Βάλτερ Βάρλιμοντ

Βάλτερ Βάρλιμοντ
Ο Βάλτερ Βάρλιμοντ το 1939.
Αναπληρωτής Αρχηγός του Επιχειρησιακού Επιτελείου της Ανώτατης Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων
Περίοδος 1 Σεπτεμβρίου 1939 – 6 Σεπτεμβρίου 1944
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	03 Οκτωβρίου 1894 (1894-10-03), Όσναμπρικ, Ανόβερο, Βασίλειο της Πρωσίας, Γερμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος	09 Οκτωβρίου 1976 (82 ετών) Κρόιτ, Βαυαρία, Γερμανία
Σύζυγος	Ανίτα φον Κλέιντορφ
Συγγενείς	Λούις Βάρλιμοντ (πατέρας) Άννα Ρινκ (μητέρα)
Βραβεύσεις	Military Merit Cross III. Class Τάγμα του Μιχαήλ του Γενναίου
Στρατιωτική υπηρεσία
Μάχες/πόλεμοι	Α' Παγκόσμιος Πόλεμος Β' Παγκόσμιος Πόλεμος
Σχετικά πολυμέσα

Ο Βάλτερ Βάρλιμοντ (3 Οκτωβρίου 1894 - 9 Οκτωβρίου 1976) ήταν Γερμανός αξιωματικός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Υπηρέτησε ως αναπληρωτής προϊστάμενος του Επιτελείου Επιχειρήσεων, ένα από τα τμήματα της OKW, της Ανώτατης Διοίκησης των Ενόπλων Δυνάμεων. Μετά τον πόλεμο, ο Βάρλιμοντ καταδικάστηκε στη Δίκη της Ανώτατης Διοίκησης (από τις Επακόλουθες Δίκες της Νυρεμβέργης) και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη ως εγκληματίας πολέμου. Απελευθερώθηκε το 1954.

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και μεσοπολεμικά χρόνια

Ο Βάρλιμοντ γεννήθηκε στο Οσναμπρύκ της Γερμανίας. Τον Ιούνιο του 1914, λίγο πριν από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, εντάχθηκε ως δεύτερος υπολοχαγός στο 10ο Πρωσικό Σύνταγμα Πυροβολικού με έδρα την Αλσατία. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, υπηρέτησε ως αξιωματικός πυροβολικού στη Γαλλία και αργότερα στην Ιταλία. Στα τέλη του 1918, υπηρέτησε στο σώμα τυφεκιοφόρων του Ελεύθερου Σώματος Κυνηγών του στρατηγού Λούντβιχ Μέρκερ.

Στα μεσοπολεμικά χρόνια, ο Βάρλιμοντ υπηρέτησε σε διάφορους στρατιωτικούς ρόλους. Το 1922, υπηρέτησε στο 6ο Σύνταγμα Πυροβολικού και το 1927, ως καπετάνιος, ήταν ο δεύτερος επικεφαλής του στρατηγού Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ, αρχηγού του Τρούπεναμτ, του μυστικού Γερμανικού Γενικού Επιτελείου. Τον Μάιο του 1929, ο Βάρλιμοντ συνδέθηκε με τον Αμερικανικό Στρατό Ξηράς για ένα χρόνο για να μελετήσει την αμερικανική θεωρία βιομηχανικής κινητοποίησης κατά τη διάρκεια του πολέμου. Αυτό οδήγησε στην υπηρεσία του από το 1930 έως το 1933 στο τμήμα βιομηχανικής κινητοποίησης του γερμανικού Υπουργείου Άμυνας. Έγινε επικεφαλής του τμήματος το 1935.

Μεταξύ Αυγούστου και του Νοεμβρίου 1936 μετά το ξέσπασμα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, ο Βάρλιμοντ διετέλεσε πληρεξούσιος αντιπρόσωπος της Βέρμαχτ του Υπουργείου Πολέμου του Ράιχ στην κυβέρνηση του Ισπανού στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο στην Ισπανία. Ο υπουργός Πολέμου του Ράιχ Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ έδωσε εντολή στον Βάρλιμοντ να συντονίσει τη γερμανική βοήθεια προς υποστήριξη του αγώνα του Φράνκο ενάντια στις ισπανικές κυβερνητικές δυνάμεις.

