Πέντε χρόνια αργότερα, ο Λελέβελ επέστρεψε στη Βαρσοβία, όπου εξελέγη βουλευτής στο Σέιμ της Πολωνίας του Συνεδρίου. Εντάχθηκε στη Νοεμβριανή Εξέγερση του 1830 με περισσότερο ενθουσιασμό παρά ενέργεια, αν και ο ΤσάροςΝικόλαος Α΄ τον αναγνώρισε ως έναν από τους πιο επικίνδυνους επαναστάτες. Θεωρείται ο συγγραφέας του μότο: «Για την ελευθερία μας και τη δική σας».[18] Μετά την καταστολή της εξέγερσης, ο Λελέβελ πήγε μεταμφιεσμένος στη Γερμανία και στη συνέχεια έφτασε στο Παρίσι το 1831. Η κυβέρνηση του Λουδοβίκου Φιλίππου τον διέταξε να εγκαταλείψει το γαλλικό έδαφος το 1833 μετά από αίτημα του Ρώσου πρέσβη. Η αιτία της απέλασης λέγεται ότι ήταν η συγγραφή επαναστατικών διακηρύξεων του. Πήγε στις Βρυξέλλες, όπου για σχεδόν 30 χρόνια κέρδιζε ελάχιστα προς το ζην από τα γραπτά του.
Το 1846, ο Λελέβελ προσχώρησε στην Πολωνική Δημοκρατική Ένωση και πριν από την Εξέγερση της Κρακοβίας του 1846 έγραψε μια έκκληση «Στους συμπατριώτες μου στην Ουκρανία».[18]
Το 1847, μαζί με τον Καρλ Μαρξ και τον Φρίντριχ Ένγκελς, έγινε ιδρυτικό μέλος και Vizepräses (αντιπρόεδρος) της Demokratische Gesellschaft zur Einigung und Verbrüderung aller Völker (Δημοκρατική Εταιρεία για την Ενότητα και την Αδελφότητα όλων των Λαών), με έδρα στις Βρυξέλλες. Ο αναρχικόςΜιχαήλ Μπακούνιν επηρεάστηκε έντονα από αυτόν.
Κατά τα πρώτα χρόνια του Αλέξανδρου Β΄ της Ρωσίας ως Αυτοκράτορα της Ρωσίας, ο Λελέβελ είχε κάποιες ελπίδες στην αρχή της απελευθέρωσης [18]
Ο Λελέβελ πέθανε στις 29 Μαΐου 1861 στο Παρίσι, όπου είχε μετακομίσει λίγες μέρες νωρίτερα. Πρώτα ενταφιάστηκε εκεί και στη συνέχεια η σορός του μεταφέρθηκε στο Κοιμητήριο Ράσος στο Βίλνιους, σύμφωνα με τις επιθυμίες του.
Έργα
Η λογοτεχνική του δραστηριότητα στα πολωνικά και, σε ένα πιο διεθνές κοινό στα γαλλικά, ήταν τεράστια, εκτεινόμενη από την Edda skandynawska («Η Σκανδιναβική Έντα», 1807) μέχρι τη Γεωγραφία των Αράβων (1851). Μία από τις πιο σημαντικές δημοσιεύσεις του ήταν το La Géographie du moyen âge (5 τόμοι, 1852–1857), με έναν άτλαντα (1849) από 50 πλάκες εξ ολοκλήρου χαραγμένες από τον ίδιο, γιατί έδωσε τόση σημασία στην ακρίβεια των χαρτών του που να μην υπάρχει η δυνατότητα να εκτελεστούν από κανέναν άλλον.
Τα ιστορικά έργα του ήταν δημοφιλή στην Ουκρανία, ιδιαίτερα μεταξύ των μελών της Ρουθηναϊκής Τριάδας και της Αδελφότητας των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου (ιδιαίτερα του ιστορικού Μικόλα Κοστομάροβ).[18]