Ο Π.Α.Σ. Ναυπακτιακός Αστέρας προέκυψε από τη συγχώνευση των ομάδων «Ναυπακτιακού» και «Αστέρα Ναυπάκτου» κατά τη δεκαετία του 1960. Το 2011 συγχωνεύτηκε με την ομάδα «Ακαδημία Ναυπάκτου». Έδρα της ομάδας είναι το Παπαχαραλάμπειο Εθνικό Στάδιο, χωρητικότητας 1.650 θέσεων.
Ιστορία
Προέλευση και ίδρυση του συλλόγου
Πριν την ίδρυση του Ναυπακτιακού Αστέρα στην Ναύπακτο υπήρχαν ο «Αστέρας Ναυπάκτου» (με Αρ. Πρωτ. 1107 και ημερομηνία ίδρυσης 16 Απριλίου1958) και ο «Ναυπακτιακός» (με Αρ. Πρωτ. 604 και ημερομηνία ίδρυσης 10 Αυγούστου1959) που αποτελούσαν τις πιο σημαντικές και μοναδικές επίσημες ομάδες της κωμόπολης την εποχή εκείνη. Επίσης υπήρχαν οι «Απόλλων», «Προοδευτική», «Δόξα», «Άρης», «Σπάρτακος» και «Αγία Παρασκευή» οι οποίες είχαν χαρακτήρα συνοικιακού επιπέδου και αφού αδυνατούσαν δεν κατάφεραν να επισημοποιηθούν και εύλογα βρέθηκαν έξω από το επίκεντρο. Ύστερα από κάποιες πρωτοβουλίες της εποχής εκείνης επικράτησε η λογική της συγχώνευσης, με την αγάπη και την υποστήριξη όλων των φιλάθλων. Πρωτεργάτης του Αστέρα ήταν ο Κώστας Μπερετάνος και ο Ναυπακτιακός ιδρύθηκε με πρόεδρο τον Γιάννη Γκολιόπουλο, μέχρι και τη συγχώνευση. Επίσης, το 1964-65 πρόεδρος του Αστέρα διετέλεσε ο Γιάννης Παπανδρέου.
Το 1965 πάρθηκε η απόφαση της συγχώνευσης και οι Ναυπακτιακός και Αστέρας Ναυπάκτου ένωσαν τις δυνάμεις τους και από την ιστορική ένωση των δύο ομάδων προέκυψε μια ενιαία ισχυρή ομάδα που δεν «κουβάλησε» διαχωριστικές γραμμές. Προς τιμή του ευεργέτη της Ναυπάκτου Δημητρίου Παπαχαραλάμπους η ομάδα ονομάστηκε «Παπαχαραλάμπειος Αθλητικός Σύλλογος “ο Ναυπακτιακός Αστέρας”».
Πρωτάθλημα Αχαΐας
Από το 1950 μέχρι το 1967, λόγω πληθώρας ομάδων, η Ε.Π.Σ. Αχαΐας διοργάνωνε πρωτάθλημα περιφέρειας Α', Β' και Γ' κατηγορίας στο οποίο συμμετείχαν οι ομάδες από την Αιτωλοακαρνανία, την Ηλεία, την Κεφαλλονιά, τη Ζάκυνθο και από την Αχαΐα εκτός της Επαρχίας Πατρών που συμμετείχαν στο πρωτάθλημα Πατρών. Στο τέλος κάθε αγωνιστικής περιόδου οι πρωταθλητές των δύο πρωταθλημάτων (Πατρών και περιφερειακό) αγωνίζονταν σε διπλούς αγώνες για τον πρωταθλητή της Ένωσης. Η ομάδα του Αστέρα εξαρχής χρησιμοποιούσε ως έδρα τα γήπεδα του Αχιλλέα Πατρών, της Παναχαικής και του Ολυμπιακού Πατρών. Το 1964-65 κατέκτησε το πρωτάθλημα.
Η ομάδα του Ναυπακτιακού Αστέρα ύστερα από την συγχώνευση ορίστηκε να παίξει διπλό αγώνα διαβάθμισης με τον Ατρόμητο Λάππα ώστε να προαχθεί μια ομάδα σε ανώτερη κατηγορία. Στο εκτός έδρας παιχνίδι στην Πάτρα οι ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες με 2-2, ενώ στη Ναύπακτο ο Ναυπακτιακός Αστέρας επικράτησε με 1-0 και πήρε το εισιτήριο. Στο πρωτάθλημα του 1967-68 ο Ναυπακτιακός Αστέρας συμμετείχε στην Β' Κατηγορία. Την εν λόγω περίοδο (1967-68) διεξήχθησαν σε όλες της κατηγορίες μικτά Πρωταθλήματα. Πάντως διεκδίκησε με πείσμα την άνοδο φέρνοντας εκπληκτικά αποτελέσματα. Παίκτες της εποχής εκείνης οι Περικλής Καραγιώργος, Ντούνης, Γιάννης Δρακούλης, Λουκόπουλος Βασίλης (Λάκης), Παπανικολάου, Μιχάλης Ζαμπάρας, Ρήγας, Καλλιαμπάκος, Παπαθανασίου, Κοργιαλάς, κ.α. Πετυχαίνοντας μια εύκολη νίκη επί του Α.Σ. Αχιλλέα Καμαρών με 3-1 θα τερματίσει στην πρώτη θέση.
Στον Β΄ Όμιλο της Β΄ Κατηγορίας όμως, ο Αστήρ Ναυπάκτου ισοβάθμησε με τον Πατρέα και χρειάστηκε αγώνας Μπαράζ για την ανάδειξη του Πρωταθλητή. Νικήτρια μπαράζ στις 12 Ιουνίου1968 αναδείχτηκε ο Πατρέας 2-1. Ο αγώνας διεξήχθη στο Αίγιο και η κινητοποίηση των φιλάθλων ήταν εκπληκτική. Οι αρχές απαγόρευσαν για λόγους ασφαλείας την ολική μεταφορά των οπαδών κρίνοντας επικίνδυνη την κατάσταση[2]. Τελικώς αυτοί που παρευρέθησαν κατέκλυσαν το εθνικό στάδιο και παρακολούθησαν ένα συγκλονιστικό παιχνίδι όπου δυστυχώς ο Ναυπακτιακός Αστέρας ηττήθηκε. Ο Αστέρας προηγήθηκε 1-0 με τον Αποστόλη Ρήγα αλλά δέχθηκε δύο τέρματα στη συνέχεια και έχασε. Από το 1968-69 και έπειτα αγωνίζεται στο πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας.
