Το Μια τρελή τρελή καταδίωξη έγινε η τρίτη ταινία με τις περισσότερες εισπράξεις το 1972. Κέρδισε το βραβείο Καλύτερης κωμωδίας που γράφτηκε απευθείας για την οθόνη της Ένωσης Συγγραφέων Αμερικής το 1973 για το σενάριο των Μπακ Χένρι, Ντέιβιντ Νιούμαν και Ρόμπερτ Μπέντον. Η ταινία κατατάχθηκε στον αριθμό 61 του καταλόγου με τις 100 καλύτερες αμερικανικές κωμωδίες που δημοσιεύτηκε από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI), [9] 68 στη λίστα του AFI με τις 100 καλύτερες ιστορίες αγάπης στον αμερικανικό κινηματογράφο και στο νούμερο 58 στον κατάλογο των 101 πιο αστείων σεναρίων από την Ένωση Συγγραφέων Αμερικής. [10] Η ταινία βασίστηκε πολύ χαλαρά στο μυθιστόρημα A Glimpse of Tiger του Herman Raucher. [11]
Πλοκή
Ο δρ Χάουαρντ Μπάνιστερ (Ράιαν Ονίλ), μουσικολόγος στο Ωδείο της Αϊόβα, έχει έρθει στο Σαν Φρανσίσκο για να διαγωνιστεί για μια ερευνητική επιδότηση που προσφέρει ο Φρέντερικ Λάραμπι (Όστιν Πάντλετον). Ο Χάουαρντ συνοδεύεται από την υπερπροστατευτική, ανυπόφορη αρραβωνιαστικιά του, Γιούνις Μπερνς (Μάντλιν Καν). Καθώς το ζευγάρι πηγαίνει το ξενοδοχείο Μπρίστολ, ο Χάουαρντ συναντά τη γοητευτική φασαριόζα Τζούντι Μάξγουελ (Μπάρμπρα Στράισαντ) στο φαρμακείο. Η Τζούντι δεν τελείωσε ποτέ το κολέγιο, αλλά παρ' όλα αυτά έχει συγκεντρώσει σημαντικό αριθμό γνώσεων από όλα τα ακαδημαϊκά ιδρύματα από τα οποία αποβλήθηκε. Αρχίζει να κυνηγά τον Χάουαρντ και μένει στο ίδιο ξενοδοχείο χωρίς να πληρώνει.
Συμπτωματικά, οι θαμώνες τεσσάρων ακόμη δωματίων που μένουν στον ίδιο όροφο του ξενοδοχείου έχουν όλοι μαζί τους πανομοιότυπες καρό τσάντες χειρός:
Η τσάντα του Χάουαρντ περιέχει εκρηξιγενή πετρώματα που έχουν ορισμένες μουσικές ιδιότητες.
Η τσάντα του μυστηριώδους "κυρίου Σμιθ" (Μάικλ Μέρφι) περιέχει άκρως απόρρητα κρατικά έγγραφα, τα οποία έχουν αποκτηθεί παράνομα. Τον ακολουθεί ο εξίσου μυστηριώδης "κύριος Τζόουνς" (Φίλιπ Ροθ), κυβερνητικός πράκτορας, με αποστολή να ανακτήσει τα έγγραφα.
Η πλούσια και κοσμική κυρία βαν Χόσκινς (Μέιμπελ Άλμπερτσον) έχει μια τσάντα που περιέχει τη μεγάλη συλλογή της με πολύτιμα κοσμήματα. Οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου Χάρι (Σόρελ Μπουκ) και Φριτς (Στέφαν Γκίρας) προσπαθούν να κλέψουν τα κοσμήματα.
Η τσάντα της Τζούντι είναι γεμάτη με τα ρούχα της και ένα μεγάλο λεξικό.
Κατά τη διάρκεια της βραδιάς, οι τσάντες πηγαινοέρχονται τυχαία από δωμάτιο σε δωμάτιο, καθώς ορισμένοι από τους θαμώνες παίρνουν άθελά τους ο ένας την τσάντα του άλλου. Ο Χάουαρντ καταλήγει με τα κοσμήματα, η Τζούντι με τα έγγραφα, ο κύριος Σμιθ με τα ρούχα της Τζούντι και οι κλέφτες με τα πετρώματα.
Η Τζούντι, που παρουσιάζεται ως Γιούνις για να της επιτραπεί η είσοδος στο συμπόσιο των μουσικολόγων, χρησιμοποιεί το χιούμορ, την εξυπνάδα και τις ακαδημαϊκές γνώσεις της για να γοητεύσει τους πάντες εκτός από τον ανταγωνιστή του Χάουαρντ, Χιου Σάιμον (Κένεθ Μαρς). Ανίκανος να ξεπεράσει την προσποίηση της Τζούντι – και συνειδητοποιώντας ότι η μεγάλη εντύπωση που έκανε στον Λάραμπι θα μπορούσε να τον κάνει να πάρει την επιδότηση – ο Χάουαρντ αρνείται ότι γνωρίζει την πραγματική Γιούνις, που προσπαθεί να μπει και εκείνη στο συμπόσιο. Η Τζούντι εισβάλλει αργότερα στο δωμάτιο του Χάουαρντ. Οι προσπάθειές του να κρύψει την παρουσία της από την Γιούνις οδηγούν τελικά σε πυρκαγιά και καταστροφή του δωματίου.
