Ο Γιουβάλ Νώαχ Χαράρι (Εβραϊκά: יובל נח הררי [juˈval ˈnoaχ haˈʁaʁi]) είναι Ισραηλινός ιστορικός και καθηγητής του τμήματος ιστορίας στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Είναι ο συγγραφέας των βιβλίων Sapiens: Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου (2014) και Homo Deus: Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος (2016), τα οποία σημείωσαν διεθνή εκδοτική επιτυχία σε πολλές γλώσσες. Στα γραπτά του εξετάζει το ζήτημα της ελεύθερης θέλησης, της συνείδησης και της νοημοσύνης. Οι πρώτες δημοσιεύσεις που είχε κάνει αφορούσαν αυτό που περιγράφει ως γνωσιακή επανάσταση, η οποία εμφανίστηκε στο ανθρώπινο είδος πριν από περίπου 50.000 έτη, όταν οι Χόμο Σάπιενς αντικατέστησαν τους Νεάντερταλ, ανέπτυξαν ικανότητα λόγου και οργανωμένες κοινωνίες, και εξελίχθηκαν σε θηρευτές στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, στηριζόμενοι παράλληλα στην εξάπλωσή τους αυτήν από την αγροτική παραγωγή της νεολιθικής επανάστασης, και πιο πρόσφατα από την επιστημονική μεθοδολογία και σκέψη, που επέτρεψαν στον άνθρωπο να μπορεί να είναι σε μεγάλο βαθμό κύριος του περιβάλλοντός του. Στα γραπτά του εξετάζει τις συνέπειες ενός μελλοντικού βιοτεχνολογικού κόσμου, όπου οι διαθέτοντες αίσθηση οργανισμοί αντικαθίστανται από τα δικά τους τεχνολογικά δημιουργήματα, και καταλήγει πως ο Χόμο Σάπιενς θα εξαφανιστεί σε περίπου έναν αιώνα.[8]
Το βιβλίο του με τίτλο Sapiens: Μια σύντομη ιστορία του ανθρώπου εκδόθηκε στα Εβραϊκά το 2011, και ακολούθησε η έκδοση του στα Αγγλικά το 2014. Έκτοτε μεταφράστηκε σε 30 επιπλέον γλώσσες.[15] Η έκδοση στην ελληνική γλώσσα κυκλοφόρησε το 2015.[16] Η αρχική έκδοση του βιβλίου σημείωσε εξαιρετική επιτυχία στον κόσμο και παρήγαγε μεγάλο ενδιαφέρον, ακαδημαϊκό και του γενικού κοινού, καθιστώντας τον Χαράρι διάσημο.[17] Στο βιβλίο εξετάζεται το σύνολο της ανθρώπινης ιστορίας, από την εμφάνιση του Χόμο Σάπιενς κατά την εποχή του Λίθου έως τις πολιτικές και τεχνολογικές εξελίξεις του 21ου αιώνα, θέτοντας ερωτήματα για το πώς έφτασε εκεί που είναι τώρα και ποιο είναι το πιθανό μέλλον του ανθρώπου, υπό την εξέταση διαφόρων γνωστικών πεδίων όπως ιστορία και βιολογία, καθώς και εξερεύνησης του ποια είναι η σχέση του ανθρώπου με το περιβάλλον του και με τα ζώα, ποια είναι η γενική κατεύθυνση της ιστορίας και κατά πόσο οι άνθρωποι έγιναν πιο ευτυχείς με τις διάφορες κοινωνικές και τεχνολογικές αλλαγές σε σχέση με το πώς ήταν πριν, ιδιαίτερα ως τροφοσυλλέκτες. Ο Χαράρι θεωρεί τη μη ύπαρξη ικανοποίησης/εκπλήρωσης ως τη βαθιά ρίζα του ανθρώπινου ψυχισμού, κάτι που σχετίζεται με τη βιολογική εξέλιξη.[18]
Στο βιβλίο του 2016 με τίτλο Homo Deus: Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος, επικεντρώθηκε κυρίως στο μέλλον του ανθρώπινου είδους.[19] Εκεί περιγράφει ότι στο μέλλον η ανθρωπότητα είναι πολύ πιθανό να επιδιώξει να αποκτήσει σχεδόν θεϊκές δυνατότητες πέρα από την αναζήτηση της επίτευξης της αθανασίας.[20] Σχετικά με το πώς μπορεί να γίνει αυτό, χρησιμοποιεί ιστορικά παραδείγματα όπου σημειώθηκαν μεγάλες αλλαγές και τα προσαρμόζει με βάση τα σημερινά δεδομένα ώστε να εξαχθούν κάποια πιθανά μέλλοντα στα οποία μπορεί να οδηγήσουν. Σε ό,τι αφορά τη θρησκεία, κάνει λόγο για την ανάδειξη ενός νέου ρεύματος το οποίο διακρίνει και το οποίο αποκαλεί νταταϊσμό, τα μέλη του οποίου ουσιαστικά λατρεύουν τα δεδομένα (Μεγάλα δεδομένα / Big data) και θεωρούν πως τα πάντα ορίζονται και εξαρτώνται από αυτά, φαινόμενο το οποίο συναντάται συχνά στην Σίλικον Βάλεϋ και σε άλλες μεγάλες ψηφιακές τεχνολογικές κοινότητες.