Σχοινούδι Ίμβρου

Συντεταγμένες: 40°9′4″N 25°46′16″E

Σχοινούδι Ίμβρου
Σχοινούδι Ίμβρου 40°9′5″N 25°46′16″E
Χώρα	Τουρκία
Διοικητική υπαγωγή	Γκιοκτσέαντα
Ταχ. κωδ.	17760
Ζώνη ώρας	UTC+03:00
Σχετικά πολυμέσα

Το Σχοινούδι (τουρκικά: Dereköy‎‎) είναι χωριό της νήσου Ίμβρου στην περιφέρεια Ίμβρου της επαρχίας Τσανάκκαλε της Τουρκίας. Το Σχοινούδι βρίσκεται περίπου 14 χλμ. νοτιοδυτικά της διοικητικής πρωτεύουσας της Ίμβρου (της Παναγίας). Σύμφωνα με την τελευταία απογραφή, το Σχοινούδι είχε 265 κατοίκους ( κατά το 2014). Κατά την δεκαετία του 1960 ο πληθυσμός του ξεπερνούσε τις 3000 κατοίκους, όλοι τους Έλληνες. Φαίρεται, οτι ήταν το μεγαλύτερο (πολυπληθέστερο) και πλουσιότερο χωριό ολόκληρης της Τουρκίας. Στο 6τάξειο μειωνοτικό δημοτικό σχολείο του, το 1964 σπούδαζαν 301 μαθητές.

Σήμερα, ο πληθυσμός του Σχοινουδίου αποτελείται κυρίως από σουνίτες Τούρκους και Κούρδους, ενώ στον οικισμό ζουν και ορισμένοι από τους εναπομείναντες Ορθόδοξους Έλληνες. Το Σχοινούδι βρίσκεται δίπλα στό χωριό Αγρίδια, ενώ λίγο μακρύτερα βρίσκονται τα χωριά Άγιοι Θεόδωροι, και Παναγία. Είναι το τελευταίο ελληνικό χωριό στό δυτικότερο σημείο της τουρκικής επικράτειας (βρίσκεται απέναντι απο την Πλάκα της Λήμνου). Μετά τις δεκαετίες του 1970 και του 1990 οικοδομήθηκαν δυο αμιγώς τουρκικοί οικισμοί δυτικότερα του Σχοινουδίου, το Ugurlu και το Sirinkoy αντίστοιχα. Σώζονται τα ερείπια ενετικού κάστρου στη θέση Παλαιόκαστρο.Πρόσφατα η αρχαιολογική σκαπάνη στην περιοχή του Σχοινουδίου - Ugurlu, ανέδειξε ευρήματα της νεολιθικής εποχής (4.500 - 6000 χρόνια π.Χ.).

Στο παρελθόν στο Σχοινούδι λειτουργούσαν αγροτικές φυλακές ανοικτού τύπου που φιλοξενούσαν βαρυποινίτες και αποτέλεσαν μοχλό πίεσης για τον ελληνικό πληθυσμό του χωριού^[1].

Δημογραφία

Δεδομένα πληθυσμού χωριών ανά έτη
2007
2000	229
1997	-

Παραπομπές

1. Borntrager, Ekkehard W. (2004). «Μειονότητες στο Αιγαίο. Μια διαχρονική σύνοψη με βάση πληθυσμιακά και πολιτικο-πολιτισμικά στοιχεία από την ίδρυση του ελληνικού κράτους». Στο: Αργυρίου, Αστέριος. Η Ελλάδα των νησιών από τη Φραγκοκρατία ως σήμερα. Β΄. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα. σελ. 527.