{{χωρίς παραπομπές|23|04|2025}}
Η Φαίδρα ήταν κόρη του Μίνωα, βασιλιά της αρχαίας Κρήτης, και της Πασιφάης. Ήταν η δεύτερη γυναίκα του ήρωα και βασιλιά της Αθήνας Θησέα.
Κατά την Ελληνική Μυθολογία, η Φαίδρα κυριεύθηκε από σφοδρό έρωτα για τον ξακουστό για την ομορφιά, γιο του Θησέα (εκ της Ιππολύτης), τον Ιππόλυτο, στη προσπάθειά της να τον σαγηνεύσει, εκείνος την απέκρουσε. Σε άλλη συνάντηση η Φαίδρα δεν δίστασε να πέσει στα πόδια του και να τον παρακαλεί με δάκρυα να ανταποκριθεί στον παράφορο έρωτά της. Ο Ιππόλυτος την απέπεμψε σκαιότατα και η Φαίδρα μέσα στην οργή της έσκισε τα ενδύματά της και τρέχοντας παρουσιάσθηκε ημίγυμνη στον Θησέα, διαβάλλοντας τον Ιππόλυτο ότι προσπάθησε να τη βιάσει. Ο Θησέας έδιωξε από τη χώρα τον Ιππόλυτο, ο οποίος φεύγοντας σκοτώθηκε καθώς τ΄ άλογα του άρματός του αφήνιασαν στη αιφνίδια θέα ενός τέρατος που είχε εκβρασθεί από τη θάλασσα. Όταν η Φαίδρα έμαθε για τον θάνατο του Ιππόλυτου, αισθανόμενη ντροπή και ενοχές, αυτοκτόνησε δι' απαγχονισμού.
Τον μύθο αυτό χρησιμοποίησε ο Ευριπίδης στη τραγωδία του «Ιππόλυτος», καθώς επίσης και πολλοί άλλοι αρχαίοι ποιητές και καλλιτέχνες.