Το 1897, ξεκίνησε και βοήθησε στη διοργάνωση της Ξεχωριστής Έκθεσης Ζωγραφικής και Γλυπτικής στο Σουκιενίτσε της Κρακοβίας. Εκείνη τη χρονιά, έγινε δάσκαλος τοπογραφίας στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κρακοβίας και το 1906 –μετά την αναβάθμιση της σχολής σε ακαδημία το 1900– έγινε πλήρης καθηγητής και δίδαξε επίσης στην Ιδιωτική Σχολή Ζωγραφικής και Σχεδίου για Γυναίκες του Τεόντορ Αξεντόβιτς και στο Σχολείο Τέχνης για γυναίκες της Τεοφίλα Τσερτόβιτς στην Κρακοβία.[9]
Συνίδρυσε την Εταιρεία Πολωνών Καλλιτεχνών «Sztuka» («Τέχνη») στην Κρακοβία το 1897. Αργότερα έγινε Αντιπρόεδρος και τελικά Πρόεδρος της εν λόγω κοινωνίας, και παρουσίασε τα έργα του σε πολλές εκθέσεις που οργάνωσε αυτή. Το 1898 έγινε μέλος της Βιεννέζικης Απόσχισης και τα έργα του εκτέθηκαν μεταξύ των δικών τους το 1901, το 1902 και το 1905. Το 1901, έγινε ιδρυτικό μέλος της Πολωνικής Εταιρείας Εφαρμοσμένων Τεχνών. Εργάστηκε στην Επιτροπή Ανασυγκρότησης του Κάστρου Βάβελ και συμμετείχε στις δραστηριότητες του Καμπαρέ Πράσινο Μπαλόνια (Zielony Balonik).[9]
Μετά τον θάνατό του, δύο εκθέσεις άνοιξαν στο Παλάτι της Τέχνης από την Εταιρεία Φίλων Καλών Τεχνών της Κρακοβίας το Νοέμβριο του 1907, η μία για να παρουσιάσει 154 ελαιογραφίες του, καθώς και σχέδια και ακουαρέλες, και η άλλη για να παρουσιάσει τα έργα των πολυάριθμων εξαιρετικών μαθητών του. Ο Στανισουάφσκι κηδεύτηκε με τιμές στο Κοιμητήριο Ρακοβίτσκι στην Κρακοβία.[9]
Κσιστοφόβιτς-Κοζακόφσκα, Στεφάνια, Jan Stanisławski i jego uczniowie, Kluszczyński, 2004, (ISBN83-89550-26-1)
Κρουλ, Άννα, An Image of a Floating World.Ιαπωνικές εμπνεύσεις τέχνης στους πίνακες του Jan Stanisławski και των μαθητών του, Κέντρο Ιαπωνικής Τέχνης και Τεχνολογίας Manggha, Κρακοβία 2007, (ISBN83-924407-5-7)