Συνέχιζε να αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας μέχρι και το 1979. To 1977 ο Ναυπακτιακός έπαιξε το πρώτο διεθνές φιλικό παιχνίδι στο Παπαχαραλάμπειο Στάδιο με αντίπαλο την πρωταθλήτρια ΡουμανίαςΦΚ Άρτζες Πιτέστι[3]. Το 1979-80 αγωνίσθηκε στο Εθνικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, το οποίο ουσιαστικά αποτελούσε την τρίτη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το πρωτάθλημα διεξήχθη, όπως και τα προηγούμενα δύο χρόνια, σε τέσσερις ομίλους και η ομάδα του Ναυπακτιακού Αστέρα τοποθετήθηκε στον β΄ όμιλο. Την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος αντιμετώπισε τον Άγιο Δημήτριο Πατρών επικρατώντας με 2-1. Στη συνέχεια, την δεύτερη αγωνιστική θα αντιμετώπιζε εκτός έδρας τον Πάμισο Μεσσήνης αλλά τιμωρήθηκε από την διοργανώτρια αρχή με υποβιβασμό για υπόθεση δωροδοκίας. Ύστερα από την απόφαση αυτή βρέθηκε στην Β΄ Ερασιτεχνική κατηγορία. Αμέσως ανήλθε στην Α΄ Ερασιτεχνική. Το 1980-81 κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία του το κύπελλο Αιτωλοακαρνανίας επικρατώντας του Απόλλων Δοκιμίου με 1-0. Επίσης, κατέκτησε το πρωτάθλημα σε αγώνα μπαράζ ξανά με τον Απόλλων Δοκιμίου, επικρατώντας πάλι με 1-0.
Γ΄ Εθνική Κατηγορία
Το 1981-82 αγωνίστηκε εκ νέου στο Εθνικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, όπου πραγματοποιώντας μία εκπληκτική αγωνιστική πορεία, τερμάτισε τρίτος στον 4ο όμιλο, πίσω από τους Λεβαδειακό και ΠΑΣ Πρέβεζα. Παίκτες της εποχής εκείνης ήταν ο Δημήτρης Λαμπίδης (ο οποίος αργότερα πήρε μεταγραφή στον Π.Α.Σ Γιάννινα), ο σέντερ φόρ Δημητριάδης, ο Μίμης Παυλοχρήστος εξτρέμ, ο τερματοφύλακας Γρηγόρης Κυρίτσης, ο Νεκτάριος Τσούμας ,ο Ψιμάδας, ο Κώστας και ο Λάρυ Κονίδας, ο Κώστας Καραγιάννης, ο Κώστας Κουμπουρλής, ο Κώστας Ρούγκας, ο Γιάννης Καρβούνης, ο Φυτόπουλος, ο Τάκης Κλειτσίκας, ο Κώστας Αντωνίου κ.α.
Την επόμενη περίοδο (1982-83) σχηματίστηκε επίσημα η Γ΄ Εθνική Κατηγορία στην οποία μετείχαν οι οκτώ (8) συνολικά ομάδες που τερμάτισαν στην πρώτη και δεύτερη θέση σε κάθε όμιλο από τους οκτώ συνολικά στο Εθνικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και οι οκτώ (8) ομάδες που υποβιβάστηκαν από την Β΄ Εθνική. Οι υπόλοιπες αγωνίστηκαν στο Εθνικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, το οποίο αποτέλεσε ουσιαστικά την τέταρτη κατηγορία του ελληνικού ποδοσφαίρου (δημιουργήθηκε δηλαδή μία έξτρα κατηγορία). Ο Ναυπακτιακός Αστέρας, συνέχισε στο Εθνικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα και εκείνη την χρονιά (1982-83) αγωνίστηκε αποδυναμωμένος ποιοτικά από παίκτες αλλά είχε ένα καλοδουλεμένο σύνολο, υπό τις οδηγίες του προπονητή Τίμου Πατρώνη. Επίσης, έφτασε πάλι μέχρι τον τελικού του κυπέλλου Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας, αλλά έχασε την κατάκτηση άδοξα από τον Α.Ο. Αγρινίου, καθώς έμεινε στον αγωνιστικό χώρο με 7 παίκτες σαν διαμαρτυρία για την σφαγιαστική διαιτησία του Βασίλη Νικάκη. Ο αγώνας κατακυρώθηκε 2-0 υπέρ του Α.Ο. Αγρινίου και στην κανονική του διάρκεια ήταν 1-0. Παίκτες της χρονιάς εκείνης ήταν οι: Γρηγόρης Κυρίτσης, Γιάννης Καρβούνης, Κονίδας Λάρυ, Νεκτάριος Τσούμας, Γιώργος Κορομπέλης, Σερκίδης, Γιώργος Λομβαρδέας, Μίμης Παυλοχρήστος, Τάκης Λιάσκος, Νάκος, Τάκης Κλειτσίκας, Φυτόπουλος, Σάκης Μουλάς, Παύλος Κατσιγιάννης. Το 1983-84 πάλι υπό την καθοδήγηση του Τίμου Πατρώνη είχε αξιόλογη παρουσία αλλά η ομάδα λόγω αναδιάρθρωσης υποβιβάστηκε στο τοπικό πρωτάθλημα. Η δραστηριοποίηση και η επένδυση σε ταλέντα από τις γύρω περιοχές με πρωτεργάτη τον Κύπριο προπονητή Ανδρέα Χριστοδούλου και με την βοήθεια των παραγόντων της εποχής κατάφερε να έχει εξαίρετες παρουσίες με σχεδόν μηδαμινά έξοδα.
Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας
Έπειτα τον υποβιβασμό, συνέχισε στο τοπικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 1990, δίνοντας περισσότερο έμφαση στα νέα παιδιά. Σημαντικό ρόλο στην ομάδα διαδραμάτισε απο διοικητικό πόστο ο Χαράλαμπος Κοργιαλάς (Καρύδας).Την περίοδο 1985-88 πρόεδρος διετέλεσε ο Γρηγόρης Ράπτης. Πολλές φορές προσπάθησε να ανέλθει σε εθνική κατηγορία αλλά δεν τα κατάφερε. Το 1987-88 έφτασε κοντά στην διεκδίκηση της ανόδου, αλλά έχασε το πρωτάθλημα από την Α.Ε. Μεσολογγίου. Το 1990-91 κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο στο τοπικό πρωτάθλημα με προπονητή τον Γ. Καρβούνη και να ανέβει στην Δ΄ Εθνική κατηγορία. Πρόεδρος διετέλεσε ο Κώστας Κονίδας. Επίσης κατέκτησε το κύπελλο Αιτωλοακαρνανίας, επικρατώντας 1-0 των ερασιτεχνών του Παναιτωλικού. Παίκτες της εποχής εκείνης ήταν οι Στέφανος Κότσαλος, Γρηγόρης Κυρίτσης, Ανδρέας Κοτσανάς (Τερμ.), Νεκτάριος Τσούμας, Κονίδας Λάρυ ,Τσεκούρας, Σπύρος Μαυροφρύδης, Ιπποκράτης Παπακώστας, Μπάμπης Καρβούνης , Γιάννης Πανουργιάς, Βασίλης Νικολέτος, Παναγιώτης Κυριαζής ,ο αείμνηστος Γρηγόρης Τζουμάκας,Βασίλης Κωσταράς, Σπύρος Πατογιάννης, Τάκης Κλειτσίκας, Σάκης Λύτρας, Μπέμπης Δημητρόπουλος κ.α.
