Το Όμπλαστ του Άστραχαν (ρωσικά: Астраха́нская о́бласть) είναι ομοσπονδιακό υποκείμενο της Ρωσίας, υπαγόμενο στο Νότιο Διαμέρισμα. Πρωτεύουσά της είναι το Άστραχαν, χτισμένο στο δέλτα του ποταμού Βόλγα στην Κασπία Θάλασσα. Στην πρωτεύουσα ζει ο μισός πληθυσμός της περιφέρειας (520.339 κάτοικοι - απογρ. 2010).
Πληθυσμιακά πλειοψηφούν οι Ρώσοι (69,7%) και ακολουθούν οι Κοζάκοι (14,2%) και οι Τάταροι (7%).
Κατά τον ύστερο μεσαίωνα στα εδάφη της περιφέρειας βρισκόταν η πρωτεύουσα της Χρυσής Ορδής, το Σαράι.
Η περιφέρεια Αστραχάν είναι πατρίδα των Μπουζάν, μιας από τις αρκετές σλαβικές φυλές απ'όπου κατάγονται οι Ρώσοι.[3] Ζούσαν στη νότια Ρωσία και κατοικούσαν στην περιοχή γύρω από τον ποταμό Μπουζάν. Η περιφέρεια Μπουζάν ιδρύθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 1943 στα μέρη των περιοχών της καταργημένης ΑΣΣΔ Καλμικίας και το όκρουγκ του Αστραχάν στην περιφέρεια Στάλινγκραντ.[4] Τον Αύγουστο με Δεκέμβριο του 1942 οι Γερμανοί εισβολείς έφτασαν στα εδάφη της περιφέρειας και κατείχαν εδάφη της μέχρι το 1943.
Από τις 8 Οκτωβρίου 1980 μέχρι τις 27 Οκτωβρίου 1984, υπό την ηγεσία του Νικολάι Μπαϊμπάκοφ,[α] η ΕΣΣΔ διεξήγαγε δεκαπέντε πυρηνικές δοκιμές βαθιά στο υπέδαφος για το πρόγραμμα Πυρηνικές Εκρήξεις για την Εθνική Οικονομία στον χώρο Βέγκα στην έρημο Ριν στα ανατολικά της περιφέρειας, λιγότερο από 50 χιλιόμετρα από το Αστραχάν. Στόχος ήταν η δημιουργία ταμιευτήρων για την αποθήκευση φυσικού αερίου.[5][6] Λόγω του βάθους της έκρηξης (975 με 1.100 μέτρα κάτω από το έδαφος) και το σχετικά χαμηλό βάρος των εκρήξεων (3.2 με 13.5 κιλοτόνοι) δεν απελευθερώθηκε ραδιενέργεια.[5] Αυτές οι εκρήξεις είχαν χαμηλότερο βάρος από αυτές του εγχειρήματος Ζαφείρι, που γίνονταν 40 χιλιόμετρα νότια-νοτιοδυτικά του Αρινμπούρκ, για να μειωθεί η πιθανή σεισμική καταστροφή σε κοντινές πόλεις στο δέλτα του Βόλγα, συμπεριλαμβανομένου του Αστραχάν.[6][7] Εκείνη την εποχή, τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στο Αστραχάν, με βάθος 3.900 με 4.100 μέτρα, μπορεί να περιέχει ακόμη και 6 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου, ποσότητα παρόμοια με αυτή στο Ουρενγκόι. Το 2017, το κοίτασμα Αστραχάνσκογιε, 60 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Αστραχάν και 40 χιλιόμετρα στη μέση του τόξου του Αστραχάν, είναι το ένατο μεγαλύτερο κοίτασμα στη Ρωσία και το μεγαλύτερο στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας, με εκτιμώμενα κοιτάσματα φυσικού αερίου 2.9 τρισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων. Το κοίτασμα διαχειρίζεται η Γκαζπρόμ Ντομπύτσα Αστραχάν, θυγατρική της Γκαζπρόμ.[8] Το κοίτασμα παράγει και αρκετό θείο.[8][9][10][11][12][13]
Σύγχρονη ιστορία
Στις 30 Οκτωβρίου 1997, οι περιφέρειες Αστραχάν, Κίροφ, Μούρμανσκ, Ουλιάνοφσκ και Γιαροσλάβλ υπέγραψαν μια συμφωνία διαμοιράσματος εξουσιών με τη ρωσική κυβέρνηση, παραχωρώντας στην περιφέρεια αυτονομία.[14] Η συμφωνία καταργήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2001.[15]
Πολιτική
Η έδρα του κυβερνήτη και της κυβέρνησης της περιφέρειας (όμπλαστ) του Αστραχάν στην οδό Σαβιέτσκαγια.