Το 1937, έγραψε το Μνημόνιο Βάρλιμοντ ζητώντας την αναδιοργάνωση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων υπό μία μονάδα προσωπικού και έναν ανώτατο διοικητή. Το σχέδιο ήταν να περιοριστεί η εξουσία της κάστας ανώτερων αξιωματικών υπέρ του Αδόλφου Χίτλερ. Με βάση αυτό το μνημόνιο, ο Χίτλερ ανέπτυξε την Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ (OKW) με τον ίδιο ως ανώτατο διοικητή. Ο Βάρλιμοντ ανταμείφθηκε το 1939 με το αξίωμα του αναπληρωτή στρατηγού υπό τον Άλφρεντ Γιοντλ. Το 1938 προήχθη σε συνταγματάρχης και έγινε διοικητής του 26ου Συντάγματος Πυροβολικού.

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος

Στα τέλη του 1938, ο Βάρλιμοντ έγινε ανώτερος αξιωματούχος επιχειρησιακού προσωπικού υπό τον στρατηγό Βίλχελμ Κάιτελ. Αυτή ήταν μια πολυπόθητη θέση και έτσι μεταξύ Σεπτεμβρίου 1939 και Σεπτεμβρίου 1944 υπηρέτησε ως Αναπληρωτής Αρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων των Ένοπλων Δυνάμεων. Ο στρατηγός Γιοντλ ήταν ο ανώτερος αξιωματικός του, ο οποίος υπηρέτησε ως προϊστάμενος του επιχειρησιακού προσωπικού, υπεύθυνος για κάθε στρατηγικό, εκτελεστικό και πολεμικό επιχειρησιακό σχεδιασμό.

Ενώ υπηρετούσε σε αυτό το στρατιωτικό επιχειρησιακό προσωπικό προγραμματισμού, στις αρχές του 1939 βοήθησε στην ανάπτυξη ορισμένων από τα γερμανικά σχέδια στρατιωτικής εισβολής στην Πολωνία. Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, οι γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις εισέβαλαν στην Πολωνία, ξεκινώντας έτσι τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1940 προήχθη σε υποστράτηγο και βοήθησε στην ανάπτυξη των σχεδίων εισβολής στη Γαλλία. Κατά τη μάχη της Γαλλίας στις 14 Ιουνίου 1940, ο Βάρλιμοντ σε μια τολμηρή κίνηση ζήτησε από τον πιλότο του προσωπικού του Fieseler Storch να προσγειωθεί στην Πλατεία Κονκόρντ στο κέντρο του Παρισιού.☃☃ Το 1941, συνέχισε να βοηθά στην ανάπτυξη επιχειρήσεων εισβολής στη Ρωσία. Έτσι κέρδισε την προαγωγή του σΑνtιστράτηγο τ το 1942.

Η πρόοδός του στην στρατιωτική ιεραρχία σχεδόν εξερράγη στις 3 Νοεμβρίου 1942, όταν απαλλάχθηκε από τα καθήκοντά του, αφού ένας κατώτερος αξιωματικός απέτυχε να επεξεργαστεί ένα μήνυμα από τον στρατό του στρατηγού Έρβιν Ρόμελ αρκετά γρήγορα. Ωστόσο, μόλις πέντε ημέρες αργότερα ανακλήθηκε στο καθήκον για να επισκεφθεί τη γαλλική κυβέρνηση του Βισύ για να συντονίσει την άμυνα των αποικιακών εδαφών τους από πιθανή κατοχή από τους Συμμάχους.

Τον Φεβρουάριο του 1943, ο Βάρλιμοντ ταξίδεψε στην Τύνιδα για να συνομιλήσει με τον Ρόμελ για το κατά πόσον οι Γερμανοί πρέπει να εγκαταλείψουν τη Βόρεια Αφρική.