Δ΄ Εθνική Κατηγορία
Εκεί άρχισε να ξεδιπλώνεται το μεγάλο ταλέντο από τα παιδικά τμήματα (τσικό) της προηγούμενης δεκαετίας. Παίκτες της ομάδας του 1991 ήταν οι: Γιάννης Πανουργιάς, Βασ. Νικολέτος, Παν. Κυριαζής, Μπ. Καρβούνης, Σπ. Πατογιάννης, Γιωρ. Mίχος, Βασ. Γιαννόπουλος, Χρ. Ράπτης, Δημ. Παρράς, Τάκης Κλειτσίκας, Νίκος Μπίμπας, Σάκης Λύτρας, Γρηγόρης Κυρίτσης όπως και σε συνδυασμό με τον ερχομό αξιόλογων ποδοσφαιριστών από μεγαλύτερες κατηγορίες όπως ο Δημοσθένης Ρούμπας που επέστρεψε στην γενέτειρα του και την ομάδα που τον ανέδειξε, ο Μπάμπης Παυλίδης, ο Νίκος Πλοιαρίδης, ο Γιάννης Σερασίδης, ο Φώνης Ρούσσος, ο Γιώργος Καψαλιάρης και άλλοι.
Την πρώτη κιόλας χρονιά 1991-92 με πρόεδρο τον παλαίμαχο ποδοσφαιριστή Κώστα Κονίδα και προπονητή τον Δημήτρη Σκούνα κατάφερε να κατακτήσει την δεύτερη θέση χάνοντας τον τίτλο στο νήμα από τον Φωκικό, σκορπώντας απογοήτευση στους φιλάθλους του, αλλά παίζοντας καταπληκτικό ποδόσφαιρο για την εποχή εκείνη. Η μεγαλύτερη έξοδος φιλάθλων, ύστερα από αυτή του 1967΄ στο Αίγιο.
Η προσέλευση στο στάδιο Άμφισσας ήταν εντυπωσιακή και άγγιξε τον αριθμό των 6.000 φιλάθλων (4.500 εισιτήρια), όπως προκύπτει από τις καταγραφές στα επίσημα βιβλία που τηρούνται στο αρχείο του γηπέδου. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες με παλικαρίσια εμφάνιση αποσπά ισοπαλία 0-0 από τον συν διεκδικητή Φωκικό και τον κρατά σε πλεονέκτημα στην ισοβαθμία καθώς στην έδρα του επικράτησε με 2-1 αλλά η αδυναμία στα αμέσως επόμενα εκτός έδρας παιχνίδια με απώλειες σε Εθνικό Σαγέικων 1-1, (27') Κυριαζής, Ηλειακό Λεχαινών 0-0, Αίαντα Γαστούνης 0-1, τον οδηγεί στην τελευταία αγωνιστική να διεκδικεί τον τίτλο με ομάδα που επίσης είχε ανάγκη τους βαθμούς για την παραμονή του στην κατηγορία τον Αγγερικό Ζακύνθου.
Ο ορισμός του αγώνα αφού εκκρεμούσε παιχνίδι του Αγγερικού λόγω αναβολής ήταν μια απαράδεκτη ενέργεια της διοργανώτριας αρχής . Η εντυπωσιακή έξοδος των φιλάθλων σημαδεύτηκε από μικρής έντασης επεισόδια και οδυνηρή ισοπαλία 0-0, όπου ήταν και καταδικαστική, αφού ο Φωκικός κέρδισε στο τελευταίο παιχνίδι τον Αίαντα Γαστούνης και στέφθηκε πρωταθλητής, ενώ ο Αγγερικός μετέπειτα έχασε από τον Αστέρα Αμαλιάδας και υποβιβάστηκε.
Έτσι λογικό ήταν, να ανασυγκροτηθεί για την επόμενη χρονιά 1992-93. Έγιναν κάποιες μεταγραφές Κορομπέλης, Μωρίκης, Σιούνας , Σταύρου αλλά χάνοντας κάποια βασικά στελέχη του έχασε την συνοχή του και δεν κατάφερε πάλι να κερδίσει τον τίτλο, κάνοντας όμως μια αξιοζήλευτη προσπάθεια, τερματίζοντας πίσω από το Α.Π.Σ. Πάτραι και τον Παναιγιάλειο στο πρωτάθλημα. Την χρονιά αυτή έκανε τις μεγαλύτερες νίκες της ιστορίας του με 11-0 εντός με τον Έσπερο Ζακύνθου στις 24/1/1993 και με την ΑΕΚ Πατρών 7-1 εκτός στις 14/2/1993. Επίσης κατέκτησε το κύπελλο του νομού, όπου κέρδισε τον Ολυμπιακό Παναιτωλίου με 1-0 και κέρδισε τη συμμετοχή του στο κύπελλο Ελλάδας ερασιτεχνών, όπου απέκλεισε την ομάδα της Α.Π.Σ. Αταλάντης 92 και έφθασε στα ημιτελικά του θεσμού χάνοντας στο ουδέτερο γήπεδο του Απόλλωνα Λάρισας από την Α.Ε. Καλαμπακίου Δράμας στην διαδικασία των πέναλτι 5-6 (1-1 καν.), (2-2 παρ.).
Κίνδυνος υποβιβασμού
Το 1993-94 έφθασε πάλι στον τελικό του νομού, αλλά υπέστη ταπεινωτική ήττα απο την ΑΕΚ Αγίου Κωνσταντίνου με 1-0. Στο πρωτάθλημα με προπονητή τον Παντελή Παπαδιώτη έχοντας μικρό αριθμό παικτών ξεκίνησε καλά με δύο νίκες επί του ΠΑΟ Βάρδας 2-0 (Τσώνης, Κυριαζής) και της Α.Π.Σ. Ζακύνθου 5-0 ( 2 τέρματα πέτυχε ο Κυριαζής), απέσπασε ισοπαλία στον Εθνικό Σαγέικων και βρέθηκε στην κορυφή.