Επί σοβιετικής εποχής, την εξουσία μοιράζονταν τρία άτομα: ο γενικός γραμματέας του τοπικού παραρτήματος του ΚΚΣΕ (ο οποίος είχε τη μεγαλύτερη εξουσία στην περιοχή), ο πρόεδρος του σοβιέτ (δηλαδή της τοπικής νομοθετικής συνέλευσης) και ο πρόεδρος της εκτελεστικής επιτροπής του όμπλαστ.
Από το 1991 ο κυβερνήτης και το κοινοβούλιο εξουσιάζουν την περιοχή. Το κοινοβούλιο εκλέγεται από τον λαό, ενώ ο κυβερνήτης είτε είναι διορισμένος είτε εκλεγμένος.
Το σημαντικότερο έγγραφο στο όμπλαστ είναι η χάρτα του Όμπλαστ του Αστραχάν, το καταστατικό της περιοχής. Η νομοθετική συνέλευση περνά τους νόμους, τα ψηφίσματα και άλλες νομικές πράξεις και επιβλέπει την τήρηση των νόμων. Η κυβέρνηση του όμπλαστ είναι το υψηλότερο πολιτικό όργανο που ασχολείται με τη διακυβέρνηση του όμπλαστ.
Η διοίκηση στηρίζει το έργο του κυβερνήτη που είναι ο ανώτατος αξιωματούχος στην περιοχή και δρα ως εγγυητής της τήρησης του καταστατικού του Κράι τηρώντας το σύνταγμα της Ρωσίας. Κυβερνήτης σήμερα (Απρίλιος 2021) είναι ο Ίγκορ Μπάμπουσκιν.
Η περιφέρεια του Αστραχάν έχει 11 επαρχίες, 6 πόλεις και 7 οικισμούς αστικού τύπου.
Δημογραφία
Πληθυσμός
Στην απογραφή του 2010 ο πληθυσμός της περιφέρειας είναι 1.010.073 κάτοικοι, συνεχίζοντας μια ελαφριά αυξητική τάση από τους 1.005.276 κατοίκους το 2002 και τους 998.114 κατοίκους το 1989.
Η τοπική ομάδα των ρωσικών ποικιλιών είναι γνωστή ως Ρωσικά του Αστραχάν, όρος ο οποίος αναφέρεται σε αρκετές διαλέκτους που ομιλούνται εντός και γύρω από το έδαφος της περιφέρειας του Αστραχάν.
95.217 άτομα εγγράφησαν από διοικητικές βάσεις δεδομένων και ως εκ τούτου δεν είχαν τη δυνατότητα να δηλώσουν ότι ανήκουν σε κάποια εθνότητα. Εκτιμάται ότι η αναλογία των εθνοτήτων σε αυτή την ομάδα είναι η ίδια με τις δηλωμένες εθνότητες.[21]
Θρησκεία
Οι κύριες θρησκείες στην περιφέρεια Αστραχάν το 2012 (Σρέντα Αρένα Άτλας)[22][23]
Σύμφωνα με έρευνα του 2012 με δείγμα 56.900 ατόμων[22], το 46% του πληθυσμού της περιφέρειας ανήκει στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, το 4% είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί που δεν ανήκουν σε κάποια εκκλησία ή ανήκουν σε άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, ένα 2% είναι χριστιανοί χωρίς να ανήκουν σε κάποιο δόγμα, ένα 14% είναι Μουσουλμάνοι και άλλο ένα 2% είναι ροντνόβεροι (Σλαβική θρησκεία) ή ανήκουν σε άλλες λαϊκές θρησκείες. Το 16% των ερωτηθέντων δηλώνει ότι είναι πνευματικοί αλλά μη θρησκευόμενοι, ένα 6% είναι άθεοι και ένα 10% ανήκει σε άλλες θρησκείες ή δεν απάντησε στην έρευνα.[22]
Ο ιουδαϊσμός και ο βουδισμός είναι μικρές θρησκευτικές κοινότητες στην περιφέρεια και έχουν ένα ναό έκαστος. Δεν εκπροσωπήθηκαν στην έρευνα που αναφέρεται πάνω, η οποία είναι πάντως αρκετά αντιπροσωπευτική της θρησκευτικής δημογραφίας στην περιοχή.
