Η Μαργαρίτα Β΄ (1311 - 23 Ιουνίου 1356) από τον Οίκο του Αβένν ήταν κόμισσα του Αινώ, και της Ολλανδίας ως Μαργαρίτα Α΄ (1345 - 1356). Ήταν θυγατέρα του Γουλιέλμου Α΄ κόμη του Αινώ και της Ιωάννας, κόρης του Καρόλου κόμη του Βαλουά. Έγινε βασίλισσα της Γερμανίας, όταν παντρεύτηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1324 στην Κολωνία σε δεύτερο γάμο της τον κατά 30 χρόνια μεγαλύτερο της Λουδοβίκο Δ΄ της Γερμανίας.
Διαδέχθηκε τον αδελφό της Γουλιέλμο Β΄ κόμη του Αινώ, ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη στο Φρίσλαντ (1345), στην συνέχεια ο Λουδοβίκος Δ΄ ο Βαυαρός διεκδίκησε το Αινώ, την Ολλανδία, την Ζηλανδία και την Φρίσλαντ για λογαριασμό της συζύγου του. [6]. Οι αδελφές της Μαργαρίτας ιδιαίτερα η Φιλίππη του Αινώ που είχε παντρευτεί τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας αμφισβήτησαν την διαδοχή. [7] Η συνεχώς αυξανόμενη εχθρότητα ιδιαίτερα από τον Οίκο του Λουξεμβούργου οδήγησαν τον σύζυγο της Λουδοβίκο σε σκληρή αντίδραση, η Μαργαρίτα επέστρεψε στην Ολλανδία για να προστατέψει τα εδάφη της (1346) αλλά δεν κατάφερε να εμποδίσει την στέψη του Καρόλου Δ΄ του Λουξεμβούργου αντιβασιλιά στο Έξ λα Σαπέλ. Ο σύζυγος της Λουδοβίκος Δ΄ πέθανε στις 11 Οκτωβρίου 1347 και τον διαδέχθηκαν οι 6 γιοι του, 2 χρόνια αργότερα οι γιοι του αποφάσισαν να μοιράσουν τις κτήσεις του (1349) από τους γιους από τον πρώτο του γάμο ο Λουδοβίκος Ε΄, δούκας της Βαυαρίας κράτησε το Βρανδεμβούργο και το Τιρόλο και ο Στέφανος Β΄ κράτησε την Κάτω Βαυαρία, από τους υπόλοιπους οι οποίοι ήταν γιοι της Μαργαρίτας ο Όθων Ε΄ δέχθηκε την Άνω Βαυαρία, ο Γουλιέλμος Ε΄ την Ολλανδία και ο Αλβέρτος το Αινώ. Ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ παραιτήθηκε στην Ολλανδία και το Αινώ για λογαριασμό των αδελφών του Γουλιέλμου και Αλβέρτου (1349) προκειμένου να κληρονομήσει το Πολωνικό στέμμα μετά από τον γάμο του με την Κουνιγκάνδη της Πολωνίας, ο Στέφανος με την σειρά του παραιτήθηκε στην Ολλανδία και το Αινώ υπέρ του Γουλιέλμου (1353).
Ο Γουλιέλμος Ε΄ έμεινε ο μοναδικός κληρονόμος της Ολλανδίας[8]. Το 1350 οι Ολλανδοί ευγενείς κάλεσαν την Μαργαρίτα να επιστρέψει στην Ολλανδία και να κυβερνήσει η ίδια αντί του γιου της. Δημιουργήθηκαν σύντομα δύο αντιμαχόμενες ομάδες, που δημιούργηααν εμφύλιο πόλεμο στην Ολλανδία: οι Κόντ, υποστηρικτές του Γουλιέλμου και εκπρόσωποι της αστικής τάξης (23 Μαΐου 1350) και οι Χουκ, υποστηρικτές της Μαργαρίτας και εκπρόσωποι της συντηρητικής βασιλικής τάξης (5 Σεπτεμβρίου 1350). Ο Εδουάρδος Γ΄ της Αγγλίας, ο οποίος είχε παντρευτεί την αδελφή της Μαργαρίτας, τη Φιλίππη, ήρθε στην Ολλανδία να υποστηρίξει την κουνιάδα του, αλλά η Μαργαρίτα και οι Άγγλοι σύμμαχοί της ηττήθηκαν (1351). Ο Εδουάρδος Γ΄ ήταν έτοιμος να αλλάξει ομάδα, υποστηρίζοντας αυτή την φορά τον γιο της Γουλιέλμο Ε΄. Η Μαργαρίτα Β΄ βλέποντας ότι δεν είχε άλλη επιλογή και λόγω των προβλημάτων υγείας που είχε, συμφιλιώθηκε με τον γιο της Γουλιέλμο Ε΄ και παραιτήθηκε οριστικά από την Ολλανδία (1354). [9] Η Μαργαρίτα πέθανε 2 χρόνια αργότερα και ο Γουλιέλμος Ε΄ κληρονόμησε την Ολλανδία και το Αινώ.
Με τον γάμο της το 1324 με τον Λουδοβίκο Δ΄ των Βίττελσμπαχ δούκα της Βαυαρίας και βασιλιά της Γερμανίας παιδιά της ήταν: