Ηλείας, πλησίον των χωριών Αγράμπελα (πρώην Πορετσό) και Πλατανίτσα (πρώην Γερμοτζάνι ή Ρεμουτζάνι) των Καλαβρύτων και είναι χτισμένη στους πρόποδες του Ερύμανθου σε υψόμετρο 794 μέτρων [1]. Απέχει περίπου: 52 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα, 80 χιλιόμετρα από τον Πύργο, 88 χιλιόμετρα από την Τρίπολη και 102 χιλιόμετρα από την Πάτρα.
Ιστορία της Μονής
Σαφείς πληροφορίες για την ίδρυση της Μονής δεν υπάρχουν. Σύμφωνα με μια εκδοχή ιδρύθηκε τον 10ο αιώνα από τον όσιο Λουκά. Άλλοι πάλι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ιδρύθηκε τον 11ο αιώνα από τον όσιο Μελέτιο σε διαφορετική πάντως θέση από αυτή που βρίσκεται σήμερα. Μετά την καταστροφή της αρχικής Μονής από πυρκαγιά, αυτή ξανακτίστηκε στο σημείο που βρίσκεται τώρα.
Την σημερινή της μορφή η Μονή την απέκτησε μεταξύ των ετών 1608 - 1611 όταν ανακαινίστηκε "εκ βάθρων" με την συνδρομή του άρχοντα Σπυλιώτη Κλωκόνη, σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει στο καθολικό της το οποίο αγιογραφήθηκε την ίδια περίοδο από τους Ναυπλιώτες αδελφούς Μόσχου.
Τόσο η Μονή όσο και οι μοναχοί της διαδραμάτισαν σημαντικότατο ρόλο κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της Επανάστασης. Σε αυτήν κατέφυγε το 1824 - 1825 ο Ασημάκης Φωτήλας όταν διατάχτηκε η σύλληψή του από τον Κωλλέτη. Επίσης σε ένα σπήλαιο κοντά στο μοναστήρι κρυβόταν για μεγάλο διάστημα και ο Ανδρέας Ζαΐμης μαζί με τον πατέρα του μέχρι να τους δοθεί αμνηστία από την κυβέρνηση Κουντουριώτη.
Σοβαρά προβλήματα αντιμετώπισε το μοναστήρι κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Το 1943 λεηλατήθηκε από τους Γερμανούς και τα περισσότερα κειμήλιά του κλάπηκαν. Από αυτά τα μόνα που σώθηκαν είναι ορισμένοι χειρόγραφοι κώδικες σε μεμβράνη, ο παλιότερος των οποίων είναι του 1698 καθώς και ένα χειρόγραφο τετραευάγγελο του 13ου ή 14ου αιώνα.
Σήμερα η Μονή έχει ανακαινιστεί πλήρως, αλλά δεν διαθέτει δική της Αδελφότητα.
Παραπομπές
Πηγές
