Ο Ιωάννης Γ΄ (ιταλικά : Giovanni III, λατινικά : Iohannes III), (απεβίωσε το 635), ήταν επίσκοπος της Νεαπόλεως από το 615 έως το 635[1].
Η κύρια ιστορική πηγή για τον Ιωάννη Γ' είναι το πρώτο μέρος των «Πράξεων των Ναπολιτανών Επισκόπων» που γράφτηκε στις αρχές του 8ου-9ου αιώνα από έναν ανώνυμο συγγραφέα[2].
Δεν έχουν διατηρηθεί πληροφορίες για την καταγωγή και τα πρώτα χρόνια της ζωής του Ιωάννη Γ'. Ανέβηκε στην επισκοπική έδρα της Νεάπολης μετά τον Πασχάλιο, ο οποίος πέθανε το 615. Από τις πράξεις του Ιωάννη Γ' ως προϊσταμένου της επισκοπής Νεάπολης αναφέρεται μόνο η κατασκευή ρητορείου διακοσμημένου με τοιχογραφίες και κίονες κατόπιν εντολής του. Σημειώνεται επίσης ότι το 619 ο Ναπολιτάνος Βονιφάτιος Ε' έγινε πάπας της Ρώμης.
Από άλλες μεσαιωνικές πηγές είναι γνωστό ότι στα πρώτα χρόνια της επισκοπής του Ιωάννη Γ' υπήρξε αναταραχή στη βυζαντινή διοίκηση της Ιταλικής χερσονήσου, , το 615-618, με την δολοφονία του έξαρχου Ιωάννη[3][4][5][1][6].
Ο Ιωάννης Γ' πέθανε το 635 μετά από είκοσι χρόνια, επτά μήνες και δεκατέσσερις ημέρες ως επίσκοπος Νάπολης. Ο Καισάριος[1][4][5] ήταν ο διάδοχός του ως επίσκοπος.