Στις αρχές του 1944, ο Βάρλιμοντ προήχθη σε Στρατηγό Πυροβολικού. Ως Αναπληρωτής Αρχηγός του Επιτελείου Επιχειρήσεων των Ενόπλων Δυνάμεων, συνέχισε να δίνει σχεδόν καθημερινές ενημερώσεις στον Χίτλερ σχετικά με το καθεστώς των γερμανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Κατά την D-Day, όταν οι Σύμμαχοι εισέβαλαν στη Νορμανδία της Γαλλίας, ο Βάρλιμοντ τηλεφώνησε στον στρατηγό Γιοντλ για να ζητήσει να απελευθερωθούν τα γερμανικά άρματα της Νορμανδίας για να επιτεθούν στους Συμμάχους εισβολείς. Ο Γιοντλ απάντησε ότι δεν ήθελε να λάβει αυτήν την απόφαση. Θα έπρεπε να περιμένουν, μέχρι να ξυπνήσει ο Χίτλερ. Μόλις ο Χίτλερ ξύπνησε και εξουσιοδότησε την απελευθέρωση των τανκς για αντεπίθεση, ήταν πολύ αργά για να αμβλυνθεί η επιτυχής εισβολή των Συμμάχων. Την επόμενη μέρα, ο Χίτλερ έστειλε τον Βάρλιμοντ να επιθεωρήσει τη γερμανική άμυνα στην Ιταλία.

Στις 20 Ιουλίου 1944, ο Βάρλιμοντ τραυματίστηκε κατά τη διάρκεια της βομβιστικής επίθεσης κατά του Χίτλερ στο Ράστενμπουργκ. Έπαθε ήπια διάσειση. Αργότερα την ίδια μέρα τηλεφώνησε στον Στρατηγό Γκύντερ φον Κλούγκε και τον έπεισε ότι ο Χίτλερ ήταν ζωντανός. Αυτό ώθησε τον Κλούγκε να μην συνεχίσει το πραξικόπημα κατά του Χίτλερ. Παρόλο που ο Βάρλιμοντ τραυματίστηκε παράλληλα με τον Χίτλερ, ωστόσο, θεωρήθηκε εσφαλμένα ότι είχε εμπλακεί στην συνωμοσία κατά του Χίτλερ. Παρ' όλα αυτά, έλαβε καθυστερημένα το ειδικό παράσημο τραυματισμού της 20ής Ιουλίου, το οποίο απονεμήθηκε μόνο σε εκείνους τους λίγους τραυματίες ή νεκρούς της έκρηξης της 20ής Ιουλίου.

Στις 22 Ιουλίου, ο Βάρλιμοντ ταξίδεψε στη Γαλλία για να συναντηθεί με τον Ρόμελ, ο οποίος είχε τραυματιστεί μια εβδομάδα νωρίτερα από επίθεση συμμαχικού αεροπλάνου, και τον ναυτικό βοηθό του, Ναύαρχο Φρίντριχ Ρούγκε, για να συζητήσουν την επιδεινούμενη κατάσταση στο πεδίο της μάχης στη Νορμανδία.

Παρόλο που ο Χίτλερ (στο "Λημέρι του Λύκου") διέταξε τον Βάρλιμοντ να ταξιδέψει στο Παρίσι την 1η Αυγούστου για να μελετήσει τη γερμανική στρατιωτική κατάσταση εκεί με τον φον Κλούγκε, πίστευε ότι ο Βάρλιμοντ μπορεί να είχε εμπλακεί στη συνωμοσία δολοφονίας του, μια ενέργεια που αρνήθηκε ο Βάρλιμοντ. Στις 2 Αυγούστου, ο Βάρλιμοντ συναντήθηκε έξω από το Παρίσι με τον στρατηγό Γκύντερ Μπλούμεντριτ και τον ενημέρωσε ότι ο Χίτλερ ήθελε οι Γερμανοί να ανακτήσουν το προβάδισμα επίθεσης εναντίον των Συμμάχων μέσω της Επιχείρησης Λιέγη. Αργότερα, ο Βάρλιμοντ προέτρεψε τον στρατηγό Χάινριχ Έμπερμπαχ να συνεχίσει τις επιθέσεις του στον θύλακα Φαλέζ. Παρόλο που όλοι οι Γερμανοί στρατηγοί πληροφόρησαν τον Βάρλιμοντ ότι πίστευαν πως η επίθεση θα αποτύγχανε, ενημέρωσε τον Χίτλερ ότι οι στρατηγοί ήταν "σίγουροι για την επιτυχία".