Αλλά στην τέταρτη αγωνιστική ηττήθηκε από την Α.Ε.Μεσολογγίου με 4-2 στο Παπαχαραλάμπειο, αν και προηγήθηκε με τον Τάσο Σπαή. Το δεύτερο τέρμα πέτυχε ο μόνιμος σκόρερ Κυριαζής. Στη συνέχεια η δύσκολη οικονομική κατάσταση, η αθέτηση πληρωμών προς τους παίχτες μαζί με τις συχνές αλλαγές προπονητών έφερε την ομάδα σε κίνδυνο υποβιβασμού. Τελικώς σώθηκε καθώς η ομάδα κέρδισε τον πιο κρίσιμο αγώνα με τον Α.Π.Σ. Ατρόμητο Πατρών και η ομάδα παρέμεινε στην κατηγορία.
Γνωστότεροι ποδοσφαιριστές της εποχής εκείνης ο Βασίλης Παπαγγέλης, ο Σακαρέλης που τραυματίστηκε σοβαρά σε φιλικό παιχνίδι στο Μεσολόγγι στο 3-0 επί της Α.Ε. Μεσολογγίου, ο Τσώνης, ο Σαββίδης, ο Νικολάου, ο Σταύρος Σταύρου, ο Ανδρ. Γαλλής, ο Βασίλης Κωσταράς, ο Γιάννης και ο Ιπποκράτης Παπακώστας, ο Τάσος Σπαής, Κυριαζής, Πανουργιάς κ.α. Προσπάθησαν αρκετά για να πετύχουν στο τέλος την παραμονή στην κατηγορία. Σπουδαία νίκη εκείνη τη χρονιά με τον Παναιγιάλειο 2-0 στο κατάμεστο Παπαχαραλάμπειο (ρεκόρ εισιτηρίων) .Τα γκόλ Κυριαζής και Τσώνης απο τα πρώτα λεπτά, στη συνέχεια ο Παναιγιάλειος πίεσε αλλά παρέμεινε τελικό αποτέλεσμα.
Προεδρία Φίλλιπα Σφαέλου (1995–2000)
Το 1994-95 είχε μέτρια παρουσία στο πρωτάθλημα αλλά κατέκτησε το κύπελλο επικρατώντας με 2-1 στα πέναλτι, (1-1 κ.α.) του Άρη Αιτωλικού . Η αποχώρηση κάποιων σημαντικών παικτών φτιάχνοντας τον κορμό από ντόπιους ποδοσφαιριστές δεν επηρέασε αρνητικά την ομάδα.
Η ανάληψη της ηγεσίας το 1995 από τον Ναυπάκτιο Φίλλιπο Σφαέλο ένα ισχυρό πρόσωπο της εποχής με διοικητική παρουσία στην Α.Ε.Κ. και στην Στεάουα Βουκουρεστίου ξύπνησε από λήθαργο την ομάδα και το φίλαθλο κοινό. Ήταν όμως πολύ πίσω στην βαθμολογία για να διεκδικήσει τον τίτλο. Προπονητές της χρονιάς εκείνης ήταν ο Αγγελος Βικελίδης και ο Νίκος Πιάς. Στην θέση του προέδρου ήταν ο Καρασπύρος και η ανάληψη στην συνέχεια από τον Φίλιππα Σφαέλο.
Η μεγάλη άνοδος
Έτσι το 1995-1996 [4] πιο ισχυροποιημένος με έμπειρους και δυναμικούς ποδοσφαιριστές όπως οι: Νίκος Νεντίδης,Γιάννης Θεοφάνους, Θανάσης Τσιρογιάννης, Βαγγέλης Μπητσικώκος, Κώστας Κωνσταντινίδης, Θόδωρος Τσολερίδης, κέρδισε την άνοδο στη Γ΄ Εθνική στον τρίτο (3ο) όμιλο με καταπληκτική συγκομιδή βαθμών και τερμάτων, και πρόεδρο τον Φ. Σφαέλο όπου με δική του πρωτοβουλία το καλοκαίρι του 1995 κατασκευάστηκε ένας σύγχρονος χλοοτάπητας. Την χρονιά αυτή πέτυχε 131 τέρματα και δέχθηκε 14 μόνο. Σε 34 αγώνες πήρε 87 βαθμούς με 27 Νίκες, 6 Ισοπαλίες και 1 μόνο ήττα. Πέτυχε την μεγαλύτερη εκτός έδρας νίκη (μαζί με το 7-1 επί της Α.Ε.Κ. Πατρών το 1993) με 6-0 επί της Α.Π.Σ. Εράνη Φιλιατρών στις 21/01/1996. Επίσης εντός έδρας κέρδισε με 10-0 τον Κεφαλληνιακό και Αστέρα Βαλύρας (δεύτερη μεγαλύτερη εντός έδρας νίκη μετά το 11-0 επί του Έσπερου Ζακύνθου στις 24/01/1993).
Γ΄ και Β΄ Εθνική – Μετάβαση στον επαγγελματισμό
Έπειτα την κατάκτηση της ανόδου, ο Ναυπακτιακός Αστέρας αγωνίστηκε με επιτυχία 4 χρονιές στην Γ' Εθνική. Την πρώτη, 1996-97, [5] είχε μια εντυπωσιακή πορεία και χωρίς να θέσει στόχο την άνοδο, τερμάτισε στην έκτη θέση φέρνοντας πολύ καλά αποτελέσματα. Επίσης, την ίδια χρονιά (1996-97) προχώρησε στο κύπελλο Ελλάδας, αλλά από ατυχία δεν βρέθηκε εκεί που άξιζε. Στον πρώτο γύρο αντιμετώπισε την Κόρινθο ομάδα Β΄ εθνικής. Κέρδισε και τα δύο παιχνίδια με 1-0 εκτός έδρας και 4-1 στο Παπαχαραλάμπειο ξεσηκώνοντας τον κόσμο, αν και έπαιζε με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Κυριαζή. Στον δεύτερο γύρο πέρασε χωρίς αγώνα. Στον τρίτο γύρο κληρώθηκε με την Α.Σ. Λύκοι. Στον πρώτο αγώνα στάθηκε άτυχος και το παιχνίδι τελείωσε με 1-1. Στη ρεβάνς που έγινε στο Καλοχώρι ο Αστέρας άξιζε την νίκη μα ύστερα από ένα συναρπαστικό αγώνα ηττήθηκε με 3-2. Εάν περνούσε θα έπεφτε επάνω στην Α.Ε.Κ. που ήταν κορυφαία ομάδα στην Ελλάδα και εν τέλει κυπελλούχος αφού κέρδισε τον Παναθηναικό. Ξεκίνησε με προπονητή τον Δημήτρη Σκούνα, στην συνέχεια αντικαταστάθηκε απο τον Δημήτρη Σειταρίδη και τέλος ανέλαβε ο Νίκος Πιάς.