[21][22] Σχετικά με την τεχνητή νοημοσύνη, σε άρθρο που έγραψε το 2017 επιχειρηματολόγησε πως μέσω της αδιάλειπτης τεχνολογικής προόδου, με τον ρυθμό που αυτή εξελίσσεται, οι ανθρώπινες κοινωνίες θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε μια κατάσταση όπου, κατά το 2050, θα δημιουργούνταν μια νέα τάξη ανθρώπων, η τάξη των αχρήστων, στην οποία οι άνθρωποι αυτοί δεν θα είναι απλώς άνεργοι αλλά δεν θα είναι δυνατόν να προσληφθούν πουθενά καθώς ένα τεράστιο τμήμα των εργασιών, χειρωνακτικών και πνευματικών, θα έχει αυτοματοποιηθεί και αντικατασταθεί από τις μηχανές.[23] Το ζήτημα αυτό της εργασιακής οικονομικής υποστηρίζει πως θα αποτελέσει ένα από τα κύρια οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα που θα αντιμετωπίσουν οι επόμενες γενεές.[24]
Έως το 2018 το πιο πρόσφατο βιβλίο του είχε τον τίτλο 21 Lessons for the 21st Century (21 μαθήματα για τον 21ο αιώνα) στο οποίο αναλύονται ζητήματα της επικαιρότητας, όπως τρομοκρατία, πρόσφυγες, και η πολιτική της μετα-αληθείας.[25][26][27]
Είναι επίσης ενεργά φιλόζωος και έχει επιλέξει τη μη κατανάλωση κρέατος ακολουθώντας αυστηρή χορτοφαγία.[10] Σε άρθρο του 2015 στη βρετανική εφημερίδα Guardian χαρακτήρισε τη βιομηχανικού τύπου κτηνοτροφία ως ένα από τα χειρότερα εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία και τη μεταχείριση των ζώων στις εγκαταστάσεις αυτές ως ένα από τα πιο σημαντικά ηθικά ερωτήματα της εποχής.[34] Εξασκεί επίσης τον βoυδιστικό διαλογισμό Βιπασσάνα.[35][36]
Εργογραφία
Του έχει απονεμηθεί το Βραβείο Πολόνσκυ δύο φορές, το 2009 και το 2012, για δημιουργικότητα και πρωτοτυπία, ενώ τα βιβλία και τα άρθρα του χαίρουν εκτεταμένης κάλυψης και σχολιασμού από πολλές εφημερίδες και περιοδικά ανά τον κόσμο.[37][38][39][40][41][42][43]
Βιβλιογραφία
21 Lessons for the 21st Century (London: Jonathan Cape, 2018), (ISBN1787330672)
The Ultimate Experience: Battlefield Revelations and the Making of Modern War Culture, 1450–2000 (Houndmills: Palgrave-Macmillan, 2008),[45] (ISBN978-023-058-388-7)
Special Operations in the Age of Chivalry, 1100–1550 (Woodbridge: Boydell & Brewer, 2007), (ISBN978-184-383-292-8)
Renaissance Military Memoirs: War, History and Identity, 1450–1600 (Woodbridge: Boydell & Brewer, 2004), (ISBN978-184-383-064-1)
Αρθογραφία
«The Military Role of the Frankish Turcopoles – a Reassessment». Mediterranean Historical Review12 (1): 75–116. Ιούνιος 1997.
«Inter-Frontal Cooperation in the Fourteenth Century and Edward III’s 1346 Campaign». War in History6 (4): 379–395. Σεπτέμβριος 1999.
«Strategy and Supply in Fourteenth-Century Western European Invasion Campaigns». The Journal of Military History64 (2): 297–334. Απρίλιος 2000.
«Eyewitnessing in Accounts of the First Crusade: The Gesta Francorum and Other Contemporary Narratives». Crusades (3): 77–99. Αύγουστος 2004.
«Military Memoirs: A Historical Overview of the Genre from the Middle Ages to the Late Modern Era». War in History14 (3): 289–309. 2007.
«The Concept of ‘Decisive Battles’ in World History». The Journal of World History18 (3): 251–266. 2007.
"Knowledge, Power and the Medieval Soldier, 1096–1550", in In Laudem Hierosolymitani: Studies in Crusades and Medieval Culture in Honour of Benjamin Z. Kedar, ed. Iris Shagrir, Ronnie Ellenblum and Jonathan Riley-Smith, (Ashgate, 2007)
«Combat Flow: Military, Political and Ethical Dimensions of Subjective Well-Being in War». Review of General Psychology. Σεπτέμβριος 2008.[45]
Introduction to Peter Singer's Animal Liberation, The Bodley Head, 2015.
↑Yuval Noah Harari, The Ultimate Experience: Battlefield Revelations and the Making of Modern War Culture, 1450–2000 (Houndmills: Palgrave-Macmillan, 2008)
↑Yuval Noah Harari (2007). «The Concept of 'Decisive Battles' in World History». Journal of World History18 (3): 251–266.
↑Appleyard, Bryan (31 Αυγούστου 2014). «Asking big questions». thesundaytimes.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2015.
