Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|20|12|2024}}
Ο Καναδάς έχει τα περισσότερα νομικά δικαιώματα των LGBT ανθρώπων από πολλά άλλα φιλελεύθερα έθνη.
Ιστορία και Νομοθεσία
Δεκαετία 1960
Η δικαστική υπόθεση του Everett George Klippert προκάλεσε μεγάλη συζήτηση για την ομοφυλοφιλία στους Καναδούς. Το 1965 Everett George Klippert ανακρίθηκε από την αστυνομία, ως μέρος της ερευνάς του εμπρησμού στο Βορειοδυτικό έδαφος. Ο Klippert συνελήφθη αφού παραδέχτηκε ότι είχε σεξουαλική επαφή με άλλους άνδρες. Ψυχίατροι καθόρισαν ότι ήταν απίθανο να σταματήσει να έχει σεξουαλικές σχέσεις με άνδρες, ο Klippert χαρακτηρίστηκε ως ένας επικίνδυνος δράστης και καταδικάσθηκε σε ισόβια φυλάκιση. Η εφημερίδα Maclean τύπωσε ένα άρθρο με συμπάθεια στους ομοφυλόφιλους. Αυτό οδήγησε σε αύξηση των κλήσεων προς τον Καναδά για μεταρρύθμιση του νόμου που αφορά την ομοφυλοφιλία. Ο Klippert αφέθηκε ελεύθερος το 1971.
Ομοφυλοφιλία αποποινικοποιήθηκε στον Καναδά, ως αποτέλεσμα της νομοθεσίας (Bill C - 150), που εισήχθη το 1967 από τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης του Καναδά, Pierre Trudeau (ο οποίος αργότερα έγινε ο 16ος πρωθυπουργός του Καναδά). Εκείνος με ευστοχία σχολίασε, "Δεν υπάρχει θέση της κυβέρνησης στα υπνοδωμάτια του έθνους."
Δεκαετία 1970
Το 1971 στον Καναδά η πρώτη διαμαρτυρία για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων πραγματοποιήθηκε στην Οτάβα. The Body Politic, του Καναδά η πρώτη φιλελεύθερη ομοφυλοφιλική εφημερίδα, δημοσιεύτηκε στο Τορόντο και συνεχίστηκε για περίπου 15 χρονιά. Μια σειρά βραχυπρόθεσμων ντοκιμαντέρ, Coming Out, έγινε η πρώτη τηλεοπτική σειρά LGBT στο Καναδά όταν βγήκε στον αέρα το 1972.
Το 1975 και 1976, υπήρξαν διαμαρτυρίες μεγάλης κλίμακας όταν η αστυνομία έκανε έφοδο σε ομοφυλοφιλικές εγκαταστάσεις στο Κεμπέκ και στην Οτάβα για την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων του 1976.
Το 1977, το Κεμπέκ έγινε η πρώτη περιοχή στον κόσμο για την απαγόρευση των διακρίσεων που βασίζονται στον "σεξουαλικό προσανατολισμό" στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Ο Χάρτης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών του Κεμπέκ απαγορεύει τις διακρίσεις στην απασχόληση, τη στέγαση καθώς και για ορισμένες υπηρεσίες καθώς και άλλες δραστηριότητες, αλλά αυτό δεν ισχύει για τις οργανωμένες δραστηριότητες στην ομοσπονδία.
Το ίδιο έτος, ο καναδικός Μεταναστευτικός νόμος τροποποιήθηκε, αίροντας την απαγόρευση των ομοφυλοφίλων ανδρών κατά των μεταναστών.
Δεκαετία 1980
Το 1981, μια μεγάλη επιδρομή σημειώθηκε στο Τορόντο, οπότε η οργισμένη κοινότητα ομοφυλοφίλων που υπολογίζεται στους 3000 ανθρώπους ξεχύθηκε σε δρόμους του Τορόντο για να διαμαρτυρηθεί. Ασυνήθιστες επιδρομές συνεχίζουν να υφίστανται μέχρι και σήμερα. Νομοί από το 1800 που είναι και γνωστοί ως "bawdy house laws" εξακολουθούν να καταγράφονται στον Ποινικό Κώδικα του Καναδά .