Την περίοδο 1997-98 παρά το κακό ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, πραγματοποίησε μια καταπληκτική πορεία στο β' γύρο με προπονητή τον Σάκη Τσιώλη, τερματίζοντας τελικά στην έκτη θέση[6] και μάλιστα με αρκετά χαμηλό μπάτζετ. Να σημειωθεί ότι αυτή την περίοδο αποχώρησαν 17 παίκτες. Πέτυχε εκπληκτικά αποτελέσματα τόσο εντός όσο και εκτός έδρας. Χαρακτηριστικότερος αγώνας με τον Ιαλυσό Ρόδου, βασικό διεκδικητή του τίτλου και εν τέλει πρωταθλητή. Ο Αστέρας δεν είχε ξεκινήσει καλά και προσπαθούσε να ξεκολλήσει από τις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Στον αγώνα αυτό, το αποτέλεσμα στο 65΄ ήταν 2-0 υπέρ του Ιαλυσού. Αλλά δύο τέρματα από τον Λουκόπουλο Γιώργο και ένα από τον Παπαδόπουλο Γιώργο ύστερα από καταπληκτικές ασίστ του Κυριαζή ανέτρεψε τον αγώνα. Τελικώς στην τελευταία φάση ο Ιαλυσός ισοφάρισε σε 3-3. Μεγάλες νίκες επί του Ιαλυσού πάλι με 2-0 στην Ναύπακτο, επί της Αγίας Ελεούσας 2-0 εντός και 3-2 εκτός έδρας, επί του Παναιγιαλείου με 6-2, με 2-1 επί της Κορίνθου με ασίστ Κυριαζή και σκόρερ Λουκόπουλο, το 2-0 [7]στο ντέρμπι μίσους με τον Πάμισο που τον έριξε κατηγορία και φυσικά το αστρονομικό 7-2[8] μέσα στην Κόρινθο με τα 4 γκόλ του Κυριαζή στο εικοσάλεπτο και άλλα αποτελέσματα που είχαν την σφραγίδα τότε του Σάκη Τσιώλη. Στο κύπελο την ίδια χρονιά απέκλεισε την Καλλιθέα ομάδα Β΄ εθνικής σε διπλούς αγώνες (1-2, 2-0), αλλά αποκλείστηκε απο τον Ορφέα Αλεξανδρούπολης (ο οποίος απέκλεισε τον Απόλλωνα Αθ. και στην συνέχεια αποκλείστηκε απο τον κυπελούχο Πανιώνιο) ύστερα από δυο συγκλονιστικούς αγώνες στην διαδικασία των πέναλτι. (0-1,1-0 παρ.,0-3 πεν).
Το 1998-1999[9] έκανε πάλι μια εξαιρετική παρουσία κατακτώντας την πέμπτη θέση με ένα βαθμό περισσότερο από τον ιστορικό Λεβαδειακό και τον Ατρόμητο Αθηνών.
[10] Το πρωτάθλημα της Γ΄ Εθνικής ποδοσφαίρου ανδρών της περιόδου 1999-00 διεξήχθη με τη συμμετοχή 20 ομάδων που σχημάτισαν έναν όμιλο. Η διεξαγωγή του πρωταθλήματος με έναν μόνο όμιλο έγινε για πρώτη φορά μετά το 1989. Την άνοδο στην Β΄ Εθνική εξασφάλισαν ο Ακράτητος Άνω Λιοσίων και ο Ναυπακτιακός Αστέρας.[11] Ο Ναυπακτιακός με αφεντικό τον Νίκο Μπερετάνο (ανηψιός του πρωτεργάτη Κ. Μπερετάνου) με καταγωγή από την ΜανάγουληΦωκίδας και προπονητή τον Ντράγκαν Κοκότοβιτς. Στο κύπελλο θα μείνει χαραγμένη η μνήμη για την εκπληκτική πορεία της ομάδας φθάνοντας μέχρι τα προημιτελικά του θεσμού. Ίσως όμως και με ένα πικρό χαμόγελο για το βαρύ αποτέλεσμα αποκλεισμού στην ρεβάνς με τον Ιωνικό. Αρχικά η ομάδα κληρώθηκε να παίξει στην α΄ φάση στον ένατο όμιλο με: Καλαμάτα, Απόλλων Αθ., Πανελευσινιακό, Λύκοι, και Πιερικό.
Την πρώτη έπαιξε στην Καλαμάτα και ηττήθηκε με το βαρύ σκόρ 4-0. Μπαχράμης 4΄, Σοάρες 49΄ 58΄, Κάππος 86΄. Η ενδεκάδα: Θεοφάνους, Μαρίνος, Τσουγγαρής (52΄ Γκατζόγιας), Ραντόισιτς (56΄ Φούντας), Μόσχος, Λουκόπουλος, Τσίγκας, Ναλμπάντης, Στύλος, Παπαχρήστος.
Την δεύτερη ο Ναυπακτιακός πέτυχε μεγάλη νίκη επί του Απόλλωνα Αθ. με 2-1. Στύλος 36΄ 44΄ - Λαμπριάκος 51΄. Η ενδεκάδα: Θεοφάνους, Μαρίνος, Τσουγγαρής, Ραντόισιτς, Φούντας (62΄ Μόσχου), Λουκόπουλος (69΄ Γκατζόγιας), Πέκεζ, Τζήκας, Ναλμπάντης, Στύλος, Καραμανόπουλος (66΄ Παπαποστόλου).
Το τέρμα ο Κάκογλου στο 18΄. Η ενδεκάδα: Θεοφάνους, Μαρίνος, Ραντόισιτς, Φούντας, Κάκογλου (90΄ Τσίγγας), Πέκεζ, Μόσχου, Παπαποστόλου, Στύλος, Παπαχρήστος, Μεθενίτης.
Στην επόμενη φάση ο Ναυπακτιακός έπεσε επάνω στον ισχυρό Ιωνικό και δέχθηκε την μεγαλύτερη συντριβή στην ιστορία του σε εθνικές κατηγορίες με το απίστευτο 8-0. Κομπαγιάσι 3΄ 78΄, Μπρούστερ 15΄, Χάουγκλαντ 47΄ 84΄ 88΄, Οφρυδόπουλος 71΄, Αφεντουλίδης 90΄.[12]
Για την ιστορία η ρεβάνς 2-1[13]. Καραγιώργος 57΄ Παπαποστόλου 74΄- Αφεντουλίδης 80΄.