Την επόμενη μέρα, όλοι πηγαίνουν σε μια δεξίωση στο πολυτελές βικτοριανό σπίτι του Λάραμπι, όπου ξεσπά μια μάχη με πυροβόλα όπλα, έπιπλα και τούρτες. Ο Χάουαρντ και η Τζούντι παίρνουν και τις τέσσερις τσάντες και φεύγουν από το Σαν Φρανσίσκο, πρώτα με ποδήλατο και στη συνέχεια με έναν στολισμένο σκαραβαίο Volkswagen που κλέβουν από μια γαμήλια δεξίωση. Τους κυνηγούν ο κύριος Σμιθ, ο κύριος Τζόουνς και οι κλέφτες κοσμημάτων, οι οποίοι επίσης έχουν πάρει ομήρους τους Γιούνις, Λάραμπι και Χιου Σάιμον. Κυνηγημένοι και διώκτες περνούν από την Τσαϊνατάουν διακόπτοντας μια παρέλαση, πάνω από υγρό τσιμέντο και μέσα από έναν υαλοπίνακα, για να καταλήξουν στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο τη στιγμή που περνάει το φέρι, αφού έχουν προκαλέσει αρκετές συγκρούσεις στο πέρασμά τους.
Όλοι καταλήγουν σε μια αίθουσα δικαστηρίου, όπου ο δικαστής Μάξγουελ, ήδη στα όρια νευρικής κρίσης, προσπαθεί να ξεκαθαρίσει την υπόθεση, αλλά το μόνο που καταφέρνει να ανακαλύψει ότι η κόρη του, Τζούντι, είναι η αιτία όλων των προβλημάτων. Αργότερα, αφού οι τσάντες επιστρέφονται στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους, ο Χάουαρντ και η Τζούντι ξαναβρίσκονται στο αεροδρόμιο. Ο κύριος Σμιθ καταδιώκει τον κύριο Τζόουνς, ο οποίος έχει πλέον στην κατοχή του τα κυβερνητικά έγγραφα, ενώ οι κλέφτες σχεδιάζουν την απόδρασή τους από τη χώρα. Η κυρία βαν Χόσκινς πληρώνει τις αποζημιώσεις προς όλους και μοιράζει τα 50 δολάρια που απομένουν σε εκείνους που βοήθησαν στην ανάκτηση των κοσμημάτων της. Η Γιούνις εμφανίζεται με τους Λάραμπι και Χιου Σάιμον, ο οποίος έχει κερδίσει την επιδότηση. Ωστόσο, η Τζούντι αποκαλύπτει ότι είναι λογοκλόπος, κι έτσι η επιδότηση περνά τελικά στον Χάουαρντ. Ωστόσο, η Γιούνις εγκαταλείπει τον Χάουαρντ για τη Λάραμπι.
Ο Χάουαρντ επιβιβάζεται μόνος σε ένα αεροπλάνο για την Αϊόβα, αλλά βρίσκει την Τζούντι στη θέση πίσω του. Της δηλώνει τον έρωτά του και ζητά συγγνώμη για όσα είχε πει νωρίτερα. Η Τζούντι απαντά: "Αγάπη σημαίνει να μην χρειάζεται ποτέ να λες συγγνώμη" – μια αναφορά στην ταινία Ιστορία αγάπης του 1970 με πρωταγωνιστή την Άλι Μακγκρό τον ίδιο τον Ονίλ. Ο Χάουαρντ απαντά: "Αυτό είναι το πιο ηλίθιο πράγμα που έχω ακούσει ποτέ". Καθώς οι δυο τους φιλιούνται, η ταινία τελειώνει με μια σκηνή που προβάλλεται στην πτήση από τα κινούμενα σχέδια Bugs Bunny που έδωσε το (πρωτότυπο) όνομά της στην ταινία.
Οι σκηνές έναρξης και λήξης γυρίστηκαν στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο (SFO). Η εναρκτήρια σκηνή γυρίστηκε στον χώρο παραλαβής αποσκευών της TWA και η τελευταία σκηνή γυρίστηκε στον όροφο των αναχωρήσεων, κάτω από τον πίνακα αφίξεων/αναχωρήσεων.
Το ξενοδοχείο Χίλτον του Σαν Φρανσίσκο ήταν η τοποθεσία των γυρισμάτων του ξενοδοχείου Μπρίστολ. Το εξωτερικό του ξενοδοχείου, όπου η Στράισαντ κρέμεται από ένα περβάζι, γυρίστηκε στο Γουέστγουντ του Λος Άντζελες.
