PROFILBARU.COM

**120347 Σαλάσια**

Ανακάλυψη^[1]
Ανακαλύφθηκε από	H. G. Roe, Μπράουν, K. M. Barkume
Ανακαλύφθηκε στις	22 Σεπτεμβρίου 2004
Χαρακτηριστικά τροχιάς^[1]
Αφήλιο	46,461 AU
Περιήλιο	37,684 AU
Ημιάξονας τροχιάς	42,073 AU
Εκκεντρότητα	0,1043
Περίοδος περιφοράς	272,9 χρόνια
Κλίση	23,945° ως προς την Εκλειπτική
Μήκος του ανερχόμενου σημείου	280,24°
Όρισμα του περιηλίου	309,59°
Δορυφόροι	1
Φυσικά Χαρακτηριστικά
Διάμετρος	874 ±32 km ^[2]
Μάζα	4,4 ×10²⁰ kg^[2]
Μέση πυκνότητα	1,29 ±0,29 g/cm³
Λευκαύγεια	0,045^[3]
Φαινόμενο μέγεθος	20,8^[4]
Αστρονομική περίοδος περιστροφής	6,09 h^[1]
Απόλυτο μέγεθος	4,21^[1] 4,26^[3]

Το 120347 Σαλάσια ή 2004 SB₆₀ είναι ένα κλασικό αντικείμενο της ζώνης του Κάιπερ με διάμετρο περίπου 900 χιλιόμετρα και ένα δορυφόρο. Ανακαλύφθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2004. Πήρε το όνομά του από την ρωμαϊκή θεότητα Σαλάσια, η οποία ήταν σύζυγος του Ποσειδώνα. Αντιστοιχεί στην Αμφιτρίτη.

Φυσικά χαρακτηριστικά

Η Σαλάσια αν και όπως τα χαουμεειδή αντικείμενα έχει κλίση περίπου 24° ως προς της εκλειπτική, δεν ανήκει στην οικογένεια αυτή, καθώς στο φάσμα στην εγγύς υπέρυθρη ακτινοβολία δεν έχει ουσιαστικά χαρακτηριστικά και δείχνει ότι συγκέντρωση πάγου μικρότερη από 5%.^[5] Η Σαλάσια έχει χαμηλή λευκαύγεια, αφού αντανακλά μόλις το 4% του φωτός που πέφτει στην επιφάνειά της.^[3] Αυτό είναι το χαμηλότερο γνωστό για ένα μεγάλο μεταποσειδώνιο αντικείμενο.

Η διάμετρος της Σαλάσιας με βάση παρατηρήσεις από τα διαστημικά τηλεσκόπια Χαμπλ και Σπίτζερ είναι 905±103 χλμ.^[6] Με βάση παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χέρσελ το 2012, η Σαλάσια έχει διάμετρο 901 ±45 χιλιόμετρα, δηλαδή, έχει παρόμοιες διαστάσεις με το 90482 Όρκο και είναι λίγο μικρότερο από τα 50000 Κουάοαρ και (307261) 2002 MS₄.^[3] Συνυπολογίζοντας επιπλέον παρατηρήσεις από το Χέρσελ υπολογίστηκε ότι η Σαλάσια έχει διάμετρο 874 ±32 χιλιόμετρα.^[2] Η μάζα του διπλού συστήματος υπολογίστηκε σε 4,38±0,16×10²⁰ κιλά. Συγκρίνοντας τη διάμετρο της Σαλάσιας και της Ακταίας υπολογίστηκε ότι το 96% της μάζας του συστήματος πρέπει να ανήκει στην Σαλάσια και αυτή η μάζα μπορεί να είναι αρκετή για να δώσει στη Σαλάσια σφαιροειδές σχήμα.^[3] Η πυκνότητα της Σαλάσιας είναι μεγαλύτερη από 1 g/cm³, με τιμές 1,29 ±0,29 g/cm³. Είναι η μικρότερη πυκνότητα που έχει βρεθεί για μεγάλου μεγέθους μεταποσειδώνιο αντικείμενο,^[6] ενώ δείχνει ότι το εσωτερικό της Σαλάσιας μπορεί να έχει συγκριτικά περισσότερο πάγο.^[2]

Δορυφόρος

Η Σαλάσια έχει ένα δορυφόρο με διάμετρο περίπου 300 χιλιόμετρα που περιφέρεται σε απόσταση 5.600 χιλιομέτρων σε πεντέμιση ημέρες ^[7]. Ονομάζεται Ακταία. Όσον αφορά το μέγεθος των συστατικών του, το διπλό σύστημα μοιάζει πολύ με αυτού του Όρκου και του Βανθ.^[2]

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 JPL Small-Body Database Browser, ανακτήθηκε 6 Μαΐου 2013
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 S. Fornasier, E. Lellouch, T. Müller, P. Santos-Sanz, P. Panuzzo, C. Kiss, T. Lim, M. Mommert, D. Bockelée-Morvan, E. Vilenius, J. Stansberry, G.P. Tozzi, S. Mottola, A. Delsanti, J. Crovisier, R. Duffard, F. Henry, P. Lacerda, A. Barucci, A. Gicquel (2013). «TNOs are Cool: A survey of the trans-Neptunian region. VIII. Combined Herschel PACS and SPIRE observations of 9 bright targets at 70--500 micron».
arXiv:1305.0449v2
.
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 E. Vilenius, C. Kiss, M. Mommert, T. Müller, P. Santos-Sanz, A. Pal, J. Stansberry, M. Mueller, N. Peixinho, S. Fornasier, E. Lellouch, A. Delsanti, A. Thirouin, J. L. Ortiz, R. Duﬀard, D. Perna, N. Szalai, S. Protopapa, F. Henry, D. Hestroﬀer, M. Rengel, E. Dotto, & P. Hartogh (Απρίλιος 2012). «“TNOs are Cool”: A survey of the trans-Neptunian region VI. Herschel/PACS observations and thermal modeling of 19 classical Kuiper belt objects». Astronomy and Astrophysics. http://arxiv.org/pdf/1204.0697v1.pdf.
↑ AstDyS Ephemerides for 120347 2004 SB60, ανακτήθηκε 29 Νοεμβρίου 2009
↑ E.L. Schaller and M.E. Brown (2008). «Detection of Additional Members of the 2003 EL61 Collisional Family via Near-Infrared Spectroscopy». Astrophysical Journal. doi:10.1086/592232. Bibcode: 2008ApJ...684L.107S.
↑ ^6,0 ^6,1 J.A. Stansberry (2012). «Physical Properties of Trans-Neptunian Binaries (120347) Salacia–Actaea and (42355) Typhon–Echidna». Elsevier. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2012.
↑ http://www.johnstonsarchive.net/astro/astmoons/am-120347.html