Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1900

Αγώνες της 2ης Ολυμπιάδας
	Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1900
Διοργανώτρια	Παρίσι, Γαλλία
Χώρες	24
Αθλητές	997 (975 άντρες, 22 γυναίκες)
Αγωνίσματα	85 σε 19 αθλήματα
Τελετή έναρξης	14 Μαΐου 1900, πριν 125 έτη
Τελετή λήξης	28 Οκτωβρίου 1900, πριν 124 έτη
Κήρυξη λήξης	Πρόεδρος της ΔΟΕ Πιέρ ντε Κουμπερτέν
Στάδιο	Ποδηλατοδρόμιο της Βενσέν
Θερινοί

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1900, γνωστοί ως οι Αγώνες της 2ης Ολυμπιάδας, ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση που διεξήχθη το 1900 στο Παρίσι της Γαλλίας.

Στους δεύτερους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο αριθμός των αθλητών που έλαβαν μέρος ήταν πολύ μεγαλύτερος από αυτόν της πρώτης Ολυμπιάδας του 1896, καθώς έφτασαν τους 1.226 αθλητές, έναντι μόλις 241 αθλητών της πρώτης. Ωστόσο, διήρκησαν για εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, από τις 14 Μαΐου έως τις 28 Οκτωβρίου του 1900, με αποτέλεσμα ένα κάπως μειωμένο ενδιαφέρον από το ευρύ κοινό, ενώ επίσης η διοργάνωση πρακτικώς επισκιάστηκε από την Παγκόσμια έκθεση του Παρισιού το 1900, που συνδιοργανώθηκε ταυτόχρονα.

Μετάλλια

Μια ιδιαιτερότητα που συνέβη αποκλειστικά στη διοργάνωση αυτή, ήταν ότι στα περισσότερα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων του 1900 δεν δόθηκαν μετάλλια, παρά μόνο κύπελλα ή άλλα παρόμοια τρόπαια. Ακόμα όμως και στα αθλήματα όπου υπήρξε απονομή μεταλλίων, δεν δόθηκαν χρυσά μετάλλια. Το μετάλλιο του νικητή ήταν κράμα από χρυσό και ασήμι, με ένα κάπως ασθενέστερο κίτρινο χρώμα από αυτό του κανονικού χρυσού, το μετάλλιο του 2^ου ήταν ασημένιο, ενώ το μετάλλιο του 3^ου ήταν χάλκινο. Μάλιστα υπήρξε η μοναδική διοργάνωση όπου τα μετάλλια ήταν ορθογώνια αντί για κυκλικά, ενώ για την ιστορία σχεδιάστηκαν από τον Frédérique Vernon.^[1]

Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1904 καθιερώθηκε οριστικά η απονομή χρυσού μεταλλίου για τον πρώτο, ασημένιου μεταλλίου για τον δεύτερο και χάλκινου μεταλλίου για τον τρίτο. Σημαντικό ιστορικά ήταν το γεγονός ότι η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) προχώρησε τότε σε εκ των υστέρων απονομή χρυσών, ασημένιων και χάλκινων μεταλλίων και στους τρεις πρώτους αθλητές των αγωνισμάτων των δύο πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, του 1896 και του 1900, προκειμένου να υπάρξει δίκαιη ιστορική εναρμόνιση με τους κατόχους μεταλλίων όλων των επόμενων διοργανώσεων.

Αθλήματα

Το Ολυμπιακό πρόγραμμα στο Παρίσι περιείχε 19 αθλήματα, με συνολικά 85 αγωνίσματα.

Προστέθηκαν 13 νέα αθλήματα, ενώ αφαιρέθηκε η άρση βαρών και η πάλη, αθλήματα τα οποία υπήρχαν στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών της Αθήνας. Η κολύμβηση και η υδατοσφαίριση συμμετείχαν μαζί, ως άθλημα του υγρού στίβου.

