Οι τροχιές του Όρκου (μπλε), του Πλούτωνα (κόκκινο) και του Ποσειδώνα (γκρι). Οι θέσεις του Όρκου και του Πλούτωνα τον Απρίλιο του 2006.
Η τροχιά του Όρκου είναι όμοια με αυτή του Πλούτωνα, δηλαδή έχει τροχιακή αντήχηση με τον Ποσειδώνα 2:3, γεγονός που προσδίδει στην τροχιά του Όρκου σταθερότητα και για πάνω από 14.000 χρόνια δεν πλησιάζει τον Ποσειδώνα σε απόσταση μικρότερη από 14 ΑΜ.[6]. Λόγω αυτής της αντήχησης ο Όρκος και ο Πλούτωνας βρίσκονται πάντα στις αντίθετες από τον Ήλιο πλευρές και λόγο αυτού του γεγονότος και των παρόμοιων τροχιών ο Όρκος περιγράφεται κάποιες φορές ως "αντιπλούτωνας".[7]
Το αφήλιό του βρίσκεται 7,2 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (48,1 ΑΜ) μακριά από τον Ήλιο και το περιήλιό του είναι 4,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (30,8 ΑΜ) από τον Ήλιο, με τη μέση απόσταση να είναι 5,9 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (39,5 ΑΜ) από τον Ήλιο. Η περιφορά του διαρκεί 248 χρόνια. Προς το παρόν βρίσκεται κοντά στο αφήλιό του, 47,8 ΑΜ από τον Ήλιο[5], και θα φτάσει το αφήλιό του 2019.[8].
Φυσικά χαρακτηριστικά
Μέγεθος
Ο Όρκος μόνος του (χωρίς να συνυπολογίζεται και ο Βανθ) υπολογίζεται με βάσεις παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χέρσελ έχει διάμετρο 910±25 χιλιόμετρα[2] και απόλυτο μέγεθος 2,3 (το συγκρίσιμο 50000 Κουάοαρ έχει 2,7). Η λευκαύγειά του είναι μεταξύ 0,22 και 0,25, όπως υπολογίζεται ότι είναι τυπική στα μεταποσειδώνια αντικείμενα με διάμετρο περίπου 1000 χιλιόμετρα.[3]
Μάζα
Επειδή ο Όρκος έχει δορυφόρο, η μάζα του συστήματος υπολογίζεται ότι είναι 6,32 ±0,05 × 1020kg, ή περίπου το 4% του μεγαλύτερου πλανήτη νάνου, της Έριδος.[4]
Φάσμα και Επιφάνεια
Η επιφάνειά του αποτελείται από πάγο σε ποσοστό 30% με 50%, παρόμοιο με αυτό του Τρίτωνα, ανθρακούχες ενώσεις και μεθανικό πάγο σε ποσοστό λιγότερο από 30%. Η παρουσία κρυσταλλικού πάγου και αμμωνίας υποδεικνύουν κάποια γεωλογική δραστηριότητα (κρυοηφαιστειακότητα).[9] Έχει ουδέτερο χρώμα.
Κρυοηφαιστειακή Δραστηριότητα
Η παρουσία κρυσταλλικού πάγου νερού και πιθανώς πάγου αμμωνίας, ίσως να υποδεικνύει πως ένας μηχανισμός ανανέωσης ήταν ενεργός στην επιφάνεια του Όρκου κατά το παρελθόν. Δεν έχει ανιχνευθεί έως τώρα σε κανένα άλλο μεταποσειδώνιο αντικείμενο, αμμωνία και σε κανένα δορυφόρο που αποτελείται από πάγο, εκτός από τη Μιράντα. Από την άλλη, ο κρυσταλλικός πάγος στις επιφάνειες των μεταποσειδώνιων αντικείμενων θα πρέπει να έχει γίνει τελείως άμορφος από τη γαλαξιακή και Ηλιακή ακτινοβολία σε περίπου 10 εκατομμύρια χρόνια. Κάποιοι υπολογισμοί δείχνουν πως η κρυφή ηφαιστειακή δραστηριότητα, η οποία θεωρείται ως πιθανός μηχανισμός ανανέωσης, μπορεί να είναι πράγματι εφικτή σε μεταποσειδώνια αντικείμενα μεγαλύτερα των 1000 χιλιομέτρων. Ο Όρκος ίσως να έχει περάσει τουλάχιστον ένα τέτοιο επεισόδιο στο παρελθόν, το οποίο μετέτρεψε τον άμορφο πάγο νερού στην επιφάνειά του σε κρυσταλλικό. Ο επικρατέστερος τύπος ηφαιστειακής δραστηριότητας ίσως να είναι ηφαίστεια έκρηξης ύδατος τα οποία προκαλούνται από την εκρηκτική διάλυση του μεθανίου από νερό - η αμμωνία λιώνει.
Μοντέλα της εσωτερικής θέρμανσης που προέκυψαν μέσω της ραδιενεργούς φθοράς δείχνουν πως ο Όρκος ίσως να μπορούσε να διατηρήσει ένα υγρό ωκεανό κάτω από την επιφάνειά του.
Δορυφόρος
Από τις 13 Νοεμβρίου του 2005 και με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Χαμπλ οι Μ. Μπράουν και Τ.Α. Σούερ είχαν εντοπίσει ένα αντικείμενο γύρω από τον Όρκο. Στις 22 Φεβρουαρίου του 2007 ανακοινώθηκε επίσημα ο δορυφόρος του Όρκου.[10][11]. Το 2010 πήρε την επίσημη ονομασία Βανθ,[12] από τον ομώνυμο θηλυκό φτερωτό δαίμονα της ετρουσκικής μυθολογίας, που συνόδευε τις ψυχές των νεκρών στον κάτω κόσμο. Περιφέρεται γύρω από τον Όρκο σε μία σχεδόν κυκλική τροχιά με εκκεντρότητα μικρότερη από 0,001, και περίοδο περιστροφής 9,539 ημέρες. Περιφέρεται σε απόσταση μόνο 9.006 ± 16 χλμ. από τον Όρκο και έχει διάμετρο περίπου 276 ± 17 χιλιόμετρα, αν έχει την ίδια λευκαύγεια με τον Όρκο.[11].
Καλλιτεχνική απεικόνιση των μεγαλύτερων μεταποσειδώνιων αντικειμένων.
Ο 90482 Όρκος και ο φυσικός δορυφόρος του Βανθ. (καλλιτεχνική αναπαράσταση)
↑ 2,02,12,22,3S. Fornasier, E. Lellouch, T. Müller, P. Santos-Sanz, P. Panuzzo, C. Kiss, T. Lim, M. Mommert, D. Bockelée-Morvan, E. Vilenius, J. Stansberry, G.P. Tozzi, S. Mottola, A. Delsanti, J. Crovisier, R. Duffard, F. Henry, P. Lacerda, A. Barucci, A. Gicquel (2013). «TNOs are Cool: A survey of the trans-Neptunian region. VIII. Combined Herschel PACS and SPIRE observations of 9 bright targets at 70--500 micron».
.svg){kind=small}
