Η Κυβέρνηση Δημήτριου Βάλβη 1886 (Απρίλιος - Μάιος 1886) ήταν βραχύβια κυβέρνηση του Ελληνικού κράτους. Διαδέχτηκε την προηγούμενη Κυβέρνηση του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, αφού αυτή κατέρρευσε μετά την παραίτηση του πρωθυπουργού και την απώλεια της πλειοψηφίας των βουλευτών. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δε, Χαρίλαος Τρικούπης αρνήθηκε να αναλάβει την πρωθυπουργία χωρίς την μεσολάβηση εκλογών. Ο Βασιλιάς Γεώργιος Α' τότε, αρχικά ανέθεσε στον βουλευτή και πρώην υπουργό Εσωτερικών Νικόλαο Παπαμιχαλόπουλο τον σχηματισμό κυβέρνησης. Αυτός δεχόμενος την εντολή αποτάνθηκε σε μερικούς βουλευτές της συμπολίτευσης, δεν κατάφερε όμως να τους ενώσει και να σχηματίσει υπουργικό συμβούλιο. Ο βασιλιάς Γεώργιος αποτάνθηκε αυτή την φορά στον επίτιμο πρόεδρο του Αρείου Πάγου Δημήτριο Βάλβη, ο οποίος σχημάτισε κυβέρνηση.[1]. Η κυβέρνηση αυτή, είχε χαρακτήρα υπηρεσιακής κυβέρνησης, βοηθώντας με την ολιγοήμερη παραμονή της, να ξεκαθαριστεί το πολιτικό τοπίο, και να σχηματιστεί έτσι, ικανή πλειοψηφία ώστε να προκύψει βιώσιμη κυβέρνηση.
«...Το «Αχρόουν» αυτό Υπουργείο έχει την ειδική εντολή να συγκαλέσει τη Βουλή, ώστε, με την έναρξη της νέας συνόδου να εκλέξει προεδρείο. Με την εκλογή του προεδρείου θα καταγράφονταν και οι δυνάμεις των κομμάτων, ώστε ν’ ανατεθεί η εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης στο κόμμα που είχε την πλειοψηφία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο διορισμός της Κυβέρνησης Βάλβη ήταν μία από τις ελάχιστες βασιλικές ενέργειες, που ο σχηματισμός Υπηρεσιακής Κυβέρνησης δεν θα εξυπηρετούσε μόνο τους σκοπούς των Ανακτόρων, αλλά θα διευκόλυνε τη γνήσια λαϊκή έκφραση. ....» [2]
[3]