Συνολικά τα αθλήματα ήταν τα εξής (ο αριθμός των αγωνισμάτων τους είναι στην παρένθεση):

Ράγκμπι (1)
Σκοποβολή (9)
Στίβος (23)
Τοξοβολία (6)
— Υγρός στίβος:
- Κολύμβηση (7)
- Υδατοσφαίριση (1)

Αθλήματα / Αγωνίσματα που καταργήθηκαν

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900, καθώς και στους Ολυμπιακούς Αγώνες των επόμενων χρόνων, υπήρξαν πολλά καταργημένα στη συνέχεια αθλήματα.^[2]

Κολύμβηση μετ' εμποδίων

Το αγώνισμα εμφανίστηκε για μία και μοναδική φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες των Παρισίων, το 1900, και μετά ουδέποτε επανήλθε. Στο αγώνισμα αυτό, οι αθλητές έπρεπε να διασχίσουν αρχικά 200 μέτρα κολυμπώντας μέχρι έναν στύλο, σκαρφαλώνοντάς τον, συνεχίζοντας το κολύμπι, στη συνέχεια, σκαρφαλώνοντας πάνω από δύο βάρκες, κολυμπώντας κάτω από άλλες δύο και συνεχίζοντας το κολύμπι μέχρι τον τερματισμό.

Διελκυστίνδα

Με τις ρίζες του στους πρώτους αρχαίους Ολυμπιακούς αγώνες, η διελκυστίνδα υπήρξε ολυμπιακό άθλημα το 1900, το 1904, το 1908, το 1912 και το 1920. Πρόκειται για ένα άθλημα που παίζεται μεταξύ δύο ομάδων εκατέρωθεν, οι οποίες τραβούν ένα σκοινί, προσπαθώντας η μία να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της.

Σκοποβολή σε ζωντανά περιστέρια

Το αγώνισμα αυτό υπήρξε μόνο σε αυτούς τους Ολυμπιακούς και ήταν το μόνο αγώνισμα όπου σκοτώνονταν ζώα στους σύγχρονους Ολυμπιακούς αγώνες. Πάνω από 300 πουλιά εξοντώθηκαν σε αυτούς τους αγώνες. Ο Βέλγος Λεόν Ντε Νουντέν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο σκοτώνοντας 21 περιστέρια.

Τριπλούν άνευ φόρας

Το άθλημα εμφανίστηκε μόνο στις διοργανώσεις του 1900 και του 1904. Και τα δύο χρυσά μετάλλια τα κέρδισε ο Αμερικανός Γιούρι Ρέι. Ήταν σαν ένα κανονικό άλμα τριπλούν, απλώς οι αθλητές δεν έπαιρναν καθόλου φόρα.

Σύνοψη Μεταλλίων

Στην εμπρόσθια όψη των μεταλλίων αυτής της Ολυμπιάδας, απεικονιζόταν μια φτερωτή θεά που κρατάει δάφνες και στα δύο χέρια, σηκωμένα τα χέρια. Στο βάθος, από κάτω, θέα στην πόλη του Παρισιού και τα μνημεία της Παγκόσμιας Έκθεσης του Παρισιού το 1900, που συνδιοργανώθηκε ταυτόχρονα. Στο οπίσθιο μέρος, ένας νικητής αθλητής στέκεται σε βάθρο, κρατώντας ένα δάφνινο κλαδί στο δεξί του χέρι, σηκωμένο. Στο βάθος, ένα γήπεδο και η Ακρόπολη της Αθήνας.^[3]

Στους Αγώνες του 1900 δεν δόθηκαν χρυσά μετάλλια. Το μετάλλιο του νικητή ήταν χρυσό ασήμι, το μετάλλιο του 2^ου ήταν ασημένιο, ενώ το μετάλλιο του 3^ου ήταν χάλκινο.^[3] Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή όρισε αναδρομικά τα χρυσά, αργυρά και χάλκινα μετάλλια για όσους κέρδισαν την 1η, 2η και 3η θέση αντίστοιχα, προκειμένου να εξισώσει τους αρχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες σύμφωνα με τα τρέχοντα βραβεία.^[4]

Παρακάτω φαίνονται οι χώρες που κατέκτησαν μετάλλια:

Θέση	Χώρα	Χρυσά	Αργυρά	Χάλκινα	Σύνολο
1	Γαλλία (διοργανώτρια χώρα)	26	41	34	101
2	Ηνωμένες Πολιτείες	19	14	14	47
3	Μεγάλη Βρετανία	15	6	9	30
4	Μικτή ομάδα	6	3	3	12
5	Ελβετία	6	2	1	9
6	Βέλγιο	5	5	5	15
7	Γερμανική Αυτοκρατορία	4	2	2	8
8	Ιταλία	2	2	0	4
9	Αυστραλία	2	0	3	5
10	Δανία	1	3	2	6
11	Ουγγαρία	1	2	2	5
12	Κούβα	1	1	0	2
13	Καναδάς	1	0	1	2
14	Ισπανία	1	0	0	1
15	Αυστρία	0	3	3	6
16	Νορβηγία	0	2	3	5
17	Ινδία	0	2	0	2
18	Ολλανδία	0	1	3	4
19	Βοημία	0	1	1	2
20	Μεξικό	0	0	1	1
20	Σουηδία	0	0	1	1