Κατόπιν αιτήματος του Βάρλιμοντ, λόγω των ζαλάδων του από τον τραυματισμό της 20ής Ιουλίου, μεταφέρθηκε και αποσύρθηκε στο Εφεδρικό Σώμα και δεν ασχολήθηκε περαιτέρω κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Δίκη και καταδίκη

Ο Βάρλιμοντ στις δίκες της Νυρεμβέργης, 1948.

Τον Οκτώβριο του 1948, ο Βάρλιμοντ δικάστηκε ενώπιον στρατιωτικού δικαστηρίου των Ηνωμένων Πολιτειών στη Δίκη της Ανώτατης Διοίκησης, μέρος των Μεταγενέστερων Δικών της Νυρεμβέργης. Δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για την ευθύνη του για τη σύνταξη του διατάγματος δικαιοδοσίας Μπαρμπαρόσα, το οποίο επέτρεψε τη δολοφονία αμάχων με το πρόσχημα της αντιστάθμισης αντιστασιακής δραστηριότητας.^[1] Η ποινή του επανεξετάστηκε και αυτή η επιείκεια επικρίθηκε έντονα από τον Ρόμπερτ Μπόουι, ο οποίος δήλωσε ότι "[οι Ρέινεκε , φον Κύχλερ και Βάρλιμοντ] εμπλέκονταν άμεσα στο πρόγραμμα, που περιελάμβανε τη δολοφονία κομάντο, κομισάριων και αιχμάλωτων Συμμάχων αερομεταφορέων, καθώς και τη βάναυση κακομεταχείριση κρατουμένων πολέμου".^[2]

Η ποινή του μειώθηκε σε 18 χρόνια το 1951. Απελευθερώθηκε το 1954.

Το 1962, ο Βάρλιμοντ συνέγραψε το βιβλίο "Μέσα στο Αρχηγείο του Χίτλερ 1939-1945".

Πέθανε το 1976 στο Κρόιτ της Βαυαρίας.

Προσωπική ζωή

Ο Βάλτερ Βάρλιμοντ ήταν γιος του Λούις Βάρλιμοντ (1857-1923) και της Άννα Ρινκ (1860-1931). Οι γονείς του κατάγονταν από ήρθαν από το Έιπεν, σήμερα μέρος της γερμανόφωνης κοινότητας του Βελγίου, και μετανάστευσαν στο Όσναμπρικ. Ο πατέρας του ήταν βιβλιοπώλης και αρχαιοδίφης.

Ο Βάλτερ Βάρλιμοντ νυμφεύτηκε το 1927 την Ανίτα φον Κλέιντορφ (1899–1987).

Παραπομπές

1. Hebert 2010, σελ. 3.
2. Schwartz 1993, σελ. 446.

Βιβλιογραφία

• Hitler's Generals: Authoritative Portraits of the Men Who Waged Hitler's War, edited by Correlli Barnett.
• Hebert, Valerie (2010). Hitler's Generals on Trial: The Last War Crimes Tribunal at Nuremberg. Λώρενς, Κάνσας: University Press of Kansas. ISBN 978-0-7006-1698-5. 
• "The Decision in the Mediterranean 1942" by Gen. W. Warlimont in The Decisive Battles of WWII: The German View, edited by H. A. Jacobsen (1965).
• Schwartz, Thomas Alan (1993). American Policy and the Reconstruction of West Germany, 1945–1955. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-43120-0.