Ο Ανδρόνικος (άκμασε 1125-1156) από την Οικογένεια Κοντοστέφανων ήταν αριστοκράτης και στρατιωτικός διοικητής στη Ρωμανία.
Ήταν γιος του Ισαακίου,[2] που υπηρέτησε κατά τη βασιλεία του Αλεξίου Α΄ Κομνηνού με αποκορύφωμα την ανεπιτυχή αποστολή του ως μεγάλου δούκα (ναυάρχου) εναντίον των Νορμανδών το 1107/08.[3][4]
Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως αξιωματικός του στρατού υπό τον Ιωάννη Β΄ Κομνηνό, γιο του Αλεξίου Α΄.[2] Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες· διακρίθηκε αρκετά ώστε να αποκτήσει την εύνοια του Αυτοκράτορα.[5] Η σταδιοδρομία του είναι καλύτερα καταγεγραμμένη κατά τη βασιλεία του Μανουήλ Α΄ Κομνηνού, γιου του Ιωάννη Β΄. Το 1144 διοίκησε την εκστρατεία εναντίον του Ραϋμόνδου των Πουατιέ, συζύγου της Κωνσταντίας πριγκίπισσας της Αντιόχειας. Μαζί του ήταν ο αδελφός του Ιωάννης, ο στρατηγός Προσούχ και ο μεγάλος δούκας (ναύαρχος) Δημήτριος Βρανάς με το στόλο του.
Οι Ρωμαίοι γρήγορα ελευθέρωναν τα φρούρια της Κιλικίας, που είχε καταλάβει ο Ραϋμόνδος και προωθήθηκαν ως τα προάστια της Αντιόχειας, στα οποία έκαναν επιδορμή. Όταν όμως οι Ρωμαίοι άρχισαν την επιστροφή, ο Ραϋμόνδος τους πλησίαζε με τον στρατό του, σκοπεύοντας να τους επιτεθεί. Ο Ανδρόνικος και οι δικοί του πληροφορήθηκαν την παρουσία του με μικρή ακολουθία κοντά στο μέρος που στρατοπέδευσαν και επιτέθηκαν σε αυτόν και στον κύριο στρατό του. Ο τελευταίος αποσύρθηκε γρήγορα πίσω από τα τείχη της Αντιόχειας, ενώ ο Ραϋμόνδος δεν επέστρεψε στην πόλη, παρά μόνο αφού έπεσε η νύχτα.[6]
Ο Ανδρόνικος έλαβε μέρος και στην εκστρατεία στο Μπρίντιζι το 1156, αλλά οι λεπτομέρειες δεν μας είναι γνωστές.[7] Ασθένησε και λίγο πριν αποβιώσει εκάρη μοναχός με το όνομα Αντώνιος.[8]
Νυμφεύτηκε π. το 1125 τη Θεοδώρα Κομνηνή, κόρη του Αδριανού/Ιωάννη Δ΄ αρχιεπισκόπου Αχρίδος (γιου του σεβαστοκράτορα Ισαάκιου Κομνηνού, μεγαλύτερου αδελφού του Αλεξίου Α΄)[9][10] και είχε τέκνα:
Η σύζυγός του επέζησε αυτού, καθώς και ο γιος του Ιωάννης και μία κόρη του.[8]