Παραπομπές

↑ «Paris 1900 The Medals». International Olympic Committee. International Olympic Committee. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2021.
↑ «Ολυμπιακά αγωνίσματα που καταργήθηκαν. Σκοποβολή με ζωντανά περιστέρια, μονομαχία με πιστόλια, άλμα εις μήκος για άλογα και αναρρίχηση σε σχοινί! Πως ο Κ. Σκαρλάτος έγινε ολυμπιονίκης στην μονομαχία χωρίς να χυθεί αίμα...». Μηχανή του Χρόνου. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2016.
↑ ^3,0 ^3,1 «Paris 1900 Medals - Design, History & Photos» (στα αγγλικά). International Olympic Committee. 2017-04-27. https://www.olympic.org/paris-1900-medals. Ανακτήθηκε στις 2017-06-02.
↑ Mallon, Bill (1998). The 1900 Olympic Games, Results for All Competitors in All Events, with Commentary. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., Publishers. ISBN 0-7864-0378-0.

Βιβλιογραφία

Jean-Paul Brouchon, Histoire des Jeux olympiques : De Zeus à Pékin, Éditions Jacob-Duvernet, 2008, 192 p. (ISBN 978-2-84724-199-0).
Henri Charpentier et Euloge Boissonnade, La grande histoire des Jeux olympiques : Athènes 1896 - Sydney 2000, France-Empire, 1999, 994 p. (ISBN 2-7048-0891-0).
Pierre de Coubertin, Une Campagne de vingt-et-un ans, Paris, Librairie de l’Éducation Physique, 1909.
Pierre de Coubertin, Mémoires olympiques, Lausanne, Bureau International de Pédagogie Sportive, 1931.
André Drevon, Les Jeux olympiques oubliés : Paris 1900, Paris, CNRS Éditions, 2000, 218 p. (ISBN 2-271-05838-4).
André Drevon (trad. Dominique Leblond), «Paris 1900», dans Encyclopedia of the Modern Olympic Movement, Westport (Connecticut), John E. Findling et Kimberly D. Pelle, Greenwood Press, 2004, 602 p. (ISBN 0-313-32278-3, présentation en ligne), p. 27-32.
Françoise Hache, Jeux olympiques : La flamme de l'exploit, Paris, Gallimard, coll. «Découvertes», 1992, 176 p. (ISBN 2070531732).
Pierre Lagrue, «IIes jeux Olympiques», dans Le siècle olympique : Les Jeux - L'histoire, Universalis, 2012 (ISBN 978-2-85229-117-1).
Bill Mallon, The 1900 Olympic Games : Results for All Competitors in All Events, with Commentary, Jefferson, McFarland & Company, 1998, 232 p. (ISBN 978-0786403783).
Daniel Mérillon (dir.), Rapports : Concours Internationaux d'exercices physiques et de sports, t. 1, Paris, Imprimerie nationale, 1901, 393 p.
Daniel Mérillon (dir.), Rapports : Concours Internationaux d'exercices physiques et de sports, t. 2, Paris, Imprimerie nationale, 1901, 427 p.
Paul Miquel, La passion de l'Olympisme : Les plus belles histoires des Jeux olympiques, Timée-Éditions, 2004, 144 p. (ISBN 2-915586-03-9)
Norbert Müller, One Hundred Years of Olympic Congresses : 1894-1994, Lausanne, Comité international olympique, 1994, 226 p.
Gérard Schaller (dir.) et Jacques Hennaux (dir.), Les Jeux olympiques : d'Athènes à Athènes, t. 1, Paris, L'Équipe, 2003, 272 p. (ISBN 2951203179).
Geoff Tibballs, The Olympics' strangest moments : Over a century of the modern Olympics, Portico Books, 2012, 268 p. (ISBN 978-1-90755-447-6).
David Wallechinsky and Jaime Loucky, The complete book of the Olympics, Aurum, 2012, 1334 p. (ISBN 978-2-84724-199-0)
Jean Williams, A Contemporary History of Women's Sport, Part One : Sporting Women, 1850-1960, Routledge, 2014 (ISBN 978-0-415-88601-7).