↑Το 1963, με υποστήριξη από άτομα του εγχειρήματος πετρελαίου του Κρασνοντάρ (Κρασναντάρνέφτεπραγιέκτ), ο Νικολάι Κονσταντίνοβιτς Μπαϊμπάκοφ κέρδισε το Βραβείο Λένιν στην τεχνολογία για την ανακάλυψη και ανάπτυξη των πεδίων συμπυκνωμένων φυσικού αερίου. Αργότερα, ως πρόεδρος της Γκοσπλάν από τις 2 Οκτωβρίου 1965 μέχρι τις 14 Οκτωβρίου 1985 επεδίωξε ενεργά την ανάπτυξη των πεδίων αυτών σε όλη την επικράτεια της Σοβιετικής Ένωσης.
↑Σφάλμα αναφοράς: Σφάλμα παραπομπής: Λανθασμένο <ref>. Δεν υπάρχει κείμενο για τις παραπομπές με όνομα Established.
↑ 5,05,1Victor H. Mikhaylov (επιμ.). «Ядерные испытания в СССР» [Nuclear tests in the USSR]. Ministry of Atomic Energy and the Ministry of Defense of the Russian Federation (στα Ρωσικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2017.
↑ 6,06,1Nordyke, M. D. (1 Σεπτεμβρίου 2000). «Underground Cavities for Storage of Gas Condensate». The Soviet Program for Peaceful Uses of Nuclear Explosions(PDF). Lawrence Livermore National Laboratory. σελίδες 36–41. doi:10.2172/793554. Report no.: UCRL-ID-124410 Rev 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο(PDF) στις 23 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2017. U. S. Department of Energy contract no.: W-7405-Eng48.
↑«ДЕМОГРАФИЧЕСКАЯ СИТУАЦИЯ». web.archive.org. 5 Οκτωβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2021.CS1 maint: Unfit url (link)
1 Δεν περιλαμβάνονται στον πίνακα των Ομόσπονδων ενοτήτων της Ρωσίας, η Κριμαία (συμπεριλαμβανομένης της Σεβαστούπολης), το Λουγκάνσκ και το Ντονέτσκ, τα οποία είναι Νόμιμα Περιοχές της Ουκρανικής Επικράτειας, με κυρίως Ρωσικό πληθυσμό, τα οποία κατέχει παράνομα διά της βίας η Ρωσία από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 με την Εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Αναγνωρισμένα ως τμήμα της Ουκρανίας από την πλειονότητα της διεθνούς κοινότητας. Η Προσάρτηση της Κριμαίας στην Ρωσία, η οποία έλαβε χώρα το 2014, άλλα και η ανακήρυξη των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ, θεωρούνται επίσης διεθνώς παράνομες και έχουν παραβιάσει το Πρωτόκολλο του Μινσκ, άλλα και τον Καταστατικό χάρτη του ΟΗΕ. Επίσης η ανακήρυξη των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ, αμφισβητείται και από ίδια την Ρωσία, για το αν τις έχει αναγνωρίσει, αν και είναι μοναδική κυρίαρχη χώρα διεθνώς που επιχείρησε να τις αναγνωρίσει. Επίσης η Ρωσία ισχυρίζεται ότι τα εδάφη αυτά αποτελούν μέρος της Επικράτειας της, αναρτώντας η Κυβέρνηση της προπαγανδιστικούς χάρτες, με στόχο να παραπλανήσει τον κόσμο, ότι τα εδάφη αυτά είναι δικά της.
.jpg)
