Ο Μητροπολίτης Δέρκων Ιωακείμ (κατά κόσμον Λεωνίδας Πελεκάνος, 12 Ιουνίου 1892 - 23 Ιανουαρίου 1950) ήταν σημαντική εκκλησιαστική μορφή του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στο Τζιβαλί της Κωνσταντινούπολης και καταγόταν από τη Χίο. Φοίτησε στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης και το 1922 χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Αίνου Ιωακείμ. Το 1924 διορίστηκε σχολάρχης της Θεολογικής Σχολής Χάλκης[1]. Το 1926 χειροτονήθηκε τιτουλάριος Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως και το 1928 Μητροπολίτης Σταυρουπόλεως. Στις 12 Δεκεμβρίου 1931 εξελέγη Μητροπολίτης Δέρκων και από τότε αποτέλεσε μόνιμο μέλος της Πατριαρχικής Συνόδου[1]. Το 1935 κατά την εκλογή νέου πατριάρχη η τουρκική διοίκηση αφαίρεσε το όνομά του από τον κατάλογο υποψηφίων[2].
Το 1947 μετέβη στην Κύπρο προκειμένου να μεσολαβήσει στο αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί στην Εκκλησία της Κύπρου. Αν και ύστερα από διαβουλεύσεις επιτεύχθηκε η εκλογή του Λεόντιου, ο θάνατός του 37 ημέρες αργότερα δημιούργησε εκ νέου ζήτημα διαδοχής. Η αριστερά πρότεινε για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο τον Μητροπολίτη Δέρκων Ιωακείμ, ο οποίος δεν είχε αναχωρήσει ακόμα από την Κύπρο. Ο ίδιος φάνηκε να αποδέχεται μια τέτοια προοπτική. Το Πατριαρχείο, όμως, τον ανακάλεσε με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη[3].
Υπήρξε ο επικρατέστερος διάδοχος του Πατριάρχη Μάξιμου Ε΄, δεν κατάφερε όμως να εκλεγεί λόγω της υποστήριξης της υποψηφιότητας του Αθηναγόρα από την ελληνική, τουρκική και αμερικάνικη κυβέρνηση. Το διάστημα που μεσολάβησε από την εκδήλωση της ασθένειας του Πατριάρχη Μάξιμου μέχρι και την εκλογή του νέου Πατριάρχη ο Μητροπολίτης Ιωακείμ δέχθηκε σφοδρή κριτική από τον τουρκικό τύπο για σχέσεις με την Σοβιετική Ένωση, ισχυρισμοί που φαίνεται ότι είχαν επινοηθεί προκειμένου να πλήξουν το κύρος του[4]. Παράλληλη η τουρκική κυβέρνηση, μέσω του νομάρχη Κωνσταντινούπολης, είχε προειδοποιήσει το Πατριαρχείο πως σε περίπτωση που ο Μητροπολίτης Δέρκων έθετε υποψηφιότητα, αυτή θα ακυρωνόταν και το όνομά του θα αφαιρείτο από αυτά των υποψηφίων[5]. Κατά την ψηφοφορία ο ίδιος δεν ήταν υποψήφιος, ψήφισε δε λευκό μαζί με άλλους πέντε Μητροπολίτες.
Υποστηρίζεται ότι η λύπη της μη εκλογής του του δημιούργησε καρδιακό νόσημα, από το οποίο απεβίωσε αιφνιδίως, στις 23 Ιανουαρίου 1950[6]. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε στις 26 Ιανουαρίου χωροστατούντος του Πατριάρχη Αθηναγόρα[7].
Παραπομπές
- ↑ 1,0 1,1 Βιογραφικό Μητροπολίτη Ιωακείμ
- ↑ Γεώργιος-Σπυρίδων Μάμαλος, Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως στο επίκεντρο διεθνών ανακατατάξεων (1918-1972), σελ. 143
- ↑ Αρχιεπισκοπική εκλογή θρίλερ στην Κύπρο, άρθρο της εφημερίδας Η Καθημερινή
- ↑ Σεραφείμ Παύλος, Η εκλογή του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Αθηναγόρα στον Οικουμενικό Θρόνο (1946-1948), σελ. 316
- ↑ Σεραφείμ Παύλος, όπ.π., σελ. 322
- ↑ Σεραφείμ Παύλος, όπ.π., σελ. 129
- ↑ New York Times, 27 Ιανουαρίου 1950, σελ. 23
Πηγές