Το 1982, ο Καναδάς άλλαξε το Σύνταγμα του και πρόσθεσε στον καναδικό Χάρτη των Δικαιωμάτων και Ελευθεριών το Τμήμα 15 , το όποιο εγγυάται την ισότητα ", πριν και σύμφωνα με το νόμο" και το "δικαίωμα στην ίση προστασία και την ισότητα των παροχών του νομού χωρίς διακρίσεις "δεν αναφέρεται ρητά στην λίστα γενετησίου προσανατολισμού, αλλά έχει σχεδιαστεί για να είναι περιεκτικό και να επιτρέψει στα δικαστήρια να το χρησιμοποιήσουν και για αυτό τον λόγο. Το 1995, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά έκρινε ότι ο "γενετήσιος προσανατολισμός" πρέπει να "αναφερθεί" στο τμήμα 15.
Στη δεκαετία του 1980, έγιναν πολλές προσπάθειες για να προστεθεί ο "γενετήσιος προσανατολισμός" στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και στην οργάνωση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μια τροπολογία η οποία δεν έλαβε χώρα έως το 1996.
Το 1986, ο σεξουαλικός προσανατολισμός προστέθηκε στο Νόμο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οντάριο ως απαγορευμένο έδαφος για διακρίσεις. Όπως και οι περισσότερες άλλες πράξεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον Καναδά, αυτή η πράξη απαγορεύει τις διακρίσεις στην απασχόληση, τη στέγαση, τις υπηρεσίες και σε ορισμένες άλλες δραστηριότητες στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, αλλά αυτό δεν ισχύει για τις οργανωμένες δραστηριότητες στην ομοσπονδία.
Το 1987, ο σεξουαλικός προσανατολισμός προστέθηκε στο νόμο ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Μανιτόμπα, και συμπεριλαμβάνεται στο πρόσφατο νόμο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Γιούκον.
Το 1988, ο Svend Robinson , Μέλος του κοινοβουλίου έγινε ο πρώτος βουλευτής που δήλωσε ότι είναι ομοφυλόφιλος, στα μέσα ενημέρωσης, έξω από τη Βουλή των Κοινοτήτων. Κατά το ίδιο έτος, η Ηνωμένη Εκκλησιά του Καναδά ήταν η πρώτη εκκλησιά του Καναδά που επέτρεψε την χειροτόνηση των ομοφυλοφίλων και των λεσβιών.
Δεκαετία 1990
Μερικά σχολεία έχουν κάποιες ΛΟΑΤ οργανώσεις για να βοηθήσουν παιδιά με ομοφοβία καθώς και για να σταματήσουν την διάκριση ενάντια στους ομοφυλόφιλους μαθητές.
Το 1991, ο σεξουαλικός προσανατολισμός προστέθηκε στο νόμο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Nova Scotia.
Το 1992, η τότε Υπουργός Δικαιοσύνης του Καναδά, Kim Campbell (η οποία αργότερα έγινε η πρώτη γυναικά πρωθυπουργός του Καναδά) ανακοίνωσε ότι ο Καναδάς θα αναιρούσε την απαγόρευση των ομοφυλοφίλων στον Καναδικό στρατό και πως θα μπορούν να υπηρετήσουν ανοιχτά και να ζουν στην βάση με τους συνεργάτες τους. Ο Καναδάς ήταν μια από τις πρώτες χώρες που επέτρεψαν στους ομοφυλόφιλους να υπηρετήσουν στο στρατιωτικό. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός προστέθηκε στον νόμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα του New Brunswick και της British Columbia.
Το 1993, ο γενετήσιος προσανατολισμός προστέθηκε στον νόμο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Saskatchewan .
Το 1995, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά έκρινε στην υπόθεση Egan κατά Καναδά ότι ο "γενετήσιος προσανατολισμός" πρέπει να "αναφέρεται" στο τμήμα 15 του καναδικού Χάρτη των Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Η απόφαση είχε μια μεγάλη επίπτωση αφού το άρθρο 15 εφαρμόζεται σε όλες τις νομοθεσίες, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπίνων δικαιωματικών πράξεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις από όλους τους εργοδότες, τους ιδιοκτήτες, τους παρόχους υπηρεσιών και τις κυβερνήσεις. Το δικαστήριο αποφάνθηκε ότι στο Οντάριο οι ομοφυλόφιλου και οι λεσβίες που επιθυμούν να υιοθετήσουν παιδί από κοινού θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να το πράξουν, κάνοντας το Οντάριο την πρώτη επαρχία που επίτρεψε κάτι τέτοιο. Αυτήν τη στιγμή, σχεδόν όλες οι επαρχίες επιτρέπουν οι ομοφυλόφιλου και οι λεσβίες (και μονό οι ομοφυλόφιλοι άνδρες και γυναίκες) να υιοθετούν παιδιά. Ο νόμος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Νέας Γης τροποποιήθηκε ώστε να περιλαμβάνει το σεξουαλικό προσανατολισμό.
