Το χωριό είναι χτισμένο κοντά στο ομώνυμο ακρωτήριο το οποίο σε όλη την έκτασή του καλύπτεται από βουνά, γνωστά ως τα «Μαύρα βουνά». Στην περιοχή λειτουργούν νταμάρια που εφοδιάζουν με υλικά όλο τον Νομό Αχαΐας. Ακόμα, υπάρχουν στρατιωτικά φυλάκια, ραντάρ και ναυτικά οχυρά. Επίσης, εκεί βρίσκεται και το Αεροδρόμιο Αράξου, πολιτικό και στρατιωτικό. Σχετικά κοντά στο χωριό υπάρχουν οι παραλίες «Γιανισκάρι» και «Καλόγρια», που είναι από τις ωραιότερες της Αχαΐας, καθώς και η λιμνοθάλασσα του Αράξου και η λιμνοθάλασσα Προκόπου. Στην περιοχή βρίσκεται και το Τείχος των Δυμαίων.
Ιστορία
Το χωριό χωρίζεται σε δύο οικισμούς που δημιουργήθηκαν από βοσκούς που περνούσαν εκεί το χειμώνα με τα κοπάδια τους. Οι κτηνοτρόφοι αυτοί έρχονταν από το ορεινό χωριό Γκέρμπεσι (νυν Προφήτης Ηλίας) των Καλαβρύτων και γι' αυτό το αρχικό όνομα του χωριού ήταν (Κάτω) Γκέρμπεσι.
Διοικητική εξέλιξη
Από το 1836 έως το 1841, ήταν δημοτικό διαμέρισμα του τότε Δήμου Αράξου.
Με το ΦΕΚ 50Α της 25/07/1879 ο οικισμός, που τότε ονομαζόταν Γκέρμπεσι, προσαρτάται στον τότε Δήμο Δύμης. Με το ΦΕΚ 256Α της 28/08/1912 αποσπάται από τον τότε Δήμο Δύμης και προσαρτάται στην κοινότητα Στριγκλέϊκων.
Με το ΦΕΚ 156Α της 08/08/1928 ο οικισμός μετονομάστηκε από Γκέρμπεσι σε Παραλίμνη.
Με το ΦΕΚ 143Α της 12/04/1929 ο οικισμός αποσπάστηκε από την κοινότητα Στριγκλέϊκων και προσαρτήθηκε στην κοινότητα Λακκόπετρας. Με το ΦΕΚ 148Α της 18/07/1947 ο οικισμός αποσπάστηκε από την κοινότητα Λακκόπετρας και ορίστηκε ως έδρα της κοινότητας Παραλίμνης.
Με ΦΕΚ 125Α της 21/05/1956 ο οικισμός μετονομάστηκε από Παραλίμνη σε Άραξος.
Ο Αράξος είναι χαρακτηρισμένος ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση ως κοινότητα 25,123 χμ²[3]. Η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού και της κοινότητας είναι η εξής:
↑Ο οικισμός Ταξιάρχες απογράφηκε αυτοτελώς μόνο δύο φορές, το 1971 και το 1981, αλλά έπαψε να υφίσταται ως οικισμός, αφού πρόκειται για στρατιωτική μονάδα. Λουλούδης 2010, σελ. 130-131.