Η πόλη του Σαν Φρανσίσκο[12] επιλέχθηκε για να επιτρέψει μια περίτεχνη κωμική αλληλουχία του κυνηγητού με αυτοκίνητα, όπως στην ταινία Μπούλιτ του 1968. [13] Ο Μπογκντάνοβιτς ισχυρίζεται ότι αυτές οι σκηνές αντιπροσώπευαν το ένα τέταρτο του προϋπολογισμού των 4 εκατομμυρίων δολαρίων που χρειάστηκαν για την ταινία. [14] Η κλασική σκηνή του υαλοπίνακα μέσα από τον οποίο περνούν ο Ονίλ και η Στράισαντ με ένα κλεμμένο ποδήλατο, γυρίστηκε στην περιοχή Ρίτσμοντ.
Η παραγωγή δεν είχε άδεια από τον δήμο να ανεβάσει αυτοκίνητα πάνω στα τσιμεντένια σκαλιά του πάρκου Άλτα Πλάζα στο Σαν Φρανσίσκο. Αυτά υπέστησαν μεγάλες ζημιές κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και τα σημάδια φαίνονται ακόμη και σήμερα. Στο τέλος του κυνηγητού, σχεδόν όλοι καταλήγουν να πέσουν στον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο - εκτός από τον Ονίλ και τη Στράισαντ, που επιπλέουν άνετα μέσα στον σκαραβαίο τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της σκηνής, ο ηθοποιός Σόρελ Μπουκ παραλίγο να πνιγεί.
Μουσική
Αν και η ταινία δεν είναι μιούζικαλ, περιέχει κάποια τραγούδια και κάποια κομμάτια μουσικού ενδιαφέροντος. Το τραγούδι " You are The Top " από το μιούζικαλ Anything Goes τραγουδιέται σόλο κατά τη διάρκεια των τίτλων αρχής από τη Στράισαντ και ως ντουέτο κατά τη διάρκεια των τίτλων τέλους από τους Στράισαντ και Ονίλ. Το ίδιο μιούζικαλ του Κόουλ Πόρτερ δάνεισε τουλάχιστον δύο ακόμη μελωδίες που παίζονταν στην ταινία ως μουσική υπόκρουση: Το "Anything Goes" και το "I Get a Kick Out of You", που ακούγονται κατά την πρώτη σκηνή στο λόμπι του ξενοδοχείου.
Η Στράισαντ σφυρίζει το κομμάτι "Funiculì, Funiculà" καθώς διασχίζει τον δρόμο, ακολουθώντας έναν ντελιβερά πίτσας στο ξενοδοχείο Μπρίστον πριν από την πρώτη σκηνή στο λόμπι του ξενοδοχείου.
Περίπου στα δύο τρίτα της ταινίας, ο Χάουαρντ συνοδεύει την Τζούντι στο πιάνο (σε έναν όροφο του ξενοδοχείου Μπρίστολ που προφανώς είναι υπό κατασκευή ή ανακαίνιση) καθώς εκείνη τραγουδά την αρχή του "As Time Goes By" (γνωστό από την ταινία Καζαμπλάνκα). Στη σκηνή, η Στράισαντ μιμείται τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ λέγοντας τη φράση: «Από όλα τα μπαρ όλων των πόλεων σε όλο τον κόσμο, αυτός μπήκε στο δικό μου. Παίξ' το, Σαμ».
Η Στράισαντ σφυρίζει το «Someone to Watch over Me» του Τζορτζ Γκέρσουιν έξω από το φαρμακείο του ξενοδοχείου.
Κυκλοφορία
Άλλα μέσα
Το Μια τρελή τρελή καταδίωξη κυκλοφόρησε αρχικά σε VHS το 1982.
Ως μέρος συλλεκτικού σετ ταινιών της Στράισαντ, κυκλοφόρησε σε DVD τον Ιούλιο του 2003 και στη συνέχεια σε Blu-ray τον Αύγουστο του 2010.
Από τον Ιούνιο του 2021, η ταινία έχει 89% θετικές κριτικές στο Rotten Tomatoes με βάση 44 κριτικούς. Στον ιστότοπο αναφέρεται το εξής: "Η Μπάρμπρα Στράισαντ δεν ήταν ποτέ πιο συμπαθητική από ό,τι σε αυτήν τη ζωντανή, συχνά ξεκαρδιστική φάρσα του σκηνοθέτη Πίτερ Μπογκντάνοβιτς".
Στην κριτική του για την ταινία, ο κριτικός Τζον Σάιμον (στον οποίο, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη Μπογκτάνοβιτς, βασίστηκε ο χαρακτήρας του Χιου Σάιμον [15]) είπε ότι η Στράισαντ «μοιάζει με διασταύρωση μυρμηγκοφάγου και αλμπίνουαρουραίου με πλατινέ αλογοουρά» και χαρακτήρισε την ταινία αδέξια νοσταλγική απόπειρα. [16]
Η ταινία επανεκδόθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1973 και κέρδισε 3 επιπλέον εκατομμύρια δολάρια από ενοικιάσεις και επίσης το 1975, κερδίζοντας 6 επιπλέον εκατομμύρια δολάρια.
.jpg)