Άνοδος στη Β΄ Εθνική Κατηγορία
Έτσι στην σεζόν 2000-01[14] αγωνίστηκε στη Β΄ Εθνική με αφεντικό και πάλι τον Νίκο Μπερετάνο σημειώνοντας τη μεγαλύτερη επιτυχία του. Κάνοντας μια ομολογουμένως καλή πορεία τερμάτισε στην ένατη θέση σε σύνολο 16 ομάδων, που οδηγούσε όμως στην διαδικασία των μπαράζ υποβιβασμού. Η εξορία της ομάδος ως γηπεδούχο στα Ιωάννινα λόγω έλλειψης πυλώνων φωταγώγησης.[15] ήταν και καταδικαστική, με αντίπαλο τον Παναιγιάλειο. Η διεξαγωγή των μπαράζ σε 3 αγώνες με πλεονέκτημα έδρας του Ναυπακτιακού δεν ήταν αρκετή καθώς, παραχωρώντας 2-2 στον πρώτο αγώνα, χάνοντας 2-0 στο Αίγιο και επικρατώντας με 2-1 στα Γιάννινα υποβιβάστηκε με τον πιο άδοξο τρόπο. Μοιραίος προπονητής ο Σάκης Τσιώλης στην δεύτερη θητεία του. Στο κύπελλο αυτής της σαιζόν η ομάδα του Ναυπακτιακού κληρώθηκε στον τέταρτο όμιλο με αντιπάλους τον ΠΑΟΚ, τον Ατρόμητο Αθ., την Παναχαική, την Καβάλα και τους Αμπελόκηπους. Στην διοργάνωση αυτή του κυπέλλου 2000-01 η διοργανώτρια αρχή αποφάσισε να δώσει την δυνατότητα στις ομάδες να χρησιμοποιούν περισσότερες από 3 αλλαγές στην διάρκεια του αγώνα.
Πρώτη αγωνιστική: Ναυπακτιακός-Αμπελόκηποι 0-1 Σκόρερ: 60΄ Ντότσης,
Δεύτερη αγωνιστική: Καβάλα-Ναυπακτιακός 1-0 Σκόρερ: 44΄ Κυριακίδης.
Την πέμπτη αγωνιστική, στον αγώνα που διεξήχθη στο Παπαχαραλάμπειο ο Ναυπακτιακός αντιμετώπισε τον λαοφιλή ΠΑΟΚ. Ύστερα απο ένα καταπληκτικό παιχνίδι οι ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 3-3. Τα τέρματα: 39΄ Λουκόπουλος Γιώργος, 64΄ Σαμλίδης, 81΄ Κυπαρίσσης - 6΄ Σπάσιτς, 60΄ 70΄ Ναλιτζής. Η ενδεκάδα του Ναυπακτιακού: Θεοφάνους, Σαμλίδης, Φούντας (Τσουγγάρης 54'), Τσουκαλίδης (65' Κυζερίδης), Λουκόπουλος, Πέκεζ, Μόσχου (58' Ναλμπάντης), Παπαποστόλου, Στύλος (70΄ Πανουργιάς), Καραμανόπουλος (23΄ Σωτήρχος), Καλλιμάνης (70΄ Κυπαρρίσης),Ανδρονουδης.
Την έκτη αγωνιστική: Αμπελόκηποι-Ναυπακτιακός 0-2. Σκόρερς: 49΄ 65΄ Τεγγελίδης.
Την έβδομη: Ναυπακτιακός-Καβάλα 1-1. Σκόρερς: 50΄ Τρπέφσκι-7΄ Ραντόισιτς.
Στη φάση αυτή ο Ναυπακτιακός αποκλείστηκε και το τρόπαιο στη συνέχεια το κατέκτησε ο ΠΑΟΚ νικώντας τον Ολυμπιακό με 4-2 στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Υποβιβασμός στην Γ΄ Εθνική Κατηγορία
Ο Ναυπακτιακός αγωνίστηκε στην Γ' Εθνική την σεζόν 2001-02 [16] όπου γλύτωσε τον υποβιβασμό τερματίζοντας ένα βαθμό πιο πάνω από τον Παναιτωλικό που υποβιβάστηκε. Την χρονιά αυτή στο κύπελλο βρέθηκε αντίπαλος της ΑΕΚ του Αιγάλεω και του Πανσερραικού στην πρώτη φάση στον πρώτο όμιλο.
Την πρώτη αγωνιστική ο Ναυπακτιακός ηττήθηκε απο το Αιγάλεω με 3-1. Σκόρερ οι: 3΄ Νικολόπουλος, 27΄ 83΄ Αγρίτης - 7΄ Κυπαρίσσης.
Την δεύτερη αγωνιστική στον πρώτο αγώνα που διεξήχθη στο Παπαχαραλάμπειο την Τετάρτη 29/08/2001 οι φίλαθλοι απόλαυσαν ένα υπέροχο παιχνίδι με σκόρ 3-6 υπέρ της δημοφιλής Α.Ε.Κ. Η σειρά των γκόλ: 0-1 στο 7΄ Νικολαίδης Ντέμης, 1-1 στο 18΄ Λουκόπουλος Κωστής, 1-2 στο 31΄ Νικολαίδης Ντέμης (πεν.), 1-3 στο 51΄ Νικολαίδης Ντέμης, 1-4 στο 63΄ Νικολαίδης Ντέμης, 1-5 στο 67΄ Ζαγοράκης Θοδωρής, 2-5 στο 69΄ Ζαπαντιώτης, 2-6 στο 73΄ Νικολαίδης Ντέμης, 3-6 στο 83΄ Γιοβάνοβιτς. Σύνθεση τη ομάδας: Λεκίδης, Κωνσταντόπουλος (71΄ Πανουργιάς), Φούντας, Γιοβάνοβιτς, Λουκόπουλος ( 54΄ Σπυρόπουλος), Κούσουλας, Ανδρεόπουλος (66΄ Κοσανδιανός), Ζαπαντιώτης, Μεθενίτης, Αριδάς, Κυπαρίσσης.[17]
Την τρίτη αγωνιστική ο Ναυπακτιακός ηττήθηκε στον Πανσερραικό με 2-1 αν και προηγήθηκε. Τα τέρματα οι: 63΄ Μουτίδης, 75΄ Τσιφούτης - 7΄ Γιοβάνοβιτς.
Την τέταρτη ηττήθηκε από το Αιγάλεω με 1-3. Σκόρερς οι: 53΄ Μειδάνης (αυτογκόλ) - 32΄ Αγρίτης 51΄ Χλωρός, 87΄ Μακρής.
Την πέμπτη αγωνιστική, στο δεύτερο παιχνίδι στην Νέα Φιλαδέλφεια που διεξήχθη την Πέμπτη 11/10/2001 η Α.Ε.Κ. πέτυχε μια εύκολη νίκη επι του Ναυπακτιακού με 4-0. Σκόρερ: 1-0 στο 14΄ Κόλα, 2-0 στο 35΄ Κωστής, 3-0 στο 39΄ Κοσανδιανός (αυτογκόλ), 4-0 στο 48΄ Μαλαδένης. Σύνθεση της ομάδας του Ναυπακτιακού: Λεκίδης, Κωνσταντόπουλος, Κοσανδιανός (63΄ Τσόλης), Πανουργιάς, Γιοβάνοβιτς (46΄ Κυπαρίσσης), Σπυρόπουλος, Κούσουλας, Ζαπαντιώτης, Μεθενίτης, Αριδάς (46΄ Φούντας), Μοσχοβάκος.
