Ο Αχμέντ ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Χαλίφα (αραβικά: أحمد بن محمد بن خليفة) θεωρείται ο ιδρυτής της δυναστείας Χαλίφα του Μπαχρέιν, καθώς ήταν ο πρώτος μονάρχης ή χακίμ (δηλ. ηγεμόνας) του Μπαχρέιν. Όλοι οι μονάρχες του Μπαχρέιν είναι απόγονοι του Αχμέντ ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Χαλίφα, που είναι ιστορικά γνωστός ως ο «Αχμέντ αλ-Φατέχ» (Αχμέντ ο Κατακτητής) λόγω της κατάληψης του Μπαχρέιν από τον ίδιο.[1]
Ο Αχμέντ ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Χαλίφα γεννήθηκε στο Κουβέιτ κατά το α΄ μισό του 18ου αιώνα και πέθανε στις 18 Ιουλίου 1795 στο Μπαχρέιν.
Όταν ο Νασρ Αλ-Μαντκούρ, τον οποίο οι Πέρσες είχαν διορίσει ως ηγεμόνα του Μπαχρέιν, πολιόρκησε τη Ζουμπάραχ το 1783, ηττήθηκε και εκδιώχθηκε από έναν στρατό με επικεφαλής τον Αλ Μπιν Αλή, θείο του Αχμέντ ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Χαλίφα.[2] Ο τελευταίος συνέχισε τις στρατιωτικές νίκες και κατέκτησε το Μπαχρέιν το ίδιο έτος.[3][4]
Η δυναστεία έχασε το Κατάρ, κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, όμως διατήρησε το Μπαχρέιν στο οποίο ηγεμονεύει ως σήμερα.
Ο Αχμέντ ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Χαλίφα απέκτησε τέσσερις γιους: Αμντουλλάχ, Σαλμάν, Μωχάμεντ και Γιουσίφ.
Παραπομπές