Το 1996, ο σεξουαλικός προσανατολισμός προστέθηκε στο Καναδικό νόμο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, μια νομοθεσία κατά των διακρίσεων που ισχύει σήμερα σε όλο τον Καναδά.
Το 1998, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά αποφάσισε στην υπόθεση Vriend κατά Alberta ότι το τμήμα 15 του καναδικού Χάρτη, όπως ερμηνεύεται στην υπόθεση Egan κατά του Καναδά, πρέπει να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται ως εάν οι λέξεις " σεξουαλικός προσανατολισμός "είχαν συμπεριληφθεί. Ο Glen Murray εξελέγη Δήμαρχος του Winnipeg και γίνεται ο πρώτος ανοικτά ομοφυλόφιλος δήμαρχος μιας μεγάλης πόλης της Βορείου Αμερικής. Ο νόμος ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Prince Edward Island τροποποιήθηκε ώστε να περιλαμβάνει το σεξουαλικό προσανατολισμό.
Το 1999, οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες σημείωσαν μια σημαντική νίκη όταν το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά έκρινε ότι οι ομοφυλόφιλοι και οι λεσβίες θα πρέπει να έχουν τα ιδία δικαιώματα με τα υπόλοιπα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια. Τον Ιούνιο του 1999, μια ψηφοφορία στη Βουλή των Κοινοτήτων στήριξε την διατήρηση νομικού ορισμού του "γάμου" ως ένωση ενός άνδρα και μιας γυναικάς. Σεξουαλικός προσανατολισμός περιλαμβάνεται στην πρόσφατα εγκριθείσα νομοθεσία του Νουναβουτ.
Δεκαετία 2000
Η παρέλαση τω Καρδιών, παρέλαση υπέρ του ομοφυλοφιλικού γάμου στον Καναδά, μπροστά στο κτίριο της βουλής στην Οτάβα.
Τον Απρίλιο του 2000, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των Φιλελεύθερων ανταποκρίθηκε στην απόφαση του 1999 από το Ανώτατο Δικαστήριο (C - 23), η οποία τροποποίησε 68 ομοσπονδιακά καταστατικά συμπεριλαμβανομένων των συνταξιοδοτικών παροχών, την πτώχευση, την προστασία, φόρων εισοδήματος, το γήρας της ασφαλείας και της μετανάστευσης, μεταξύ άλλων, χορήγησης ίσων δικαιωμάτων σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια κοινού δικαίου.
Το 2000, το καναδικό Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι οι ομοφυλοφιλικές δημοσιεύσεις, ακόμη και εκείνες που είχαν σεξουαλικά πορνογραφικό υλικό προστατεύονται από την ελευθεριά του λογού και της έκφρασης με βάση τον καναδικό Χάρτη των Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Αυτό σταμάτησε την αστυνομική πολιτική, δηλαδή το να σταματάει ομοφυλοφιλικές δημοσιεύσεις γιατί θεωρούνται άσεμνες.
Το 2002, ο σεξουαλικός προσανατολισμός και η ταυτότητα του φύλου είχαν περιληφθεί στον νόμο ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Northwest Territories.
Το 2003, το Εφετείο έκανε μια ομόφωνη απόφαση που δηλώνει ότι ο περιορισμός του γάμου μόνο σε ετεροφυλόφιλα ζευγάρια παραβιάζει τα δικαιώματα ισότητας. Η απόφαση δεν ήταν αποτελεσματική αμέσως, αλλά επέτρεψε διετή μεταβατική περίοδο για την Οτάβα για να αναγνωρίσει νομίμως γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου. Τον Ιούνιο, το Εφετείο στο Οντάριο επικύρωσε την απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου να επιτρέψει τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου.