Στην έκτη αγωνιστική ο Ναυπακτιακός έχασε από τον Πανσερραικό στο Παπαχαραλάμπειο με 0-3. Σκόρερ στο: 35΄ 37΄ 67΄ ο Παναγιωτίδης.
Το 2002-03 με αφεντικό τον Φ. Σφαέλο που επέστρεψε έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα αφού υποβιβάστηκε στο περιφερειακό πρωτάθλημα ύστερα από μια καταστροφική χρονιά πετυχαίνοντας μόνο δύο νίκες επί του Α.Ο. Τρικάλων 3-0 στο Παπαχαραλάμπειο και 2-0 μέσα στα Τρίκαλα. Έξι ισοπαλίες με: Άγιο Νικόλαο 0-0, με Νίκη Βόλου 0-0, με Εθνικό 1-1 (εντός) και 1-1 (εκτός), με Ποσειδώνα Νεών Πόρων 1-1 και τέλος με την Α.Ε.Λ 2-2. Η επιστροφή κάποιων έμπειρων δεν ήταν αρκετή, μα και η επένδυση σε άπειρους ποδοσφαιριστές βγήκε άκαρπη κάνοντας την χειρότερη συγκομιδή: 2 νίκες, 6 ισοπαλίες και 30 ήττες με τέρματα 23-105 σε σύνολο 38 αγώνων, σε ένα πρωτάθλημα με 20 ομάδες. Προπονητής εκείνη τη χρονιά ο Δημήτρης Γκένας αλλά αντικαταστάθηκε από τον Δημοσθένη Ρούμπα ο οποίος και αυτός εν συνεχεία παραιτήθηκε. Χρέη προπονητή ανέλαβε ο Γιώργος Μίχος.
Έπειτα τον υποβιβασμό από την Γ' Εθνική, το 2003-04 μετείχε στον ένατο όμιλο της Δ΄ Εθνικής και τερμάτισε στην δέκατη θέση σε σύνολο 16 ομάδων και παρέμεινε στην κατηγορία. Το 2004-05 μετείχε στον πέμπτο όμιλο και τερμάτισε στη τρίτη θέση σε σύνολο 16 ομάδων . Η Α.Ε. Γιάννινα κατέλαβε την πρώτη θέση. Κατέκτησε το κύπελλο για τέταρτη φορά στην ιστορία του κερδίζοντας την Α.Ε. Μεσολογγίου με το γνωστό αποτέλεσμα 1-0. Το 2005-06 μετείχε πάλι στον πέμπτο όμιλο και σε σύνολο 15 ομάδων κατέκτησε το πρωτάθλημα και προβιβάστηκε εκ νέου, αλλά προσωρινά, στην Γ' Εθνική.
Το 2006-07 αγωνίσθηκε ξανά στην Γ΄ Εθνική στον Βόρειο όμιλο αλλά δεν ξέφυγε από την μετριότητα, καθώς κάποια λάθη του στοίχησαν ακριβά με αποτέλεσμα να τερματίσει στην δέκατη έκτη θέση σε σύνολο δεκαεπτά ομάδων με αποτέλεσμα τον υποβιβασμό. Στο κύπελλο αντιμετώπισε το Βύζαντα Μεγάρων εκτός έδρας και αποκλείσθηκε με 5-4 στα πέναλτι. (1-1 καν.). Η ενδεκάδα: Ανδριόπουλος, Ανδρεόπουλος, Μηλιώνης, Φούντας (61΄ Πέττας), Τσούκλης, Μπράνισλαβ Νίκιτς, Καλαβρουζιώτης (46΄ Στεφανίδης), Φίλλιπας, Κωνσταντινίδης, Κουκούλης (41΄ Θωμόπουλος), Κοσανδιανός.
Το 2007-08 σε σύνολο 16 ομάδων του πέμπτου ομίλου της Δ' Εθνικής τερμάτισε στην ένατη θέση , ένα βαθμό πάνω από τον Αχέροντα Καναλλακίου που υποβιβάστηκε με άλλες 4 ομάδες, την Α.Ε. Μεσολογγίου, την Προοδευτική Περάματος, την Θύελλα Ελεούσας και το Σούλι Πραμυθιάς. Το 2008-09 τερμάτισε δεύτερος πίσω από την Δόξα Κρανούλας. Την χρονιά αυτή κατέκτησε το κύπελλο νικώντας στον τελικό τον Αρακυνθιακό με 3-1.Το 2009-2010 κατάφερε να ανέβει στην Γ΄ Εθνική κατακτώντας το πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής του πέμπτου ομίλου με σχετική ευκολία 14 βαθμούς πάνω από τους Θεσπρωτό Ηγουμενίτσας και Τηλυκράτη Λευκάδος που ισοβάθμησαν στην δεύτερη θέση με προπονητή τον Δ. Σκούνα.
Το 2010-11 παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κυνήγησε μέχρι τέλους την παραμονή στην κατηγορία αλλά δεν τα κατάφερε σε σύνολο 17 ομάδων τερμάτισε δέκατος πέμπτος όπου υποβιβάστηκε ξανά στην ερασιτεχνική κατηγορία. Στην σαιζόν αυτή ξεκίνησε με τον Δημήτρη Σκούνα προπονητή και αντικαταστάθηκε μέχρι τέλους από τον Τομπάζη.
Στο κύπελλο Ρόδος - Ναυπακτιακός 1-0. Η ενδεκάδα: Θέμελης, Καζανάς (72΄ Κυρίτσης), Μαργαρίτης, Κώτσου, Τζελέπης, Κουτελιέρης, Τρίγκας, Μαχαιρούδης, Παπαποστόλου, Παναγιωτόπουλος (79΄ Γαβρίνας), Γλωσσόπουλος (67΄ Ψυχογιός). Το καλοκαίρι του 2011 γράφτηκε ίσως η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου καθώς η αδυναμία συγκέντρωσης πόρων για την συμμετοχή στο Περιφερειακό πρωτάθλημα (Δ΄ Εθνική) επέφερε και την διάλυση. Υποβιβάστηκε στο τοπικό πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας Ε.Π.Σ. Αιτωλοακαρνανίας όπου απορροφήθηκε από την Ακαδημία Ναυπάκτου, που κράτησε το δικό της έμψυχο δυναμικό, τόσο των παικτών όσο και των παραγόντων.
Τοπικό πρωτάθλημα
Το 2011-12 αγωνίστηκε με πάθος για την άνοδο αλλά δεν τα κατάφερε. Το 2012-13 ανεδείχθη πρωταθλητής Αιτωλοακαρνανίας αλλά στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα δεν ανέβηκε στην Γ΄ Εθνική.
Το 2013-14 κατέκτησε το κύπελλο Ε.Π.Σ.Α με την Κ 20 Παναιτωλικού στο Αγρίνιο με τέρματα 0-0 (κ.α.) 2-2 (παρ.) 4-3 (πέν.), και προχώρησε μέχρι την ημιτελική φάση του θεσμού όπου μετείχαν μόνο οι κυπελλούχοι των τοπικών ενώσεων αφού δεν υπήρχε η Δ΄ Εθνική. Αποκλείστηκε από τον Πανερυθραϊκό με 2-1. Το 2014-15 βρήκε πάλι την ομάδα στο τοπικό πρωτάθλημα και στον τελικό του Σούπερ κυπέλλου. Ηττήθηκε 2-1 από τον Όμηρο Νεοχωρίου. Το 2015-16 αναδείχθηκε πρωταθλητής. Αλλά στην διαδικασία των μπαράζ στο ειδικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα δεν κατάφερε να πάρει την άνοδο καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση. Το 2016-17 δεν κατάφερε να αναδειχθεί πρωταθλητής και πάλι αποτυχαίνοντας τόσο στην κανονική περίοδο όσο και στην διαδικασία των play off. Το 2017–18 κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα και να συμμετάσχει στην νέα περίοδο στην Γ' Εθνική Ερασιτεχνική, στην οποία παρέμεινε μέχρι την σεζόν 2022-2023.
Χρώματα – Έμβλημα
Τα χρώματα του Ναυπακτιακού Αστέρα είναι το κόκκινο και το μαύρο, ενώ ενίοτε χρησιμοποιείται στις εμφανίσεις και το λευκό. Το έμβλημα του Ναυπακτιακού Αστέρα έχει ως κεντρική παράσταση ένα άστρο.
Στάδιο
Ο Ναυπακτιακός Αστέρας χρησιμοποιεί ως έδρα του το Παπαχαραλάμπειο Εθνικό Στάδιο, ευρισκόμενο στην δυτική πλευρά της πόλης της Ναυπάκτου, χωρητικότητας 1.600 θεατών.
Τα εγκαίνια του σταδίου έγιναν την Κυριακή, 27 Ιουλίου του 1958, παρουσία του αείμνηστου συμπατριώτη μας και εθνικού μας ευεργέτη, Δημήτρη Παπαχαραλάμπους. Στο κατάμεστο στάδιο, παρουσία των τοπικών αρχών, με επικεφαλής τον τότε δήμαρχο Δημουλίτσα και τους ήχους της Παπαχαραλαμπείου Δημοτικής Φιλαρμονικής, αποδόθηκαν τιμές στον δωρητή του σταδίου. Προς τιμήν του ευεργέτη, διεξήχθη φιλικός ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ του ιστορικού τοπικού Αστέρα και του πανίσχυρου τότε Εθνικού Πατρών. Οι ντόπιοι ποδοσφαιριστές που ευτύχησαν να απαρτίζουν, εκείνη την περίοδο, τη μοναδική στην Ναύπακτο ποδοσφαιρική ομάδα του Αστέρα, με συγκίνηση έσφιξαν το χέρι του ευεργέτη, του είπαν ένα ειλικρινές ευχαριστώ εκ μέρους της νεολαίας και του πρόσφεραν λίγα λουλούδια, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης. Η σύνθεση του Αστέρα στα εγκαίνια ήταν: Τερματοφύλακας: Πλαστήρας Βασίλης. Αμυντικοί: Κοσανδιανός Σπύρος, Ρηγανάς Σπύρος, Σατλάνης Νίκος, Αναστασιάδης Γιώτης. Μέσοι: Χαραλαμπόπουλος Τάκης, Αντωνίου Θόδωρος. Επιθετικοί: Κόνιαρης Θανάσης, Καραγιώργος Μήτσος, Σατλάνης Κλεάνθης, Χρηστάκης Γιάννης.
Ποδοσφαιριστές Αστέρα (1958, 1959, 1960). Προπονητής: Ιωάννου. Τερματοφύλακες: Δενδραμής Τάκης, Μαλλίδης Λάκης, Παπαδημητρίου Θόδωρος, Πλαστήρας Βασίλης. Αμυντικοί: Κοσανδιανός Σπύρος, Σατλάνης Νίκος, Ρηγανάς Σπύρος, Αναστασιάδης Γιώτης, Τσούμαρης Λάμπρος. Μέσοι: Χαραλαμπόπουλος Τάκης, Αντωνίου Θόδωρος (Παλιούρας). Επιθετικοί: Χρηστάκης Γιάννης, Ράμος Γιάννης (Μπαλαφάρας), Καραγιώργος Μήτσος, Κόνιαρης Θανάσης, Γαλάνης Δημητράκης, Λουκόπουλος Σπύρος, Σατλάνης Κλεάνθης, Πλούμης Νίκος, Ρήγας, Χρηστάκης Ηλίας. Επίσης στην δεκαετία αυτή ποδοσφαιριστές υπήρξαν οι Θωμάς Κωνσταντίνου (Θώμος) απο το 1958 εως το 1966 και επέστρεψε το 1969, Τάκης Καραπαππάς, Γιάννης και Νίκος Καραγιώργος, Δημήτριος Σατλάνης, Τάκης Χαραλαμπόπουλος, Λάμπρος Τσούμαρης, Κώστας Βρέττας, Σπύρος Λουκόπουλος, Ανδρέας Ασημακόπουλος.
Υποστηρικτές
Οι φίλαθλοι του Ναυπακτιακού λόγω της μακρόχρονης ιστορίας της ομάδας με την συμμετοχή σε μεγαλύτερες κατηγορίες είναι ιδιαίτερα υποστηρικτικοί και εκδηλωτικοί. Ακολουθούν και στα εκτός έδρας παιχνίδια την ομάδα και συμμετέχουν κυρίως νεαρά άτομα. Ο πυρήνας των οργανωμένων φιλάθλων είναι το «CRAZY CLUB GATE 3».
↑Τάσος Σταθόπουλος, Αχαϊκό ποδόσφαιρο, εκατόν είκοσι χρόνια (1891-2010), εκδόσεις Γιάννης Πικραμένος, Πάτρα 2010 , ISBN 978-968-6628-27-6
↑«Αθλητική Ηχώ». Ενώπιον 2.500 θεατών η Άρτζες Πιτέστι κέρδισε στην Ναύπακτο.. 14 Φεβρουαρίου 1977. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιανουαρίου 2016.
.svg)