Τον Μάιο του 2004, η Βουλή των Κοινοτήτων και η Γερουσία ψήφισε το νομοσχέδιο C - 250, το οποίο πρόσθεσε τον "σεξουαλικό προσανατολισμό" και την "προπαγάνδα μισούς" στον Ποινικό Κωδικά, καθιστώντας έτσι παράνομο για τους ανθρώπους να διαδίδουν το μισός που βασίζεται στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Αυτό δεν περιλαμβάνει ιερείς όμως.
Τον Ιούλιο του 2004, ο Scott Brison, ο οποίος στο παρελθόν είχε βάλει υποψηφιότητα για την ηγεσία του Συντηρητικού Κόμματος του Καναδά διορίστηκε Υπουργός Δημοσιών έργων και Υπηρεσιών από την κυβέρνηση των Φιλελεύθερων με πρωθυπουργό τον Paul Martin, και έτσι καθίσταται στον Καναδά το πρώτο ανοικτά ομοφυλόφιλο μέλος του ιδιαιτέρου γραφείου.
Τον Δεκέμβριο του 2004, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά απάντησε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, για το σχέδιο νομοθεσία που περιλάμβανε νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων σε εθνικό επίπεδο. Το Δικαστήριο απεφάνθη ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα στο να προσδιορίσει τον γάμο και ότι οι θρησκευτικοί υπαλλήλου δεν μπορούν να εξαναγκαστούν ώστε να εκτελέσουν ομοφυλοφιλικούς γάμους. Το Δικαστήριο αρνήθηκε να απαντήσει κατά πόσον η όχι ο παραδοσιακός ορισμός του γάμου ήταν συνεπής με βάση τον Χάρτη.
Στις 28 Ιουνίου, 2005, με ψήφους 158-133, η Βουλή των Κοινοτήτων ενέκρινε το νομοσχέδιο C - 38, το Νόμο για Πολιτικούς Γάμους και στις 19 Ιουλίου 2005, με ψήφους 47-21, η Γερουσία έδωσε την έγκριση της για το νομοσχέδιο.
Στις 20 Ιουλίου, 2005, το νομοσχέδιο C - 38 έλαβε βασιλική συγκατάθεση του αρχηγού δικαιοσύνης του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Καναδά, Beverley McLachlin.Ο Καναδάς έγινε η τετάρτη χωρά παγκοσμίως που νομιμοποίησε τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφίλων πίσω από το Βέλγιο, την Ολλανδία και την Ισπανία. Οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου άρχισαν στο Οντάριο και στην British Columbia το 2003, με τις άλλες επαρχίες ακόλουθες να ασκούν προκλήσεις μέσω δικαστηρίου. Το Εφετείο του Οντάριο διέταξε ένα θρησκευτικό γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2001, νομικά έγκυρο.
Από το 2005 όλες οι επαρχίες (εκτός Alberta) περιλαμβάνουν τον "σεξουαλικό προσανατολισμό" στους νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα, και η Northwest Territories περιλαμβάνει "την ταυτότητα του φύλου" στο δικό της. Ενω ο νόμος στην Alberta δεν είχε ακόμη τροποποιηθεί το 2005, το Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά είχε αποφασίσει στην υπόθεση Vriend κατά Alberta το 1998 ότι το τμήμα 15 του καναδικού Χάρτη απαιτούσε ότι η Alberta πρέπει να ερμηνεύει και να εφαρμόζει τον νόμο ως εάν οι λέξεις " σεξουαλικός προσανατολισμός "είχαν συμπεριληφθεί.
Το 2006, η Διεθνής Διάσκεψη για τα Ανθρωπινά Δικαιώματα LGBT πραγματοποιήθηκε στο Μόντρεαλ, η οποία πιστοποιείται με την εκδοσή της διακήρυξης του Μόντρεαλ. Η Borough του Ville - Marie στο Μόντρεαλ σύντομα έγινε η πρώτη κυβέρνηση στον κόσμο να εγκρίνει τη δήλωση, και το νέο Δημοκρατικό Κόμμα έγινε ο πρώτος πολιτικός σχηματισμός στον κόσμο που το έπραξε κατά τη συνέλευση του Σεπτεμβρίου.
